Piratenbloed

Hoofdstuk 6

Ik ga op het voordek staan en kijk voor mij naar de zee.

'Ik wou dat jullie nu bij mij waren,' fluister ik naar boven, naar mijn ouders. Ik hoop dat ze trots op mij zijn.
 
'Alice, je bent een speciaal meisje, weet je dat?' vraagt mama waardoor ik lachend mijn hoofd schud. 'Waarom dan mama?'

Mama glimlacht. 'Je bent gewoon speciaal, specialer dan de andere kinderen.'

Ik kijk naar de grond. 'Heb ik daarom geen vriendjes en vriendinnetjes?'

Mama drukt mij tegen haar aan en schudt haar hoofd. 'Meisje toch, je gaat zeker vriendjes en vriendinnetjes krijgen; misschien nu niet maar later wel.'

Ik kijk naar mama en glimlach. 'Ik hou van je mama.'

'Ik ook van jou, Alice.'
 
Ik glimlach en draai mij om zodat ik terug van het voordek af kan gaan. Laat ik maar even naar James gaan.

Ik loop het achterdek op en zie daar James aan het stuur staan. Als hij mij ziet glimlacht hij waardoor ik terug glimlach en naast hem ga staan. 'Hey, James.'

'Hey, Alice. En vind je het hier al leuk?' vraagt hij blij.

Wow dat is eigenlijk echt wel een moeilijke vraag... Het is hier wel leuk maar ook weer niet. Het is leuk om hier wat rond te hangen maar het niet leuke is dat ik als meisje niks mag doen.

Ik kijk terug naar James die mij afwachtend aankijkt waardoor ik mijn schouders ophoud. 'Ja, denk ik?' Je hoort de twijfel in mijn stem.

James zucht. 'Ik vind het ook erg voor je dat je niet mee mag doen zoals de jongens en mannen maar het is nu zo, je kunt het niet veranderen.'

Ik schud mijn hoofd en kijk hem koppig aan. 'Dat kan ik wel veranderen.'

James zucht en schudt zijn hoofd. 'Wees nou niet zo koppig, Alice. Weet jij eigenlijk wel waarom meisjes en vrouwen niet mee mogen doen?'

Ik knik waardoor hij mij verbaasd aankijkt. 'Waarom dan?'

Ik grijns naar hem. 'Ga ik niet aan jouw neusje hangen.' Ik geef hem een tik op zijn neus en draai mij om. 'Tot straks misschien.'

Ik loop het achterdek af richting mijn cabine waar ik op bed ga zitten. Wat kan ik nu doen?

Ik kijk wat in de kasten in mijn cabine en vind een paar schriften waar niks in staat. Laten we eens iets schrijven.

Ik pak een veer met inkt en begin te schrijven.
 
De eerste keer toen ik je zag,
ik voelde iets, iets diep van binnen.
Het voelde alsof ik eindelijk een goede vriend gevonden had,
en ja hoor, ik had gelijk.
We werden meteen beste vrienden.
Ik hield van jou met heel mijn hart,
en dat zou ik altijd blijven doen.
Je was er altijd voor mij geweest,
zeker na de dood van mijn ouders...
Dat zou ik nooit kunnen vergeten.
Je bent een speciale persoon voor mij.
 
Ik glimlach als ik naar mijn tekst kijk dat ik speciaal voor James heb geschreven. Zou ik het aan hem geven of is dat een beetje raar?

Ik zucht en vouw het papiertje op dat ik daarna onder mijn kop kussen leg. Laten we het maar niet doen, hij gaat het toch lelijk vinden.

Ik laat mij op het bed vallen en sluit zuchtend mijn ogen.
 
'Mama, papa!' gil ik huilend.

Ik voel twee armen mij in een knuffel trekken waardoor alle tranen over mijn wangen beginnen te rollen.

Ik heb net gehoord van Sirena dat mijn ouders gestorven zijn aan een grote storm op zee.

'Mama, papa!' gil ik terug huilend waardoor de persoon die mij in een knuffel heeft getrokken mij nog dichter tegen zich aandrukt.

Ik draai mij om naar de persoon en zie dat het James is.

Hij is een paar maanden geleden mijn beste vriend geworden, hij was piraat maar -zijn kapitein en een paar bemanningsleden hadden een ongeluk gehad waardoor iedereen zich bij een andere kapitein aansloot behalve James- hij kwam op het land leven en ontmoette mij toen.

Ik kom terug in de realiteit en kijk James huilend aan. 'Waarom? Waarom gebeurd dit bij mijn ouders?'

James trekt mij nog dichter tegen zich aan. 'Het komt goed, ik ben bij je. Ik ga je nooit meer alleen laten. Ik hou van je.'
 
Ik schiet omhoog en begin te huilen. 'Mama, papa,' fluister ik zachtjes. 'Ik mis jullie, kom alsjeblieft terug.'

Ik hoor iemand op mijn deur kloppen waardoor ik geschrokken op kijk. 'Wat doe jij hier?' vraag ik en kijk de persoon boos aan terwijl ik mijn opgedroogde tranen weg veeg. 'Kun je niet beter iemand anders gaan lastig vallen?'