EBR-İ NİSAN

KEREM

-Kerem
Anlından boynuna doğru kan akıyordu ayrıca kıyafetleri çamur içerisindeydi.
Küçük çocuk nefes nefese kalmışdı.
Mehmed çocuğun durumu karşısında panik oldu.
Keremin yüzünde yorgun ve üzgün bir ifade vardı.
-öğretmenim babam
Mehmed hızlı adımlarla çocuğun yanına vardı. Kerem'in boyuna ulaşmak için diz
çöküp, omuzlarından tuttu.
Mehmed soru sormadan önce çocuğun nefesini toplamasını bekledi.
-öğretmenim hıh hı
-Kerem sakin ol, önce düzenli nefes al
-öğretmenim babam...
Kerem derin bir nefes aldı.
-Babamı dövdüler
Mehmed duydukları karşısında şaşırdı.
-Kerem babanı kim dövdü?
-patron'un adamları dövdü
-öğretmenim yardım edin
-Baban nerede?
-Evde
-Kerem beni babana götür
Kerem Mehmed'i evine götürdü.
Kerem'lerin evi yıkık bir gecekondu dairesiydi.
Kerem sacdan kapıyı itip öğretmen'ine yol açdı.
Kerem kapıyı çalarken Mehmed bahçeyi inceliyordu.
Evin sağında bir kaç genç ağaç ekiliyken ağaçların yanında küçük bir bostan vardı.
Tek katlı ev yıkıldı yıkılacak gibi duruyordu.
Kapıyı otuzlu yaşlarında, orta boylu, kısa saçlı, ela gözlü gençden ama yüz çizgileri erkenden çıkmış bir kadın açdı.
Kerem;
-Anne bak öğretmenimi getirdim, dedi.
Kadın başıyla selam verip gecmesi için Oğluna ve öğretmenine yer verdi.
Kerem Mehmed'i salon'a Babasının yanına getirdi.
Burası bu eve göre büyük bir odaydı.
Eski koltuk takımı, tüplü bir televizyon ve yerde halı fileksler vardı.
Mehmed'i gören adam doğrulmaya çalışdı.
Mehmed adam'ın uzandığı koltuğa oturup eliyle adamı engelledi.
-Lütfen hareket etmeyin, rahatsız olmayın
Adam mehmed'in söyledikleriyle durdu.
Yüzü dağılmış morluklar içerisinde kalmışdı.
-size bunu neden yaptılar?
-aylardır maaşımı ödemiyorlardı. Paramı almaya gittim., vermedikleri gibi birde dövdüler.
-polisi aramadınız mı?
-Hayır, hayır aramadım. Bu adamlar tekin insanlar değil ben neysede aileme zarar verirler.
-böyle olmaz bu devlette adalet var hukuk var size hiç bir zarar veremezler
-benim onlara gücüm yetmez
-ben varım, ben sizi korurum
-ne yapabiliriz ki?
-Devletten bir avukat isteyeceğim, şimdi hastaneye gidelim size darp raporu alalım
Adam karısına bakdı.
Eşinin gözlerinde çaresizlik vardı.
-Tamam gidelim
Mehmed hafifce tebessüm etti.
-siz giyinin önce hastaneye sonra karakola gidelim
-peki
Adam karısının yardımıyla ayağa kalkıp giyinmek için odasına geçdi.
Kerem gülümsüyordu.
-Teşekkür ederim öğretmenim
Kerem ani bir hareketle Mehmed'e sarıldı.
Şevkat? Şevkat neydi ki?
Kerem perişan haline rağmed mis kokuyordu.
Mehmed Kerem'i başından öptü.
Bir çok öğrencisi olmasına rağmen hiç birine bu denli yaklaşmamışdı.
Mehmed'de kollarını ona sıkıca sarılan çocuğa sardı.
Mehmed içinden bir şeyler akıp Kerem'e gittiğini hissediyordu.
Bu duyguda neyin nesiydi?
Babasıda ona bir kere böyle sarılsaydı hayatında neler değişirdi?
Bir çocuğu mutlu etmek bu kadar basit miydi?
Kerem Mehmed'den ayrıldı.
Mehmed elini keremin kanı kuruyan başına koydu.
-başına ne oldu? Ayrıca bu halin ne?
-babam'ı bulduğumda bayılmışdı eve getirmeye çalışırken düşüp kafamı çarptım. Neyseki bir amca beni gördü yardım etti.
Mehmed Keremin yüzünü narince okşadı.
-hadi git yüzünü yıka
Kerem yüzünü yıkamak için salondan ayrılırken içeri Keremin babası girdi.
Çizgili bir gömlekle, kahverengi bir pantalon giymişdi.
Yüzünüde olabildiğince temizlemiş, düzgün görünmeye çalışmışdı.
Adamın ardından odaya eşi girdi.
Kucağında ise bir bebek vardı.
Mehmed birden bire duygulandı çünkü bebek Güneş'e çok benziyordu.
O iri ela gözleri Güneşin gözlerinin aynısıydı.
Bebek huysuzlaşınca kadın;
-Gamze kızım sus, dedi.
Bu nasıl bir tesadüfdü.
Mehmed'in bebeğe olan dikkati aşikardı.
Dikkat dağıtmak için,
-çok sevimli bir bebek, dedi.
Adam yaraları izin verdiği kadarıyla tebessüm etmeye çalışdı.
-benim kızım sevimlidir
Yüzünü yıkayan Kerem'de salona geldi.
-Gidelim mi?
-tabi
Kerem gelmek için adım atınca babası durdurdu.
-sen gelmeyeceksin
-ama baba
-hayır senide tehlikeye atamam
Adam oğlunun yüzünü avuçlarının arasına aldı.
"Sen benim kıymetlimsin"
Mehmedin yüzü düşdü.
O'da kazadan önce anne ve babasının kıymetlisiydi.
Derin bir nefes aldı.
-hadi gidelim
Mehmed'in dediği gibi önce hastaneye sonra karakola gittiler.
Adamcağız çekiniyorsu ama mehmed Kerem ve ailelesin hakkını savunmaya kararlıydı.
Olumlu düşüncelerle ayrıldılar.
Mehmed adama evine kadar eşlik edip evine doğru yol aldı.
Sıradan sandıği hayatlar aslında ne kadar anlamlıymış bunu öğrendi.
Hem kötü adam onu rahatsız edememişdide.
Yoksa bu mehmed'in kurtluluşu mu olacakdı?
Mehmed apartmanın kapısına ulaşdı.
Elini büyük demir kapıya uzatmışdı ki arında gelen bir kadın sesiyle duraksadı.
-Mehmed

Bir bölümün daha sonuna geldik.

Sizce mehmede seslenen kadın sesi kime aitdi?

Bol voteee

Bol yorummm

Fikirlerinizi buraya bırakın

Seviliyorsunuz

Bay bayyy