Piratenbloed

Proloog

'Dieven en bedelaars, we zullen nooit sterven vandaag.
Ho ho, pas op dat we niet van het land af varen.
De koning en zijn mannen staan daar naar ons te staren.
Ze willen onze dode lichamen aan de stroppen zien hangen.
Dieven en bedelaars, we zullen nooit sterven vandaag.
Sommige mannen zijn dood, en sommige mannen leven nog.
Ze zitten op een schip op zee, aan het varen naar een nieuwe kist met goud.
Ho ho, pas op dat we niet van het land af varen.
Dieven en bedelaars, we zullen nooit sterven vandaag.
Ho ho, we zijn piraten en varen door het leven heen.
Dieven en bedelaars, is dit het einde misschien?'

Ik stop met zingen doordat een Engelsman mij naar voren duwt. Bang stap ik naar voren de dood tegemoet.

Voordat ik een strop rond mijn nek krijg hoor ik iets in de verte.

'Alice!' James loopt met tranen in zijn ogen naar voren.

'James, ga weg,' sis ik bang. Als de Engelsmannen erachter komen dat hij ook een piraat is dan gaat hij er ook aan.

'Alice, ik laat je niet achter. Je hebt niets misdaan. Je was het kind van piraten, maar je bent zelf nog geen piraat dat betekent niet dat je er een moet worden.'

De Engelsman naast mij kucht en kijkt naar de koning die nadenkend voor zich kijkt en dan zijn schouders ophaalt.

'Dood haar!' roept hij zonder één klein beetje medelijden.

Ik word ruw vastgepakt, maar word daarna weer snel los gelaten door een harde knal.

Geschrokken kijk ik naar de kogel die door de Engelsman zijn hart gaat.

Ik zie James met een pistool naar mij toe lopen. Hij pakt mij aan mijn pols vast en trekt mij mee.

We lopen zo snel als we kunnen weg van de Engelsmannen die achter ons aan lopen.

'Kom mee, je wou toch een echte piraat worden,' zegt James die naar een schip wijst.

Er zitten ongeveer vijftien bemanningsleden en een kapitein aan boord. Kapitein Chris Williams.

Met grote ogen kijk ik naar het schip en knik hevig mijn hoofd.

Word ik nu eindelijk een piraat zoals mijn ouders ooit waren?