Daha bir kaç günlükken yetimhanenin kapısında bulunan Umay'ın hayatı başarı ve zorluklarla ilerlemektedir. 17 yaşında dahi zekasına sahip ve müzik dehası olarak yaşamını sürdürürken ailesinin hayatına dahil olmasıyla hersey tepetaklak olmuştur. Güç...
Merhabalar, yeni bölümü hemen eklemek istedim. Öncelikle güzel yorumlarınız için teşekkürler. Yazmaya başladığımda da dediğim gibi aman çok okunsun gayem yok. Okuyanlar mutlu olsun yeter benim için. Bu aralar en gerekli temennimiz; sağlıcakla kalın.
----------
Noel geçmiş insanlar yılbaşı alışverişi için etrafta koşarak dolanan kalabalığa inat yavaş adımlarla konservatuar binasından çıkmıştım. Sınavları bitirmiş, hocalarımla ve arkadaşlarımla vedalaşmıştım.
Bugün gelecek olan Cihangir için hazırlanmaya eve doğru yürüyordum. Akşam geleceği için gayet rahat yürürken karın hafif atıştırması zevkime zevk katıyordu. Biraz daha yürüdükten sonra Rauf "Efendim burnunuz kızardı. Artık araca geçelim mi?" Olumlu anlamda kafa sallamıştım. Sanki Rauf, Faruk ve ben değişik bir ekip olmuştuk. Arabayla eve geldiğimizde odama koşar adımlarla çıkıp hazırlanmaya başladım. Çoğu eşyam evin yardımcısı sayesinde bavullara yerleştirilmişti. Banyodan sonra Cihangir'in gelişi için aldığım özel elbisemi giyerek saçlarımı dağınık topuz ile gölgeli makyaj yaptım.
Genellikle uçuş uçuş elbiseler ve tül tercih eden ben bu sefer daha seksi olması için saten tercih etmiştim. Küllü pembe elbisemin altına açık burunlu, elbisemle aynı renk topuklularımı giydim. Yanıma akşam evde vakit geçireceğimiz için gece çantası almaya gerek duymadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana göre oldukça seksi şortlu pijamalarımı ve yarın giymeyi düşündüğüm kıyafetlerimi de küçük bavul çantama yerleştirdim. Aşağıya kadar çantamı taşıyan Bayan Eva'ya teşekkür edip Rauf'un açtığı araca bindim. Annemin attığı mesaj ile aklım aileme yönelmişti. Ailem ile sınav zamanı görüntülü konuşup şok ve kırgınlığımın azaldığını çaktırmıştım. Abimler gelmeyi teklif ettiğinde sınav zamanım olduğunu ve benim yakında geleceğimi söylemiştim.
Eve geldiğimizde kapıyı geçen geldiğimdeki kadın açtı. Cihangir'in daha gelmediğini söyleyerek yemek hazırlığına bakmak için mutfağa gideceğini bildirdi. Bu İngilizler iş verenlerini soylularmış gibi el pençe divan davranmalarına göz devirerek odaları keşfe çıktım.
Yatak odasının yanında spor odası, onun yanında misafir odası ve televizyon odası vardı. Üst çatı katında ise tamamıyla kata sahip kitaplıklarla dolu duvarları ile çalışma odası vardı. Odayı incelemek için girdiğimde bu odada da poster boyutlarında fotoğrafımın tuvali vardı. Bu fotoğrafım diğerlerinin aksine şahsa münhasır değildi. İlk albümüm kapak fotoğrafının yağlı boya hali ile karşı karşıyaydım. Fotoğrafın köşesinde Fransızca amour immortel – ölümsüz aşk yazıyordu. Tabloya dalgınca bakarken arkamdan sıkıca sarılan eller ile ilk tedirgin olmuştum.
Kokusu burnuma ulaşınca istemsizce gülümseyerek vücudumu Cihangir'e bastırdım. Kulağıma nefesini ılık ılık üfledikten sonra "Je respire avec toi, dors avec toi, réveille-toi, cet amour est une folie totale et je suis contente de ma folie. / Seninle nefes alıyorum, seninle uyuyorum uyanıyorum, bu aşk tam bir delilik ve ben deliliğimle mutluyum." Fransızca aşk ilanına erirken yüzümü yüzüne doğru döndürerek gözlerine baktım. "Je t'aime plus que moi-même/ seni seviyorum kendimden bile çok. "
