Bir Küçücük Civciv | Tamamlandı

/25/

Genel Kurguda sıralamaya girmişiz bunu görünce aşırı mutlu oldumm öncelikle destek veren herkese çok teşekkür ederimm💜💜

Sıralamada kalmamız için oy ve yorumları yükseltelim mi biraz??

Hepinizi benimle sohbet etmeye davet ediyorum 😅

Merak edilenleri bu kısımda sorabilirsiniz

İyi Okumalar!

🐣🐣

"Hırka, yedek kıyafetler, yedek emzik, iki biberon, battaniye, üç patik. Bir şey unuttuk. Ne unuttuk?"

"Evi?"

Omuzlarımı düşürerek baktım eğlenen yüzüne. Bu çantanın fazlası değil eksiği vardı. Yanımızda bir çocuk varken kıyafetler çabuk kirlenirdi ve bir anda en gereksiz alete ihtiyacımız varken bulabilirdik kendimizi. Dağın başında nereden bulacaktı tüm bunları.

"Mamaları aldın değil mi?"

"Aldım Eylül."

"Bez?"

"Onlar da tamam."

Bade için hazırladığım çantayı kapatıp gülümsedim. "Hazırız."

O yatağın üzerindeki çantayı alırken ben de dışarıda kar yağıyormuş gibi giydirdiğim Bade'nin etrafına battaniyeyi sorarak onu kucakladım. Evden çıkmadan son kez etrafta gözlerimi gezdirdim. Evhamlı biri olduğum söylenemezdi ama artık düşünmem gereken tek kişi kendim olmadığından tedbirli davranmaya alışmıştım.

Çağlar kapının önündeki çantaları da alıp arabaya yerleştirmek için çıktığında Bade'nin suluğunu elime aldım.

"Gezmeye mi gidiyormuş benim civcivim? Oyunlar mı oynayacakmış orada teyzelerle?"

Burnumu hızlıca burnuna sürtüp güldüm. Çağlar geri döndüğünde kapıyı kilitledi ve birlikte arabaya yerleştik.

Bir hafta göz açıp kapayıncaya kadar geçmişti. Doğrusu tüm hafta boyunca hepimiz bu ufak kaçamağın hayaliyle yaşamıştık. Yaman bir anda bizim için bir heyecan oluşturmuştu. Çağlar işlerini erkenden halletmiş, ben durumumu bildirip kayıplara karışmıştım.

Ve sanki bir aileymiş gibi gezmeye gidiyorduk. Bugün civcivin kıyafetlerini hazırlarken kendimi kaza gecesinde bulmuştum bir an için. Melek gülümseyerek onun kıyafetlerini çantaya diziyor ve gülerek bana da bir tane yapmamı öğütlüyordu. O zaman bana ait bir bebek fikri çok uçuktu çünkü ben kendime bile bakamıyordum. Ama şimdi her şey çok ama çok farklıydı. Ben değişmiştim, Çağlar değişmişti. Ve tüm bunlar Bade'nin sayesinde gerçekleşmişti.

Çağlar, hareketli bir şarkı açtığında Bade çığlıklar atarak elini kolunu oynatmaya başladı. Dans etmeyi çok seviyordu ve biz bunu her seferinde kendi aleyhimize kullanarak dikkatini buna çekiyorduk. Arka planda doksanların çok meşhur bir şarkısı çalarken ara sıra Bade'ye eşlik ettim.

İlk önce Simge'yi almak için onların evinin önünde durduk. Çoktan hazır bir şekilde, uykulu olduğu yirmi metre öteden belli oluyordu, kapının önünde bekliyordu. Dolaşıp arabaya bindiğinde Bade'nin yanağından bir makas alıp bize selam verdi.

"Size doyum olmaz ama ben biraz kestiriyorum."

"Kestiriyorum dediği de şey, üç saat deliksiz uyuma."