♀️Έρωτας♀️

19ο Κεφάλαιο

Δανάης POV

Άνοιξα τα μάτια μου από έναν βαρύ πονοκέφαλο νιώθω ότι το κεφάλι μου θα εκραγεί. Κοίταξα τον χώρο γύρο μου και μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω που είμαι. Μόλις συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι στο δωμάτιο της Έλενας πετάχτηκα πάνω απότομα. Την έψαξα με τα μάτια μου αλλά δεν ήταν εδώ. Κατευθείαν πήγα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπο μου και παρατήρησα στον καθρέφτη τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και κατέβηκα τα σκαλιά του σπιτιού. Είδα την Έλενα να γράφει κάτι σε κάποιες κόλλες και να πίνει από την κούπα που είχε ακουμπήσει στο τραπεζάκι μπροστά της. Δεν ξέρω καν πως βρέθηκα εδώ και ούτε πως έφυγα από το πάρτη. Πλησίασα λίγο και αποφάσισα να της μιλήσω.

"Γειά" είπα με ήρεμη φωνή αλλά τρόμαξε. Έπιασε με το χέρι της την καρδιά της και γύρισε το βλέμμα της σε εμένα

"Οχ. Καλημέρα Δανάη με τρόμαξες. Πως είσαι?"  είπε η κοπέλα μπροστά μου κοιτάζοντας με

"Συγνώμη δεν το ήθελα. Καλά είμαι εσύ?" είπα και έκατσα στην άλλη άκρη του καναπέ. Ένιωθα άβολα που βρίσκομαι σπίτι της μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει. Και σίγουρα κάτι είχε γίνει και εχθές όμως δεν το θυμάμαι.

"Εγώ καλά είμαι εσύ είχες πιεί πολύ εχθές. Σου πέρασε η ζαλάδα? "

" Α είχα πιεί έτσι εξηγείται. Εμ ναι αρκετά απλά πονάει πολύ το κεφάλι μου" είπα και το έπιασα. Το ένιωθα πολύ βαρύ

"Τι εννοείς έτσι εξηγείται? Οκ μισό πάω να σου φέρω παυσίπονα" είπα και σηκώθηκε κατευθείαν και πήγε στην κουζίνα. Μου έβαλε ένα ποτήρι νερό και μου έδωσε δυο παυσίπονα.

" Πιες τα και τα δύο " μου είπε και συνέχισε. "Λοιπόν πάω να φτιάξω πρωινό μην σε πειράξουν και όλας τα παυσίπονα " είπε και έφυγε αμέσως και πήγε στην κουζίνα. Ακολούθησα και εγώ γιατί ένιωθα κάπως άβολα.

"Λοιπόν δεν μου απάντησες τι εννοούσες όταν είπες έτσι εξηγείται? " ρώτησε καθώς έβαζε κρουασανάκια σε ένα πιάτο

" Δεν θυμάμαι και πολλά από εχθές. Πως βρέθηκα εδώ?" ρώτησα και αμέσως γύρισε το βλέμμα της σε εμένα

"Δεν θυμάσαι που ήσουν έτοιμη να φύγεις με ένα παιδί από την παρέα σου? "ρώτησε γεμάτη απορία. Και τότε άρχιζε σιγά σιγά το τοπίο να καθαρίζει στο μυαλό μου. Θυμάμαι τον Μιχάλη να μου μιλάει την Έλενα να χορεύει με αυτό τον γελοίο και εγώ να πίνω το ένα ποτό πίσω από το άλλο. Άρχιζαν ξανά να μου ανάβουν τα λαμπάκια.