Part 13

206 10 0
                                    


☯ ☯ ☯

Kieran's P.O.V

Simula nung araw na yun, ganun na lagi ang set-up namin. Before I could open my eyes, he already prepared a nice breakfast for me. Kung hindi chicken porridge ay chicken soup. He was trying to cook on his own just to please me for anything he is serving me. And even though I'm acting like I didn't care, he constantly doing it.

"May inilagay na akong damit pampalit mo sa banyo. You can go take a bath whenever you want. Lalabas lang ako saglit," sabi niya na marahang humalik sa ulo ko. Pero hindi ako gumalaw. "Sandali lang ako. May ipapabili ka ba?" tanong niya pero hindi ako sumagot. "Okay, sige. Hintayin mo na lang ako rito," sa huli'y sabi niya bago tuluyang lumabas ng pinto.

Napabuntong hininga ako saka napilitang tumayo.

Hindi ba siya napapagod? Apat na araw na ang lumipas simula nang dalhin niya ako rito. At sa mga araw na yun, patuloy ko siyang tinatrato na parang isang hangin lang. I don't even care his existence. And still .. somewhere along the way, he keeps denying how cold I am treating him. Na parang, nakahanda na siya sa anumang klaseng pagtrato ang pwede kong gawin sa kaniya.

Dumiretso ako sa banyo. Yeah. And not on the door. Not to cry for help, either. Dahil sa ikalawang araw ko palang rito, my hopes are already gone. The only door was locked. And dahil walang bintana, I can't see where did he really brought me. I tried to shout and cry for help but even once, no one did save nor heard me.

I can't waste my time and energy here for nothing. As long as he was treating me fine and good. I don't have a problem. I can plan an escape If I want to .. if I can earn his trust -- If ever I have the chance to try it.

Pagkatapos kong maligo ng mahigit isang oras dahil napatagal ako sa tub sa sobrang pag-iisip ay agad na rin akong nagsipilyo at nagbihis gamit ang damit na binanggit niya kanina. It's a white long sleeve and just a boxer. It was a new one -- again. Believing that he really burned all my stuffs. That bastard.

Paglabas ko ay muntik na akong mapasinghap nang makita ko siyang nakadapa sa may kama. Nang marinig ang pagklik ng doorknob ay agad siyang napalingon sa gawi ko. He propped his shoulder on the mattress and support his hand on the side of his head facing me.

His smile makes me look away. Nagdahilan akong nagtungo sa harap ng salamin para ayusin ang buhok ko.

"You make me curious this past days. I've been watching and observing you and it seems like, you change a bit since your third day here."

I didn't answer.

"You became calm in a way that you're not being furious on me anymore. What are you thinking?"

I remain silent, still. Hindi ko alam kung ano na naman ang gusto niyang ipahiwatig.

Bigla ay nakita ko sa may repleksyon sa salamin na bumangon siya mula sa kama at naglakad palapit sa akin. He was standing behind me.

"Kieran, I don't want to think badly on how your behavior change but you can talk to me, okay?" sabi niya na yumakap sa akin mula sa likod. Naramdaman ko ang marahang pagdampi ng labi niya sa batok ko.

"Hadeon," pagsaway ko na ikinatawa niya ng mahina.

"Finally! Akala ko hindi ka na makapagsalita." Kita ko sa may salamin ang nakakaloko niyang ngisi. "So, what made you change? Hindi ka na umiimik. You're just following my orders without complaining. You don't answer me when I'm asking you. So, what's the matter? I'm listening."

"You're really asking me that now, Hadeon?" mahinahong tanong ko.

"Just wanna make things clear between us," sagot niya na parang walang ideya sa gusto kong sabihin.

Chase in the Dark - Short Story [COMPLETED]Where stories live. Discover now