Boss Series 2: Boss Illicit Affair

Chapter 18

Dahan dahan na nagmulat nang mga mata si Ezah at napangiti nang makita si Stan na abala sa sketch pad nito. Nagtama ang mga mata nila nang bumaling ito sa kanya.

" 'Morning sweetheart."

Bumaba ang mga labi nito sa kanya for a soft and quick kiss. Bumangon siya mula sa pagkakadapa sa kama, exposing her naked body.

" Sexy. But i can't draw you like that."

Inilagay nito sa side table ang sketch pad. Lumapit ito sa kanya at hinalikan ang kanyang dibdib.

" Nakakadami ka na Stan."

Natatawa niyang sabi at tumayo sa kama. Sinamsam ang mga damit niyang nasa sahig.

" Later, sweetheart."

Sabi nito at hinila siya pabalik sa kama.

" Stan!"

Malaki ang ngiti nito habang sinisimulan nitong haplusin ang kanyang hubad na katawan.

" Oh, c'mon!"

Sabi niya nang ipakita nito ang pagkalalaki na galit.

" Pagbigyan natin."

Bulong nito habang mapanuksong hinahalikan ang likod nang kanyang tenga. She wholeheartedly give in to Stan. Dahil hindi niya alam hanggang kailan nila pwedeng gawin ang ganito. Enjoy while it lasts. Iyon ang kanyang naiisip sa mga oras na kasama niya si Stan.

" Ayaw mong buhatin kita?"

Tanong ni Stan sa kanya nang oras na nilang bumalik.

" Okay na ako, Stan. Thank you."

Sabi niya habang inaalalayan siya ni Stan. Nag subside na ang pamamaga nang kanyang paa. At ninais niyang lumakad at i enjoy ang sarap nang hangin at tanawin.

" Nag enjoy ka ba?"

" Of course. How about you?"

Balik tanong niya na alam niyang gumagawa si Stan nang paraan para hindi niya maramdaman ang layo nang paglalakad.

" Happiest day of my life, Ezah. I finally have you."

" Kung magsalita ka para bang you're longing for me."

" I do, Ezah."

Sandali siyang natahimik.

"What we're you thinking?"

Pukaw nito sa pananahihimik niya.

" Wala kaya ako sa posisyon na ganito kung alam mo na?."

Nakangiti siya pero hindi abot sa mga mata. May panghihinayang siyang nadama, at kaguluhan na din sa kanyang isip.

" We don't know Ezah. And don't think about it anymore. Ang importante ang ngayon, I'll make sure no one will take you away from me."

Sabi nito at humawak sa kanyang palad ang braso nito at naglakad silang magka hawak kamay.

" Sana nga, Stan."

Pag asam niya hanggang makarating sila sa kung saan naghihintay ang kanilang sasakyan. Ibinalik ni Stan ang susi nang log cabin house sa caretaker ni Sebastian. At bumalik na sila sa mansion.

Naging tahimik ang kanyang buhay nang sumunod na mga araw. Nakalimutan niya ang kinahaharap na alalahanin, dahil kay Stan. He always sneaks at night at sa tabi niya natutulog.

" Anong ibig sabihin nito?"

Seryoso na sabi ni Nathan na nasa labas nang kanyang silid. Naka suot nang sweatpants hoodie at running shoes nang makita si Stan na palabas nang kanyang silid. Bigla tuloy siyang balik sa loob. Niyaya siya ni Stan na sabay silang bumaba para sa breakfast.

" What do you think your doing Stan Lee?"

Nakapa meywang pang sabi ni Nathan na kinunutan niya nang noo.Isinara muna niya ang pinto nang silid ni Ezah na naramdaman niyang bumalik sa loob.

" She's my wife, what's wrong with that?"

Kunot noo kung tanong niya sa kapatid.

" Did you tell her?"

" No. Pero alam nating dalawa ang totoo. Bakit ganyan ang reaksiyon mong makita ako sa room niya?"

" Dinadagdagan mo lang problema niya, Stan Lee."

Giit nang kanyang kapatid at naguguluhan siya dito.

"No!And this is the best solution i have in mind. To make her pregnant, and make her my wife for real."

Umiling iling si Nathan sa sinabi niya at tinalikuran siya.

" Nathan!"

Tawag niya dito at sumunod pababa nang hagdan. Huminto naman ito at nilingon siya.

" Sana ganyan kalakas ang loob mong harapin ang pamilya ni Ezah at sina daddy.Hindi iyang para kayong may secret affair, na nagtatago dito at relasyon ninyo."

" Haharapin ko ang pamilya niya. At doon ko sasabihin ang totoo kay Ezah."

" Good! How about sina mommy at daddy? Sasabihin mo bang may nangyayari sa inyo ni Ezah?"

" Bakit kailangan pang sabihin iyon? It's personal."

Tanggi niya na ipaalam sa magulang ang namamagitan sa kanila ni Ezah.

" They will be very disappointed at you Stan. Matapos kang ampunin ganyan igaganti mo sa kanila?"

Walang preno na sabi ni Nathan na nakapag pahinto sa kanya sa pagbaba nang hagdan.

" What did you say?"

" I'm sorry, kalimutan mo na."

Sabi nito na mabilis na bumaba nang hagdan. Hinabol niya ito at hinawakan sa braso nang maabutan.

"Ulitin mo sinabi mo. I demand it, Nathan!"

Malakas niyang sabi, noon naman pumasok ang kanilang mga magulang na magka akbay. Marahil galing sa paglalakad sa hardin na gawain nang mga ito pag araw nang linggo.

" Asked them, not me."

Pag iwas nito at kumawala sa kanya. Nagtungo ito sa kusina na walang siyang nagawa kundi sa magulang lumapit.

" Stan, something wrong? May hindi ba kayo pagkakaunawaan nang kapatid mo?"

Kunot noo natanong nang kanyang ina at lumapit pa sa kanya na hindi niya alam kung paano mag sisimula mag salita.

May posibilidad kaya ang sinabi ni Nathan. Alam niya matulungin ang kanyang ina kaya maari ngang nagsasabi nang totoo si Nathan.

" C'mon, Stan. Hindi maipinta ang mukha mo diyan. Kung nasa opisina ka lang ngayon baka buong departamento ang mawalan nang trabaho."

Sabi naman nang kanyang ama na naupo sa sofa at binuksan ang TV.

" That's why I'm different? Mabait kayong lahat at ako ay  hindi?"

Tanong niya na ipinagtaka naman nang kanyang ina ang kanyang sinabi.

" Stan, hindi kita maintindihan."

" Totoo bang ampon ako?"

Sabi niya biglang lingon naman nang kanyang ama at pinatay ang TV.

" Anong sabi mo?"

Tanong nito na parang nabingi sa sinabi niya kahit malinaw naman.

" Ampon ba ako? At isa sa charity mo mommy?"

Ulit niya at bumaling sa kanyang ina.Hindi niya maitago ang damdamin na hindi niya kayang i paliwanag.

" Sinong nagsabi niyan sa iyo!?"

Magkasabay na tanong nang kanyang mga magulang na punong puno nang pagka gulat.

Bumaling siya sa dining area kung saan palabas naman si Nathan na may bitbit na bottled mineral water.

" Si Nathan."

Walang alinlangan niyang turo sa kapatid.