Yaralı (TAMAMLANDI)

Bölüm 31:

Ali da Costa;

Herkese sarıldıktan sonra, Gamze annesiyle babasına baktı, Serpil ablayla Furkan abi galiba anlamışlardı artık, ya da anlamış gibi yapmışlardı.. anne babalar yapar öyle, çocuğu avutmak için bazı şeyleri anlamış gibi yaparlardı, çocuk anlar oysa, kandırıldığını, ses etmez, o an istediği oluyordur çünkü..

Çocuklar çocukluk savaşlarında haklıdırlar,
çocuklar çocukluk yaralarında haklıdırlar,
çocuklar çocukluk acılarında haklıdırlar..

Ama haklı olmaları hiçbir şeyi değiştirmediği gibi, o öfkeyi, o acıyı, o yarayı ortadan kaldırmıyordu. Sen yaşadığınla kalırsın, sen o yarayla büyümeye çalışırsın, yaraya rağmen..

Azra'yla göz göze geldiğimde bana buğulu gözlerle baktı, ona kollarımı açtığımda hemen gelip sarıldı, kollarımdayken, "Siz çok mutlu olacaksınız Ali, ben buna inanıyorum" geri çekildi, "Sende sakın unutma tamam mı?", ona gülümsedim, alnından öpüp, "Unutursam hatırlatırsın" dedim göz kırparak, gülümsedi

"Ne yapıyoruz peki şimdi, dağılıyor muyuz?" Diye sordu Serkan bilmiyormuş gibi

"Eve gidelim hep beraber, bir şeyler sipariş veririz, hem yeni evimizin bahçesi bütün aileye yetecek kadar büyük" dediğimde Gamze'ye baktım, gülümsedi, biz büyük bir aileydik

Belediyeden çıktık, sürücü koltuğuna geçtiğimde Gamze çoktan yolcu koltuğuna oturmuştu bile, gözleri arabaya binen annesiyle babasındaydı

"Eğer merak ediyorsan, onlarla o günden sonra konuşmadım" dedim onun baktığı yöne bakarak, gözleri beni buldu

"Ben galiba korkuyorum" dediğinde anlamayarak ona baktım, "İçimde acayip bir mutluluk var, ben bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum"

Gülümsedim, "O kadar alışmamışım ki mutlu olmaya, her şeyin yolunda gitmesine, sanki sabah gözlerimi açacağım da sen 'Kusura bakma ben yapamıyorum' diyecekmişsin gibi, yine gidecekmişsin gibi"

Yüzünü avuçlarımın arasına aldım, "Seni bırakmayacağım, yani en azından son nefesime kadar"

"Deme şöyle ya..", gözleri doldu

Konuyu değiştirmek istercesine ona bakıp sırıttım, "Ulan evleneli 10 dakika oldu, sen ağlayıp sızlamaya başladın bile Gamze, hayır bir de erkekler evlendikten sonra değişir derler" dediğimde gülmeye başladı

"Biz şaka maka evlendik farkında mısın?"

"Evet ve bize gelen ilk misafirler kapıda kalacaklar eğer gitmezsek", Dediğimde gülümsemesi  büyüdü

Arabayı çalıştırdım, herkes çoktan eve gitmişti bile, İlyas da Serkan'larlaydı

Araba evin önünde durduğunda, evin dış kapısı açıldı, Gamze bir kapıya bir bana bakıp, "Neler oluyor yine?"

"Sürpriz" dedim, arabadan inip onun kapısını açtım

Elimi tutup arabadan indi, "Ali?" Dedi ben yürümeye başladığım anda, ona doğru döndüm

"Teşekkür ederim" dediğinde gülümsedim, "Senin sayende hayatım değişti, yani kötü şeyler de oldu ama sen her şeyin üstesinden gelmeyi hep bildin.."

Sözünü kestim, "Bana doğru yolu sen öğrettin, benim yolumu aydınlatsın diye tuttuğun ışığı sana geri verdim. Yani aslında senin olan ışığı sana geri verdim sadece, o yüzden bugün teşekkür etmesi gereken biri varsa o da benim, beni sevdiğin için teşekkür ederim Gamze, benim elimi ilk günkü gibi tuttuğun için teşekkür ederim, bana hâlâ 17 yaşındaki Gamze gibi baktığın için teşekkür ederim.."