♀️Έρωτας♀️

40ο Κεφάλαιο

Δανάης Pov

Έχουν περάσει τρεις μέρες και τρεις νύχτες από εκείνο το βράδυ του Σαββάτου. Τρία ολόκληρα εικοσιτετράωρα που έχω να δω αυτά τα πράσινα μάτια,αυτό το χαμόγελο, αυτά τα σαγηνευτικά χείλη που τόσο με έχουν στοιχειώσει. Όσα τηλέφωνα, όσα μηνύματα έχω στείλει στην Έλενα, σε κανένα δεν μου απάντησε ποτέ. Για την ακρίβεια ούτε στην εταιρεία δεν έρχεται πια. Αν δεν έρθει και σήμερα θα ψάξω να μάθω που είναι το σπίτι της. Θα ψάξω να την βρω ακόμα και αν φοβάμαι αυτή την συνάντηση, ακόμα και αν τρέμω για το πως επρόκειτο να αντιδράσει όταν με δει. Τις σκέψεις μου της διέκοψε η φωνή της Μελίνας.

"Δανάη τι κάνεις εδώ? Πάλι δεν κοιμήθηκες?" ρώτησε φίλη μου με νυσταγμένη φωνή

"Καλημέρα Μελίνα. Όχι δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έμεινα ξύπνια μήπως μου τηλεφωνήσει ή έστω απαντήσει σε κάποιο από τα χιλιάδες μηνύματα που της έχω αφήσει" είπα και ξεφύσηξα

"Ρε κορίτσι μου πήγαινε να την βρεις. Έκανες τεράστια μαλάκια και το ξέρεις. Εσένα αν στο έκανε αυτό τέτοια εγωίστρια που είσαι ούτε θέλω να ξέρω που θα είχες φθάσει μόνο και μόνο για να την πληγώσεις" είπε η Μελίνα και με κοίταξε λυπημένη

"Το ξέρω. Όμως τώρα ότι έγινε έγινε και δεν μπορώ να φέρω τον χρόνο πίσω. Απλά με νευρίασε που δεν χώρισε την Ιωάννα. Αν το είχε κάνει θα ήταν μια χαρά όλα. Θα ήμασταν μαζί τώρα " ανταποκρίθηκα ειλικρινά

" Ναι όμως δεν έπρεπε να το τραβήξεις τόσο. Τέλος πάντων το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι σκοπό έχεις? " ρώτησε η φίλη μου

" Προς το παρόν θα πάω στην εταιρία και αν δεν έρθει ούτε σήμερα θα πάω σπίτι της. Αν δεν δεχθεί ούτε εκεί να με δει θα παραιτηθώ και θα γυρίσω στην Ελλάδα " είπα και η Μελίνα με κοίταξε σοκαρισμένη

" Γιατί να γυρίσεις στην Ελλάδα? Δανάη μην βιάζεσαι, χρειάζεται λίγο χρόνο. Αφού σε αγαπάει και την αγαπάς θα τα βρείτε. Δώσε λίγο χρόνο και θα δεις. Όλα θα φτιάξουν " είπε η Μελίνα με ήρεμο τόνο στην φωνή

" Εντάξει λοιπόν φεύγω. Θα τα πούμε" της είπα και έφυγα από το σπίτι βιαστικά.

Η διαδρομή στο λεωφορείο ήταν ήσυχη. Για την ακρίβεια δεν έδινα καμία σημασία στους γύρο μου. Για άλλη μια φορά το μυαλό μου ήταν σε εκείνη. Τι να κάνει αυτές τις μέρες άραγε? Με σκέφτεται όπως εγώ? Άραγε θα με συγχωρέσει? Δεν αντέχω στην σκέψη ότι δεν θα το κάνει. Δεν αντέχω στην σκέψη ότι δεν θέλει να με βλέπει στα μάτια της. Έχω μετανιώσει τόσο πολύ για τον τρόπο που της φέρθηκα. Αλλά η ζήλια μου θόλωσε το μυαλό. Τρελένομαι στην σκέψη ότι αγγίζει άλλο σώμα,ότι φιλάει αλλά χείλη. Για άλλη μια φορά βουβές σταγόνες από δάκρυα έπεσαν στο μάγουλο μου.