Piratenbloed

Hoofdstuk 3

De volgende ochtend sta ik vroeg op en loop naar de eetzaal toe. Ik zie James al aan een tafeltje zitten waardoor ik naast hem ga zitten. Hij duwt een bord met een broodje met kaas en ham naar mij toe waardoor ik naar hem glimlach. 'Dank je.'

'Geen dank, wat ga je na het eten doen?' vraagt James nieuwsgierig waardoor ik mijn schouders op houd. 'Wat kan je hier eigenlijk allemaal doen?'

James kijk nadenkend naar zijn bord. 'Ik moet na het eten terug gaan sturen dus als je wilt mag je mee gaan?'

Ik knik blij mijn hoofd. 'Heel graag.'

Hij glimlacht. 'Ik word daarna afgelost door Lisa de zus van kapitein Chris, dus dan kunnen we misschien in mijn cabine schaken als je dat kunt?'

Ik knik verbaasd. 'Ja is goed, schaken is leuk. Heeft Chris echt een zus?'

James lacht en knikt. 'Ja, maar als je je nu afvraagt of zij mee mag helpen op het schip dan is het antwoord nee. Lisa mag van kapitein Chris niet helpen, ze zit meestal wat rond te lopen op het schip. Ze mag alleen heel soms een keer sturen maar dat is het.'

Ik kijk James met een medelijdende blik aan. 'Dat is kei zielig.'

James knikt. 'Ja, maar nu er een nieuw meisje op het schip is kun je haar misschien wat bezig houden met jullie vrouwelijke praatjes waar wij niks van snappen.'

Ik begin te lachen. 'En jullie dan met jullie mannelijke praatjes waar wij niks van snappen.'

James zucht en kijkt dan opzij. 'Kijk daar zit ze.'

Ik kijk opzij en zie een meisje van zeventien jaar alleen aan een tafeltje zitten. Achter haar zit haar broer, kapitein Chris. Hij vraagt of ze bij hem wilt gaan zitten maar ze negeert hem. Ik begrijp haar echt helemaal.

Zou ik naar haar toe gaan? Wat moet ik dan zeggen? Hey, je zit hier alleen. Wil je wat gezelschap? Nee, dat klinkt echt niet goed.

Voordat ik iets kan bedenken duwt James tegen mijn schouder. 'Ga gewoon naar haar toe.'

Ik kijk hem met een 'ik heb geen idee wat ik moet zeggen' blik waardoor hij zijn schouders op houdt. 'Verzin gewoon iets zoals: Hey, je zit hiet zo alleen. Wil je wat gezelschap?'

Ik geef mezelf een facepalm. Kan hij gedachten lezen ofzo? Dat is precies de zin die ik niet goed vond, maar oké als het mislukt is het zijn schuld en niet die van mij.

Ik sta op en loop naar het meisje. Nee, ik ga het toch anders aanpakken. We doen het in Alice stijl.

'Hey, mag ik naast je komen zitten?'

Het meisje genaamd Lisa kijkt naar mij en ik zie meteen dat ze een glimlach op haar gezicht krijgt. 'Ja, natuurlijk.'

Ik ga naast haar zitten. 'Ik ben Alice en jij bent Lisa de zus van kapitein Chris toch?'

Lisa knikt. 'Ja dat ben ik. Jammer genoeg.' Het laatste zegt ze er zachtjes achteraan.

'Ik weet dat Chris een stomme eikel is, maar je moet met hem praten.'

Lisa grinnikt. 'Ja ik weet het, maar het is zo oneerlijk. Hij zegt dat meisjes niet kunnen stelen en al die dingen.'

Ik knik. 'Ik weet het. Ik zit me hier ook te vervelen net als jij.'

Lisa kijkt me nieuwsgierig aan. 'Hoe ben je op dit schip beland?'

'Dat is een heel lang verhaal,' lach ik. 'Laten we anders naar mijn cabine gaan.'

Lisa knikt en staat op. 'Oké, laten we gaan.'
 
~•~•~•~

Als we in mijn cabine aankomen gaan we samen op bed zitten.

'Ik zou bij het begin beginnen, dat lijkt mij toch het meest logische.'

Lisa knikt lachend. 'Ja, dat lijkt mij ook zo.'

Ze is toch leuker dan ik verwacht had.

'Het begon allemaal toen ze erachter kwamen dat mijn ouders piraten waren. Ik kreeg de doodstraf. Ze wouden een strop om mijn nek doen maar toen liep James naar mij toe; hij vertelde dat mijn ouders piraten waren, maar dat ik er geen was. De koning en de engelsmannen dachten daar anders over. De engelsman wou mij een strop om doen maar ineens hoorde ik een harde knal naast mij; de engelsman viel dood op de grond. James liep naar mij toe met een pistool en trok mij aan mijn arm mee richting dit schip. Eindelijk dacht ik dat ik net als mijn ouders piraat kon worden, maar ik mag van je broer Chris niet mee stelen of helpen op het schip, omdat hij vind dat meisjes slap zijn; wat niet waar is.'

Lisa luistert aandachtig naar mijn verhaal en zucht dan. 'Chris heeft daar wel redenen voor. Onze moeder is gestorven doordat de engelsmannen zagen dat ze dingen stool voor dit schip; vanaf toen mocht geen enkel meisje of vrouw meer mee helpen. Alle meisjes en vrouwen zijn daardoor gestopt en begonnen een normaal leven op het land, maar ik had niet echt een keuze.'

Ik kijk geschrokken naar Lisa en trek haar in een knuffel. 'Wat erg voor je.'

Lisa schudt haar hoofd. 'Het ergste vind ik dat hij nu vindt dat meisjes slap zijn en niet mee kunnen helpen.'

Ik knik zachtjes. 'Wil je samen met mij bewijzen dat we het aankunnen, dat meisjes wel piraat kunnen zijn? Mijn droom is altijd al geweest om net als mijn ouders piraat te zijn en bij jou?'

Lisa glimlacht. 'Bij mij ook. We doen het; we gaan samen bewijzen dat meisjes ook piraat kunnen zijn.'