"ေမွာ္ပညာလား… ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ တစ္ခါမွေတာ့ မၾကံဳေတြ႕ဖူးဘူး…"
"တကယ္လို႔ ဝိဉာဥ္ႏွစ္ခုက ခႏၶာကိုယ္လဲၿပီး…. ေနေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးဆိုရင္ေရာ…."
ကြမ္းခ်ီအားပါးတရျပံဳးလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးတြင္ရပ္ေနသည့္ ယဲ့မိန္းကေလးကို ငံု႔ၾကည့္သည္။ သူေျပာလာမည့္စကားတို႔ကို စိတ္အားထက္သန္စြာေမွ်ာ္လင့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းတို႔ကို ျမင္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲႏွင့္ မို႔ရန္ကို သတိရေစသည္။
"ယဲ့မိန္းကေလး… အခုလိုပံုစံက က်ေနာ္သိတဲ့ ယဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ မတူဘူး… ဒီလိုပံုစံက က်ေနာ့္ညီမေလးကို တကယ္ႀကီး သတိရေစတယ္…. အဲ.. အခုလိုေျပာမိတာ စိတ္မရွိပါနဲ႔…"
"ရ… ရပါတယ္… က်မလည္း ဒီအတိုင္း စိတ္ထဲရွိတာကို ေမးမိတာပါ…"
တိတ္ဆိတ္ျခင္းက အတန္ၾကာႀကီးစိုးသြားၿပီး ခရီးကိုသာ ဆက္ၾကေတာ့သည္။ ဟြားဟူေတာင္တန္းဘက္ရွိရာသို႔ ေရာက္သည္အထိပင္။
"ယြမ္သခင္ေလး…. ဒီေတာင္တန္းကေနေက်ာ္ၿပီးရင္ ဝကၤဘာေတာင္ဘက္ကို ေရာက္ပါလိမ့္မယ္… အဲဒီကိုေရာက္ရင္ ေတာနက္ဘက္ထဲကို မဝင္မိပါေစနဲ႔… ရွင္ျပန္ထြက္လို႔ ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး…. ၿပီးေတာ့ ကုန္သည္ေတြ သြားတဲ့လမ္းကိုေတြ႕ရင္ အဲဒီလမ္းအတိုင္းသြားပါ… ရွင့္တိုင္းျပည္ဘက္ကို ျပန္ေရာက္ပါလိမ့္မယ္…"
"က်ေနာ္အဲဒီဘက္ကလမ္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္…. ဒီေနရာအထိေရာက္ေအာင္ ကူေပးတဲ့ ယဲ့မိန္းကေလးကို က်ေနာ္ အၿမဲတမ္းေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး…. အသက္ကယ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ အေႂကြးတင္သြားပါၿပီ…. ၿပီးေတာ့… ျပန္လိုက္မပို႔ႏိုင္ေပးတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္…"
"မလိုပါဘူး…. က်မ အနီးဆံုးၿမိဳ႕ဆီ ျပန္တတ္ပါတယ္…. အဲဒီကိုေရာက္ရင္ အားလံုးအဆင္ေျပပါၿပီ… ၿပီးေတာ့ ယြမ္သခင္ေလးကေန ေတာင္းဆိုစရာတစ္ခု ရွိပါတယ္…"
"ေျပာပါ ယဲ့မိန္းကေလး… က်ေနာ္အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီပါ့မယ္…"
"ဒီေလာကႀကီးမွာ ေမွာ္ပညာက တကယ္ရွိပါတယ္… ဝိဉာဥ္ႏွစ္ခုက ခႏၶာကိုယ္လဲၿပီး အသံုးျပဳတာလည္း အပါအဝင္ေပါ့… ေနာက္ၿပီး အေရးႀကီးတာတစ္ခုက… ရွင့္ညီမေလးကို ေသခ်ာေပါက္ သြားကယ္ပါ… ရွင္ေျပာတဲ့စကား တည္တာကို သက္ေသျပပါ… က်မေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္…."
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
