Yaralı (TAMAMLANDI)

Bölüm 25

Ali da Costa;

"Az önce eve geldi, odasına kapandı. Dediğimi yapmışsın aferin"

Yataktan kalkıp onu dövmek istedim ama sakince suratına bakmaya devam ettim

"Sizin iyiliğiniz için.." dediği an susmaktan vazgeçip "Bence bizim iyiliğimizi bizden başka kimse düşünmemeli"

Bir şey diyecek gibi oldu, doğrulup ona baktım, "Sakın bana boş boş baba diyalogları kurma, bugüne kadar babalık yapsaydın Gamze zaten benim gibi bir adamla birlikte olmazdı" kapıya biri vurdu, içeri annem girdi, önce bana sonra Furkan abiye baktı

"Her ne konuşuyorsanız konuşun ama bir şeyi sakın unutma Furkan" dedi annem odanın ortasına doğru yürüyerek, "Benim oğlum bugün bu hastanedeyse, sana ve kızına bir şey olmasın diyeydi, o kurşun sana da Gamze'ye de gelebilirdi"

"Anne, tamam" dedim düz bir sesle, Furkan abi bir şey demeden çıktı odadan, annem yanıma oturdu

"Gamze gitti mi?" Diye sordu

"Biraz tartıştık" dediğimde bakışlarını kaçırdı

"Gamze bana benzemiyor Ali, o güçlü bir kız" dediğimde yutkundum

"Güçlü olması beni ilgilendirmiyor. Ama benim arkamdan üzülecek olması beni ilgilendiriyor"

"Şimdi de onun yerine mi karar veriyorsun?" Diye sordu sitemle

"Ben bu kararı almazsam eğer, o bir karar alacak ve yanında olmamı isteyecek" dediğimde annem hemen, "Ne güzel işte" dedi

"Anne, bu güzel bir şey değil, ben Gamze'nin gözünün içine her baktığımda kendimden nefret ediyorum, iyimişim gibi yapmaktan yoruldum" elini tuttum, "Bak sen de doktorsun, neler olduğunu az çok biliyorsun, kandırma kendini, halimi görüyorsun. Ölüyorum anne ben, o kızı üzdükçe canım daha çok yanıyor benim"

Galiba anneme ilk defa duygularımı ifade ediyordum, 25 yıl sonra ilk defa.

"Gidecekmişsin gibi konuşuyorsun Ali.." sesi titredi

"Gidiyorum çünkü" dediğimde gözünden birkaç yaş düştü, yatakta biraz çekildim, "Küçükken sana sarılırdım, acım biraz dinsin diye, geçmiyordu ama kendimi senin kollarında güvende hissediyordum. Bugün sen bana sarılmak ister misin?"

Acı bir şekilde gülümsedi, yanıma uzandı, kafasını sağ göğsüme koydu, elini kalbimin üzerine, "Özür dilerim" dedi sessizce, "Bugün bu acıyı benim yüzümden yaşıyorsun, ben saklamasaydım senden hasta olduğunu belki de Gamze'nin karşısına hiç çıkmazdın.."

Gözlerim doldu, "İyi ki benim annemsin" dediğimde kafasını kaldırıp bana baktı, "Gerçekten düşünüyor musun bunu? Yoksa içimi rahatlatmak için mi söylüyorsun?"

"Hastalık anne bu, senin elinde olan bir şey değil ki.. sen benim normal bir çocukluk geçirmemi istedin.. Hem bu hikayede suçlu biri varsa o da babam, sen ona rağmen, bana bir gelecek vermek istedin.."

"Başaramadım ama" dedi, sesi titremeye devam etti

"Azra, Akın, Esra hatta Ahmet abi bile böyle düşünmüyor.. Sen harika bir annesin.."

Ben sadece yanlış zamanda yanlış yerde dünyaya gelmiştim, şimdi de aynı yanlışlarla dünyadan ayrılıyordum. Demek ki bana ayrılan yanlışların sonuna gelmişim..

Kafasını tekrar göğsüme koyup, "İyi ki doğurmuşum seni Ali.." çıplak göğsümü gözyaşları ıslattı, "Biliyorum, bunu sana hiç belli edemedim, hatta hep tam tersi davrandım. Çünkü acı çekiyordum, benden nefret et istedim. Seni görmezsem eğer vicdan azabı çekmem sandım.. ama insan oğlundan vazgeçemiyormuş.." sustu, gözyaşları akmaya devam etti, sessizliği dolduran iç çekişleri