RUH'U REVANIM

23.BÖLÜM / GARİP

MAŞİTA'NIN AĞZINDAN

Annemle konuştuğumuzdan beri düşününceli bir şekilde etrafta dolaşıyordu. Bu hali beni de epey üzmüştü. Bir şeylere vesile olduğumu bilmek beni üzüyordu. Birde en yakınımda ki insanı böyle etkilemiş olmak. İçimde bulunduğum duruma onu da bulundurmamak için olayları biraz eksik anlatmış olmama rağmen , Rabbim'in bahşettiği o " annelik içgüdüsü " ile huzursuz olmuştu. Şuan düşünüyordum benim gibi evlilik fikrine bu kadar uzak olan kızı durduk yerde evlilik konusunu açarsa , ben olsam bende bir şüphe ederdim doğrusu. Ama yapabileceğim başka da birşey yoktu. Bu evlilik vermiş olduğum bir sözdü. Bu evlilik sayesinde iki ailede farklı konularda sıkıntı yaşamayacaktı. Oda en az benim kadar istemiyor gibi duruyor bu evliliği. Ama mecburiyetler bazen insanın elini kolunu bağlayabiliyor. Bir kaç saat sonra Yusuf eve gelmiş , şuan hasret gideriyorduk. Annem biraz toparlandıktan sonra yanımıza gelmiş bizi izliyordu. Yusuf ile her gün konuşmamıza rağmen onunla yüz yüze konuşmayı özlemiştim. O neler yaptığını anlatıyor bende ya anlattığı şeylere gülüyor ya da sessizce onu dinliyordum. Bir ara gözüm diğer kanepeye takılmış annemin bize merhamet ve hüzün karışımı ile baktığını görmüştüm. Öyle bir bakıyordu bize ona içten bir tebessüm göndermiştim. Bu fark eden annem aynı şekilde karşılık vermişti. Yusuf ile biraz daha oturup odama çıkmıştım. Odama kısaca bakış atıp kendimi yatağa bıraktım. O kadar çok şey yaşamamıştım ki bedenim ve ruhum bir hayli yorulmuştu. Ve az yorulmuş gibi birde üstüne bu evlilik mevzusu çıkmıştı . "Ben ne konuştum az önce annemle " diye geçirdim içimde. Sahi ben ne yapacaktım ki. Ailem evet dese onunla evlenecek miydim ?
Hiç tanımadığım , huyusunu suyunu bilmediğim biriyle kağıt üstünde olsa bile , nasıl aynı evi aynı odayı paylaşacaktım. Tamam şunu kabul ediyorum. Evlilik ile ilgili pek bir hayalim yoktu. Daha çok kendimi geliştirmeye ve ümmete faydalı bir birey olmak için çaba sarf ederdim. Ama hayatımı paylaşacağım kişinin de nasıl biri olduğunu bilmeden de evlenmek gibi bir fikrim yoktu. Nasıl bir imtihanın içine düşmüştüm ben böyle. Ne olacağına kesin karar vermeden anneme evlilik konusunu açmıştım. Ben onunla , Evlâd'ı Mahlukat ile nasıl evlenirdim. Yatağımdan doğrulup oturma pozisyonu almıştım. Sonra aklıma benim yüzümden başını sürekli belaya sokması geldi. Beni hastaneye götürmesi. O gereksiz herifin elinden kurtulmam için yardım etmesi. Ve en önemlisi benim yüzümden vurulma tehlikesi geçirmiş olması. Bir anlaşma yapmıştık sonuçta. O, ailemin onurunu ayaklar altına atılmamasında bana yardım edecek bende ona Babaannesi için yardım edecektim. Hepsi bu Maşita. Verdiğin sözün yerine getir ve Fatma Teyze'nin iyileşmesi için ona yardım et. Yatağımdan kalkıp banyoya ilerledim. Abdest alıp öğle namazını kılıp uzunca bu işte bana doğru yolu göstermesini , kimseye mahçup olmamamız için bol bol dua ettim. Yatağa geçip biraz uyumaya karar verdim. Bu saatlerde uyumak pek alışkanlığım değildi. Ama kendimi çok yorgun hissediyordum. Üstüme rahat bir şeyler alıp çok geçmeden uyumuştum bile .

Saçlarımda hissettiğim şeyle gözlerimi açmıştım. Annemin merhametli bakışıyla göz göze gelip kedi gibi yumuşacık olmuştum. Başımı annemin dizlerine koyup iyice ona sokulmuştum.

" Kızım baban geldi. Aşağıda seni bekliyor. Çok özlemiş seni anlaşılan . " Dedi gülerek.
Gözlerimi hızlıca açarak anneme bakarken ;

" Babam geldi . Ne zaman ? " Dedim .

" Bir saat oldu geleli ? " Dedi.

" Ama Sultanım neden daha önce demiyorsun ? " Dedim ve yatağımdan çıkıp üstüme birşeyler alıp koşarak aşağıya indim. Merdivenlerden koşarak inmeyi bile çok özlemiştim. Her zaman olduğu gibi merdivenin son basamağına kadar tuttuğum eteğim ayağıma takılmış ve sendelemiştim. Babam o sırada odadan çıkmış beni görünce sağlam refleksleri ile yine ve yine bir yerimin kırılma ihtimalinin önüne geçmişti.