Daha bir kaç günlükken yetimhanenin kapısında bulunan Umay'ın hayatı başarı ve zorluklarla ilerlemektedir. 17 yaşında dahi zekasına sahip ve müzik dehası olarak yaşamını sürdürürken ailesinin hayatına dahil olmasıyla hersey tepetaklak olmuştur. Güç...
Üç gündür ne kahvaltıda ne de akşam yemeğinde görmemiştim babamı. Annem ise sürekli etrafımda pervane olup babama lafı getirmeden benimle bağ kurmaya çalışıyordu. Dördüncü günde artık yaptığım davranışın saçma olduğunu tamamıyla kabul etmiştim.
Okula dönüşünde planım netti. Korumalara en sevdiğim kuruvasandan paket yaptırmıştım. Hem iş yerinde herkes de olmazdı gerçi Barlas ve Alparslan abimin tam zamanlı şirkette çalıştığını Celasun ve Çağanalp abimin ise okuldan vakit buldukça iş yerine gittiklerini öğrenmiştim.
Ailede zeka genetikti galiba. Barlas abim hukuk ve Alparslan abim ekonomide çok küçük yaşlarına rağmen yüksek lisanslarını da yapıp mezunu olmuşlardı. Celasun abim inşaat mühendisliği yüksek lisans yaparken Çağanalp abim işletme ve iktisat lisans son senesindeydi. Onlara zeka testleri olup olmadığını sorduğumda bana gülerek gerek olmadığını söylemişlerdi. Bende içimden karizmatik kazmalar demiştim.
Araba birbirine bağlı yüksek iki bina ile çok büyüktü. Yukarıdan aşağı Atabeyli Grup yazıyordu bu da tüm yapının tek bir yere bağlı olduğunu gösteriyordu herhalde. Üzerimde şort blazer takımım beyaz bustiyer ve beyaz sporlarımla, spor ama şıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitaplarımı okuldan geldiğim belli olsun diye arabada bırakmak yerine elime alıp çantamı omuzuma astım. Gözlüklerimi takıp arabadan çıktığımda kapıda ismini daha önce öğrendiğim Serkan bey bana doğru yürüyordu. Sözde sürpriz yapacaktım ama korumalar haber vermişti anlaşılan. Gözlüğümü saçıma takıp elinde paket olan korumaya bakıp elimi uzatıp paketi işaret ettim. Serkan beyle içeri girdiğimizde tüm gözler bize dönmüş ve fısıldaşmalar başlamıştı.
Yolu tarif eden adama "sadece sürpriz yapmak istemiştim ama şu hale bakın dedikodu malzemesi verdim galiba." Adam anlayışlı tebessümü ile "dedikodu değil haber paylaşımı yapıyorlardır güzelliğinizle ilgili. Hem sürprizini bozmadım babanızın haberi yok." Kafamı karga tulumba gibi aşağı yukarı sallarken asansörün kapısı açıldı.
Kapıda kırklı yaşlarının başında ateşli sekreter kavramını yıkan tombul tatlı bir kadın bizi karşıladı. Galiba annem kıskanç bir kadındı. Tebessümle kadın "Umay Hanım hoş geldiniz, ben babanızın baş asistanı Suna, haberimiz yoktu geleceğinizden –" en tatlı tebessümlerimden birini gönderip "Sürpriz" dedim.
Kadının tebessümü büyürken çift kapılı bir kapıya kadar beni getirdi. "Sürprizinize devam edin efendim." Kapıda derin birkaç nefes aldıktan sonra bir kez hafifçe kapıya vurup gel demeden içeri girdim.
Kafasını önündeki dosyadan kaldırmadan "Evet, Suna?" dedi. Hafifçe öksürerek bana bakmasını sağladım. Beni görünce şokla ayağa kalkıp sonra tekrar oturdu. Ağzı o şeklinde ve şaşkınken çok komikti. Gülerek elimdeki kruvasan paketini gösterip "en sevdiğim pastaneden kruvasan aldım yeriz diye." Kafasını sallayarak eline masadaki telefonu aldı.
