♀️Έρωτας♀️

15ο Κεφάλαιο

ΣΥΝΕΧΙΑ ΑΠΟ 14ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΈλεναςPOV

Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Δανάης. Απόλυτη σιγή επικρατούσε χωρίς να σπάει καμία την σιωπή. Εγώ κοιτούσα μπροστά στο δρόμο όμως ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου. Θέλω τόσο πολύ να μάθω τι απασχολεί την κοπέλα που κάθεται δίπλα μου όμως εκείνη προτιμά να μένει σιωπηλή. Είναι τόσο εγωίστρια που δεν παραδέχεται τίποτα ούτε στον ίδιο της τον εαυτό. Στο μυαλό μου γυρνάνε ξανά και ξανά τα λόγια της Μελίνας. Τι να εννοούσε με αυτά που μου είπε? Τι είναι αυτό που την βασανίζει? Γιατί ήπιε και γιατί δεν είχε όρεξη να φάει. Όλα στο μυαλό μου μπερδεμένα και η Δανάη βλέπω πως δεν έχει καμία πρόθεση να με βοηθήσει να ξεδιαλύνω τα γεγονότα. Πρέπει μόνη μου να την κάνω να μου μιλήσει, όμως οπότε προσπαθώ είναι σαν να πέφτω σε τοίχο. Με αυτές τις σκέψεις φτάσαμε έξω από το σπίτι της. Ένας θεός ξέρει πως ήρθαμε μέχρι εδώ ενώ ήμουν τόσο αφηρημένη.

"Λοιπόν σε ευχαριστώ για όλα καλό βράδυ" είπε η Δανάη και πήγε να βγει όμως την σταμάτησα.

"Που πας περίμενε θα έρθω και εγώ" απάντησα και την κοίταξα σοβαρά

"Δεν χρειάζεται θα ξαπλώσω να κοιμηθώ και αύριο θα είμαι καλά" μου απάντησε

"Όχι δεν κατάλαβες θα μείνω μαζί σου. Εκτός και αν προτιμάς να έρθεις να κοιμηθείς σπίτι μου" της είπα με αυστηρό τόνο.

" Τι? Όχι όχι δεν χρειάζεται είμαι καλά" συνέχισε να λέει

" Δανάη δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω μόνη σου"

" Είναι οι γονείς μου εδώ " είπε χωρίς να με κοιτάει στα μάτια

" Μην μου λες ψέμματα ξέρω πως δεν είναι μου το είπε η Μελίνα. Και αφού αυτή δεν μπορεί να μείνει μαζί σου θα το κάνω εγώ. Άκουσες τι είπε ο γιατρός. Πρέπει να είσαι με κάποιον μέχρι να νιώσεις εντελώς καλά. Τι θα γίνει αν σηκωθείς να πιείς νερό και ζαλιστείς? Σταματά να είσαι τόσο εγωίστρια" της είπα για να της βάλω λίγο λογική

" Εντάξει " απάντησε σχεδόν νευριασμένα.

Αυτή την φορά δεν θα περάσει το δικό της. Την βοήθησα και μπήκαμε σπίτι της. Πήγε να κάνει ένα μπάνιο και εγώ έμεινα να την περιμένω. Αποφάσισα όσο ήταν στο μπάνιο παραγγείλω έπρεπε να σιγουρευτώ πως θα φάει. Έτσι αφού παράγγειλα 2 πίτσες έκατσα στον καναπέ για να την περιμένω. Η ώρα περνούσε και η Δανάη δεν είχε κατέβει. Άρχισα να ανησυχώ μήπως ζαλίστηκε στο μπάνιο. Και αν χτύπησε? Με αυτή την σκέψη σηκώθηκα απότομα από τον καναπέ και τρέχοντας ανέβηκα τις σκάλες. Χωρίς να το σκεφτώ άνοιξα την κλειστή πόρτα και το βήμα μου σταμάτησε επιτόπου. Είδα την Δανάη με τα εσώρουχα και μόλις μπήκα τρόμαξε και έμεινε ακίνητη. Στις στιγμές μας πότε δεν την είχα δει γυμνή μέχρι στιγμής. Έμεινα να την κοιτάζω με μάτια διάπλατα καθώς και ξεροκατάπια τον κόμπο που είχε ο λαιμός μου. Το σώμα της πανέμορφο. Έχει μακριά πόδια, γυμνασμένη ελάχιστα μπορούσα να διακρίνω τους κοιλιακούς της το στήθος στητό μετρίου μεγέθους ότι πρέπει. Τα μαλλιά της να πέφτουν βρεγμένα στον ώμο της και το υπέροχο πρόσωπο της να με κοιτάζει? Οχ με κοιτάζει πρέπει να συνέλθω είπα στον εαυτό μου και πριν προλάβω να μιλήσω το έκανε εκείνη.