♀️Έρωτας♀️

5ο Κεφάλαιο

Έλενας Pov
Ξύπνησα με ένα χαμόγελο στα χείλη. Σκεφτόμουν το ποσό κοντά ήρθαμε με την Δανάη . Φαινόταν πολύ κόκκινη νομίζω ήταν και αυτή το ίδιο αναμμένη όπως και εγώ. Δεν ξέρω τι σκατά σκεφτόμουν και την πλησίασα τόσο όμως ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Από την πρώτη στιγμή που την είδα την ξεχώρισα. Αυτά τα γαλάζια της ματιά το υπέροχο σώμα της όλα πάνω της είναι τέλεια σαν να μην είναι αληθινή. Μπορεί να είναι μόνο 17 αλλά μοιάζει με μεγαλύτερη. Αυτό που με τρελαίνει πάνω της είναι όταν με κοιτάζει και κοκκινίζει. Γουστάρω τρελά όταν την κάνω να νιώθει έτσι. Ίσως της αρέσω. Όμως και πάλι όχι αποκλείεται ακόμα και αυτό να είναι δεν γίνετε να γίνει κάτι πάρα πάνω είναι μικρή. Σηκώθηκα από το κρεβάτι ετοιμάστηκα ήπια τον καφέ μου και έφυγα για το σχολείο. Μπήκα στο γραφείο τον καθηγητών και έψαχνα να βρω το βιβλίο μου για την πρώτη ώρα όταν μια φωνή με σταμάτησε.

"καλημέρα Έλενα"
Είπε η διευθύντρια με ένα χαμόγελο

"Γειά σας κυρία Αναγνωστοπούλου τι κάνετε?" ρώτησα και εγώ με ένα χαμόγελο.

"μια χαρά Έλενα μου. Ήθελα να σε ρωτήσω πια παιδιά από την τάξη της τρίτης θα ακολουθήσουν την κατεύθυνση των μαθηματικών? Πρέπει να ενημερωθώ καθώς θέλω να πάρουν μέρος σε ένα πρόγραμμα και όποιος γράψει καλά και περάσει θα κερδίσει μια υποτροφία για την μαθηματική εταιρία" είπε η διευθύντρια.

" η μόνη μαθήτρια που ξέρω ότι ενδιαφέρετε για τα μαθηματικά και για να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα από την τρίτη λυκείου είναι η Δανάη Χρηστίδου. "

" τέλεια τότε ενημέρωσε την μαθήτρια ότι θα χρειαστεί να τις κάνεις κάποια ιδιαίτερα καθώς τα θέματα της μαθηματικής εταιρίας είναι κάθε χρόνο και πιο δύσκολα "είπε η διευθύντρια με διστακτική φωνή.

" εντάξει θα την ενημερώσω " είπα και χαιρέτισα καθώς το κουδούνι είχε χτυπήσει και είχα μάθημα. Έφτασε η τελευταία ώρα και είχα μάθημα με το τμήμα της Δανάης . Μπήκα στην τάξη και την είδα να με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω και να είναι κόκκινη. Τι γλυκούλα μωρέ. Σκέφτηκα και αυθόρμητα σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Συνέχισα το μάθημα αποφεύγοντας να την κοιτάξω για να παραμείνω συγκετρωμένη και χτύπησε το κουδούνι για σχόλασμα.

" Δανάη μπορείς να μείνεις δύο λεπτά" είπα και χαμογελούσα στα παιδιά που μου εύχονταν καλό μεσημέρι.

"μάλιστα" άκουσα να λέει και σηκώθηκε και με πλησίασε.

"μίλησα με την διευθύντρια το πρωί μου είπε για έναν διαγωνισμό που παίρνει μέρος το σχολείο μας κάθε χρόνο "