♀️Έρωτας♀️

44ο Κεφάλαιο

Έλενας Pov

Κοίταξα δίπλα μου και είδα την Δανάη να έχει κουλουριαστεί στην αγκαλιά μου και να κοιμάται γλυκά. Χαμογέλασα σε αυτό το θέαμα και γύρισα το βλέμμα μου στο παράθυρο όπου τα σύννεφα είχαν απλωθεί κάτω από το αεροπλάνο. Είχα πολύ αγωνία για το πως θα περάσουμε στο ταξίδι μας και για την τροπή που θα πάρει. Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα στον εαυτό μου "όλα καλά θα πάνε, ηρέμησε". Πρέπει να σκέφτομαι θετικά.
Κοίταξα το ρολόι μου και είδα πως σε λίγο προσγειωνόμαστε. Άπλωσα το χέρι μου στα μελαχρινά μακρυά μαλλιά της Δανάης και την χάιδεψα απαλά. Εκείνη κουνήθηκε λίγο όμως δεν ξύπνησε.

"Μωρό μου ξύπνα σε λίγο φτάνουμε" της είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα

"Ε όταν φτάσουμε πες μου" απάντησε νευριασμένη χωρίς καν να ανοίξει τα μάτια της και εγώ γέλασα με την αντίδραση της

"Μα δεν αργούμε να φτάσουμε. Έλα ξύπνα και σου υπόσχομαι πως μόλις φτάσουμε στο ξενοδοχείο θα κοιμηθούμε για να ξεκουραστούμε" μίλησα με ήρεμο τόνο στην φωνή. Εκείνη το άκουσε και άνοιξε σιγά σιγά τα γαλανά της ματιά και με κοίταξε γλυκά

"Ξύπνησα" είπε γλυκά και χαμογέλασε, γαληνεύοντας όλο τον εσωτερικό μου κόσμο

Αφού προσγειωθήκαμε πήραμε ένα ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο. Η διαδρομή ήταν ήσυχη, και οι δύο κοιτούσαμε από το παράθυρο καθώς τα δάχτυλα μας ήταν ενωμένα. Μόλις φτάσαμε έξω από το ξενοδοχείο η Δανάη έμεινε με ανοιχτό το στόμα.

"Δεν το πιστεύω ότι με έφερες εδώ! Είχαμε περάσει τόσα πολλά σε αυτό το ξενοδοχείο" είπε ενθουσιασμένη και με φίλησε απαλά στα χείλη

"Το ξέρω για αυτό ήρθαμε εδώ. Ήθελα να θυμηθούμε τα παλιά και μάλιστα έκλεισα και στο δωμάτιο που ήσουν με την Μελίνα" της είπα και εκείνη έπεσε στην αγκαλιά μου σαν μικρό παιδί

" Σε ευχαριστώ μωρό μου. Αγάπησα πολύ αυτό το μέρος τότε στην εκδρομή και ήθελα πολύ να ξανά έρθω "απάντησε με ένα τεράστιο χαμόγελο

" Λοιπόν πάμε μέσα τώρα?" ρώτησα και ανταπέδωσα στο χαμόγελο της

Μόλις μπήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου εικόνες από το παρελθόν άρχισαν να ξεπηδούν στο μυαλό μου. Το ξενοδοχείο είναι το ίδιο όπως τότε. Όπως πριν τρία χρόνια στην εκδρομή.

Πήραμε το κλειδί και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας. Η Δανάη κοιτούσε τον χώρο γύρο της σαν το πιο όμορφο αξιοθέατο. Ήξερα πως ήταν το πρώτο της ταξίδι και ότι της είχε μείνει αξέχαστο. Ήθελα πολύ να ξανά ζήσουμε αυτές τις στιγμές που τόσο μας στιγμάτισαν. Τώρα πλέον που ο Λουκάς είναι πλήρως υγιείς και περπατάει κανονικά, μπόρεσε να με αντικαταστήσει στην εταιρία και βρήκα επιτέλους την ευκαιρία να έρθουμε εδώ στο μέρος που πρώτη φορά είπαμε σ'αγαπάω. Στο μέρος που μας έφερε ακόμη πιο κοντά. Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η φωνή της Δανάης.