Bir Küçücük Civciv | Tamamlandı

Final /Part2

BKC'ye son kez hoş geldiniz!

Bizi hangi şehirden okuyorsunuz?

Finale özel yorumlarınızı bekliyorum.

Ps: Civciv ile bağlantılı bir hikaye daha geldi. "YILDIZLARIN BULUŞTUĞU GECE" tanıtımını profilimde bulabilirsiniz

İyi Okumalar!

🐣🐣

Saçlarım önüme düşmesin diye arkamdan dikkatlice tutan Simge'ye aldırmadan midemdekileri klozete boşaltırken odada dönüp duran endişe havasının farkındaydım. Onların bu halleri midemi daha çok kasıp kavururken yaşaran gözlerimi kırpıştırdım.

"İyi misin biraz daha?"

İyiydim. En azından artık midemden çıkabilecek herhangi bir yemek kırıntısı kalmamıştı. Topuklularımın üzerinde tökezleyerek lavaboya ilerledim. Simge kutsal görevi bellediği saçlarımı bırakmadan benimle birlikte adımladı. Ağzımı çalkalayıp boynumu ısladıktan sonra rujumu umursamadan dudaklarımı sildim.

"Doktora mı gitsek? Kaç gündür böylesin."

"Ben olmayayım da kim olsun acaba," diye sordum aksi aksi. Maşalı saçlarım omzuma dökülürken elbisemin yakasını düzelttim. Aynadaki aksim makyajla parlıyordu. İçimde ise sinirle dolu, cinnet geçirmek üzere bir kadın vardı.

"Hâlâ bu konuda asabi olduğuna inanamıyorum."

"Daha önce söylemeliydi," diye karşı çıktım.

"Sen daha çok kafanda kurup hastalıktan öl diye mi? Allah aşkına Eylül, kaç gündür kendini yiyip bitirdin. Ne var bunda bu kadar büyütülecek?"

Yutkunup gözlerimi kırpıştırdım. Onlara göre bunu büyütüyordum belki ama aynı pencereden bakmıyorduk. Ben sadece üç gün geçireceğim kocamdan iki yıl ayrı kalmak istemiyordum. Bu tamamen ayrı kalma sayılmazdı ama işte araya giren mesafeleri büyütmeden edemiyordum.

"Trip atmıyorum," dedim çocuksu bir ifadeyle. Atmıyordum. Sadece üzülüyordum ve evliliği düşündüğümüz kadar uzun bir zamana yayamadığımız için planlarımız sekteye uğramış gibi geliyordu.

Her şeyin mükemmel başladığı o ilk sabaha gözlerimi açtığımda Çağlar bana bir söz vermişti. Nerede ve ne zaman olursa olsun biz her şeyin üstesinden gelecektik. Artık tamamen birbirimize bağlanmış ve bir olmuştuk. Bir hafta sonra yurt dışı işinin bir aya kalmaz olacağını öğrenmiştim.

Aslında birlikte öğrenmiştik. Arkadaşı istediği konumda, harika bir yer bulduğunu söylediğinde ikimiz de bambaşka duygular içine girmiştik. Ben gelecek odaklı düşünürken Çağlar mutluluktan gözünü karartmıştı.

Tamam dediği gecenin sabahında Amerika'ya uçmuş, sözleşmeleri halletmişti. Artık resmi olarak yurt dışında bir işletme sahibiydi. Türk isimlerle çalışıp, en iyisi için gece gündüz talimat verip parasını harcamıştı.

Bunların hiçbiri benim için önem arz etmiyordu. Üç ay sonrasına nikâh için gün almıştık. Düğün istemiyorduk ve sade bir nikah bize daha çok hitap ediyordu. Ancak sadece üç günlük bir balayı söz konusu olabilirdi çünkü gitmesi gerekiyordu.

İş, bizi şimdiden ayrı düşürmeye başlamıştı.

Tüm bunların kolay olmayacağını elbette biliyordum. Çağlar'ın hayalini gerçekleştirmesi beni çok mutlu ediyordu elbette. Elimden geldiğince onun yanında olmaya çalışıyor, mutluluğunu paylaşıyordum.