♀️Έρωτας♀️

6ο Κεφάλαιο

Έλενας POV
"καλησπέρα κυρία Ιωάννου" είπε η Δανάη χαμογελαστά.

"καλησπέρα Δανάη πέρασε" είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

"ωραίο σπίτι έχετε μοντέρνο" είπε κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά. Το μάτι της έπεσε σε μια φωτογραφία που είχα με την Μαρία να χαμογελάμε. Ήταν μια φωτογραφία που τραβήχτηκε όταν είχαμε βγεί για να γιορτάσουμε που πήραμε πτυχίο. Έμεινε λίγο να την κοιτάζει την έβαλε στην θέση της και μεταφερθήκαμε στην κουζίνα χωρίς να ρωτήσει η να πει απόλυτος τίποτα.

"κάθησε θέλεις να σου φέρω κάτι? Λίγο χυμό έχω και καφέ" είπα με ήρεμη φωνή

"λίγο χυμό αν έχεις" είπε και ξεκίνησε να κουνάει λίγο το πόδι της κάτω από το τραπέζι. Τι έγινε και έχει νεύρα σκέφτηκα

"αμέσως" χαμογέλασα και πήγα να της βάλω.

"λοιπόν θα ξεκινήσουμε? " ρώτησα με λίγο νευρική φωνή. Με είχε νευριάσει πολύ. Γίνετε ότι γίνετε και μετά τι? Δεν το αναφέρει καν?

" ναι αμέ κανένα πρόβλημα" είπε και σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη της

"ωραία στο λάπτοπ έχω ένα πρόγραμμα είναι κάποια τεστ από προηγούμενες χρονιές και πιθανών να πέσουν τα ίδια και φέτος. Για αρχή προσπάθησε να δεις τις ασκήσεις λίγο μόνη σου και αν με χρειαστείς μου λες. Ξεκίνησε να κάνει η Δανάη ασκήσεις και εγώ μέσα μου να βράζω. Μου έρχεται να την χαστουκίσω με την τόση αδιάφορα της. Τελικά για ένα πήδημα με ήθελε και τίποτα άλλο. Στο σχολείο έδειχνε γλυκιά με κοιτούσε και κοκκίνιζε και τώρα τίποτα. Σαν να είμαι απλή καθηγήτρια της χωρίς να έχει γίνει απόλυτος τίποτα μεταξύ μας. Όμως όχι Δανάη μου όχι. Δεν θα σου δείξω ότι έχω νευριάσει. Δεν θα σου κάνω αυτή την χάρη κορίτσι μου. Έτσι και αλλιώς ήταν λάθος ήταν κάτι σαν να λέμε της στιγμής. Δεν σήμαινε τίποτα ήταν ακριβώς το ίδιο όπως και με τις άλλες. Η Δανάη φαινόταν να ήταν πολύ συγκεντρωμένη στα τεστ. Είχαν περάσει σχεδόν 2 ώρες και ελάχιστα χρειάστηκε την βοήθεια μου. Ήταν καλή. Πολύ καλή. Εκεί που καθόμασταν χτύπησε το κινητό της. Η Δανάη κοίταξε την οθόνη και το έβαλε γρήγορα στην τσέπη της χωρίς να απαντήσει. Ένιωσα την θερμοκρασία του σώματος μου να ανεβαίνει με αυτή της την κίνηση.

"Δεν θα το σηκώσεις?" είπα με φωνή ειρωνική κοιταζοντάς την. Προσπαθούσα να καταλάβω αν το βλέμμα της μου μαρτυρούσε κάτι. Ότιδίποτε για το ποιός ήταν στο τηλέφωνο.

"όχι θα πάρω εγώ μετά πίσω" είπε χωρίς καν να με κοιτάει και συνέχισε για λίγο ακόμα τα τεστ.