RUH'U REVANIM

22.BÖLÜM / SİYAHLAR AŞKINA

ASAF'IN AĞZINDAN

Kara Kıza verdiğim süre boyunca hiç konuşmamıştık. Onun bana mesaj atmasını bekliyordum. İki gün önce attığım mesajdan sonra babaanneme net birşey söylememiştim , Kara Kız'dan kesin bir bilgi almam lazımdı. Eğer ki sonuç istediğim gibi olmaz ise ki öyle bir durum söz konusu olamaz ama konu o olunca her ihtimali göze almam lazımdı. Babaannemin her hangi bir hayal kırıklığı yaşamasına izin veremezdim. Babaannemin soru yağmuruna tutulmamak için sabahları erkenden evden ayrılıp, akşamda çok geç gelirdim. En azından bir kaç gün böyle idare etmem lazımdı. Fatih'in ağzından birşeyler kaçırması gibi bir durum söz konusu olabilir diye onuda eve almıyordum. Bu durum Babaannemin dikkatini çeksede üstü kapalı bir şekilde cevap veriyordum.
Saat 12' e geliyordu. Başımı saatlerdir üstünden kalkmadığım sandalyemin arka kısmına yaslayıp gözlerimi dinlerdimeye koyulmuştum. Sırf kafam dağılsın diye kendime fazla yüklenmiş olabilirdim. Ama Babaannemin sağlık durumu aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Onu kaybetme fikri bile beni çıldırtıyorken gözümün önünden geçip gitmesine seyirci olabileceğimi sanmıyordum. Beni düşüncelerimin içinde boğulmaktan kurtaran gelen mesaj sesi olmuştu. Gözlerimi yavaşça açıp masanın diğer ucunda olan telefonu alıp ekranda gördüğüm ' KARA KIZ ' ismiyle yerimden doğrulup mesajı açmıştım.

" Ailemle konuştum. Sizinle yarın akşam tanışmak istiyorlar. Herşey olduğunca normalmiş gibi yaparsan sevinirim . Çünkü ailemin hiç birşeyden haberi yok. Gerisi size kalmış . Bazı konularda katı kuralları vardır. Eğer ki gerçekten bu evliliği yapmak zorundaysanız Babaannenizin dilinden konuşmamız gerekiyor. Ben bana yaptığınız yardımın altında kalmak istemem çünkü . Bir söz verdim sonuçta. Neyse Rabbim utandırmasın . Selametle... "

Şuan Kara Kız'la cidden evlenme yolunda gittiğimize inanamıyordum. Küçücük bir tesadüfle hayatıma girmiş olması ve bir anda en merkezine yerleşiyor olma fikri beni ne kadar şaşırtsa da Babaannem için buna katlanabilirdim. Neden onda bu kadar ısrar ettiğini bir anlam verememiştim. Sağlığını  ikinci plana atmayı bile ihmal etmemişti. Ve bu inadı sonucunda istediğini almıştı. Mesaja ;

" Tamam. Yarın saat 8 gibi orda oluruz. " Yazıp gönderdim.

Rehberden " SULTANIM " ismini bulup aradım. Çok geçmeden açmış , yumuşacık sesiyle cevap vermişti.

" Asaf oğlum. " Dedi.

" Nasılsın Sultanım, ne yapıyorsun ? " Dedim arkama yaslanarak.

" Kur'an Kerim okuyordum oğlum. Sen ne yapıyorsun ? " Dedi naif bir şekilde.

" Bende de aynı işte işler ile uğraşıyorum. " Dedim sakince

" Allah kolaylık versin inşaAllah. Yorma kendini fazla olur mu ? " Dedi .

" Sağol Sultanım. Dikkat ederim. " Dedim ve bir süre öylece durdum. Ben Asaf Karahan'a bu şekilde bir şey yaptırabilecek tek kadına istediği şeyi verme zamanı gelmişti.

" Orda mısın oğlum ? " Karşıdan meraklı bir ses gelince kendimi toplayıp cevap vermiştim.

" Burdayım Sultanım. Yarın için her hangi bir plan yapma. Seninle bir yere gitmemiz lazım. " Dedim sakince.

" Hayrolsun inşaAllah oğlum nereye gidiyoruz ? " Dedi merakla.

" Kara kız, yani Maşita'nın ailesi ile görüşmeye. Yarın bize bekliyorlar. " Dedim direk.
Bir süre karşıdan ses gelmemiş. Telefonun kapanıp kapanmadığını görmek için ekranına bakmıştım. Halen açık olduğunu gördüğümde telefonu yine kulağıma verdim.