RUH'U REVANIM

11. BÖLÜM /KARANLIK

MAŞİTA'NIN AĞZINDAN

Gelen mesajla yarım saattir farklı farklı teoriler kurmaya başlamıştık. Ama mesajın kimden olduğunu dair fikrimiz yoktu. Bir ara bugün ki görücüler ile bir alakası olup olmadığını düşünmüştük. Ama numaramı nerden bulmuş olabilirdi ki. Aklım da deli sorular vardı. Elif' de bir süre sonra gitmek zorunda kalmıştı. İstemeye istemeye Elif'den ayrılmıştım. Zaten saat akşam 8 ' e geliyordu. Elif'in babası gelip onu almıştı.
Pek aşağıya gitmek istemediğim için yatağımda oturur vaziyete geçip gelen mesajı belki yüzer defa okumuştum. Acaba o şahıstan olabilir miydi ?
Yani olabilme ihtimali yüksekti aslında. Bugün gelen misafirlerden sonra gelen bu mesaj pek de tesadüfi birşey olamazdı . Bu ihtimali göz önünde bulundurarak aklıma gelen olaylardan biride,  beni böyle tehdit ediyor olmasıydı. Sinirle yerimden kalkıp odada bir kaç defa tur atmış , az önceki halimi almıştım. Bu nasıl bir mantık anlayışıdır, bu nasıl zorbalık şeklidir, bu nasıl çirkinliktir . Uzunca bir " bu nasıl " diye başlayan cümleler kurmuştum. Yerine oturmayan , benim düşüncelerime uymayan sorular beni iyiden iyide gergin bir hale sokmaya başlamıştı.
Laftan anlamadığı zaten belli oluyordu. Ama böyle yapmakla neyi başaracağını sanıyordu acaba? Beni tehdit edip , korkutacağını sanıyor olmasına ayrı bir kızmıştım. Benim  endişe duyduğum tek bir nokta vardı o da ailemin bu işten zarar görme ihtimaliydi.

Ailemin herhangi bir şekilde canının sıkılmasını istemiyorum. Eğerki bu olayı duyarlarsa ,  bu kadar ileri gidip bana mesaj atanın o olma ihtimalini ele alırsam , hiç iyi şeyler olacağını sanmıyorum doğrusu . Herşeyin çok karışacağına emindim. Babamın ve Yusuf'un böyle insanlara asla tahammülü olmazdı.
Stresli bir nefes alıp saçlarımı yavaşça karıştırmaya başladım.

" Allah'ım ne olur her zaman yanımda olduğun gibi bu olanlarda da yanımda ol . Aileme zarar vermesine izin verme. Beni ve ailemi kötü fikirlerin sahiplerinden koru. Onlara fırsat verme . ( Amin )
Diyip ruhum duanın ferahlığı ile yumuşamıştı.

Kapım yavaşça aralanmış,  gelen kişinin annem olduğunu görünce yüzüme kocaman bir tebessüm yerleştirmiştim. Gözlerimin içinde gezinen simsiyah gözleri , samimi bir tebessüm bulunca onuda rahatlatmıştı. Bugün ki konuyu açmasına fırsat vermeden bambaşka konulardan konuşmuştuk. O sırada ablam Hatice aramıştı. Yeğenim Betül Aksa ile dolu dolu bir muhabbetimiz olmuştu. Masmavi gözleri ve altın sarışı saçları ile ne kadar bizden farklı olsada , ablam huyunun bana çektiğini söylüyordu.
Hazır cevaplı ve sıcak kanlı oluşu herkesde güzel bir izlenim bırakıyordu. Uzunca bir sohbette sonra telefonu kapatmıştık. Annem tam birşeyler sormaya yeltenecekten babamın çağırmasıyla aşağı inmek zorunda kalmıştı.
" Ahh , kurtacım benim ." Diyip , babama övgülerimi sıralamıştım.

Saat 10 'a gelirken Elif aramış , ailesinin yarın tatile çıkacağını haber vermişti. Bu güzel haber karşısında ikimizde hem sevinmiş hemde güzel güzel planlar kurmaya başlamıştık . Konuşmayı fazla uzatmadan telefonu kapatıp anneme haber vermeye gitmiştim. Zaten önceden izin aldığım için sadece yarın onlarda kalacağımı haber vermiştim. Annemin yüzündeki tedirginliği ile ;

"Kızım ne olur dikkat edin . İki kız tek başına evde nasıl yanlız kalacaksınız , Elif'i arasan buraya gelse olmaz mı ? " Dedi bir umutla .

" Bunu daha önce konuşmuştuk ama Sultanım . Üst komşunu bırakıp da gelemiyor . Hem evi yanlız bırakmak istemiyorlar . Ne olur ne olmaz . " Dedim sakince.

" Tamam da ne bilim işte kızım . İçimde bu sıkıntı var işte. " Dedi üzgünce.

" İçine ferah tut. Allah'ın izniyle birşey olmaz. Hem bu saniyelerden bile bi' haberiz biliyorsun. Yakışmıyor sana böyle haller Sultanım . " Diyip kocaman sarılıp yanaklarına öpücükler komdurmaya başlamıştım.