Chase in the Dark - Short Story [COMPLETED]

Part 14

☯ ☯ ☯

Kieran's P.O.V

Hindi ko alam kung anong iniisip ni Hadeon at nagdala pa siya ng sira-ulong lalaki rito - na kaibigan niya na si Kestrel, kung pambi-bwiset lang ang gagawin niya sa akin. Kalalaking tao -- pakialamero.

"Wow, ang ganda naman ng sing-sing na suot mo! Kanino yan? Galing kay Hadeon? O .. sa ex mo?"

"Pwede ba, kung walang matinong salita na lalabas diyan sa bibig mo, tumahimik ka na lang, pwede?" inis na sabi ko sa kaniya.

"Ay? Napakasungit~"

"Dipende sa taong kausap ko."

"Alam mo, 'di bagay sa iyo ang laging nakakunot ang noo at laging magkasalubong ang kilay. Kaya ka siguro iniwan ng ex mo .. blah blah blah."

Hindi ko na lang siya pinansin kahit na patuloy pa rin siya sa kadadaldal. Naiinis lang ako kasi pansin kong lagi niyang dinadamay si Chase sa usapan namin. Ewan ko kung sinasadya niya iyon para bwiseten ako.

Kasalukuyan kasi kaming nasa sala. Nagbabasa ako ng libro at siya naman ay nasa tabi ko na walang ibabg ginagawa kundi sirain ang araw ko. Buti na lang wala si Hadeon dahil lumabas raw kaya 'pinapabantayan' niya ako sa kaniya - dahil kung hindi, baka kanina ko pa to tinadyakan sa mukha.

It's been a week since this motherfucker watched over me in this house. But, it's more like 'guarding' so I can't get out. Kaya naisip ko na wala na rin siguro akong magagawa kung hindi magpakulong na lang rito. As long as, they won't hurt me at all. Then it's fine with me.

My life is as miserable as the night, anyway. And I don't even know when the light will shine on me again.

A house with no knives, no scissors, or any sharp objects? How could I seek for help if I can't even protect myself? Isa pa, walang telepono. Tanging silang dalawa lang ang meron pero hindi ko alam kung saan nila nilalapag o tinatago. Their own room have locks, of course. I'm not as strong as them either. Hindi ko magigiba ang pinto o mawawasak ang mga bintana. So, why would I waste my time and effort in escaping if there's no hope in me getting out in here?

Sa paglipas ng araw na kasama ko si Hadeon sa iisang bubong, walang mga pangyayaring kakatuwa or dahilan ng pagkakaroon ko ng sakit ng loob sa kaniya. He was different from the Hadeon I had met for the first time. Hindi ko alam kung pinapakita lang niya yun para maniwala akong nagbago na siya. O kung talagang ito talaga ang tunay na siya at nagawa lang niya ang mga iyon sa nakaraan dahil sa pagiging obsess niya sa pagmamahal sa akin.

He WAS really different.

"Natahimik ka?" tila nabasag ang katahimikang bumabalot sa sarili kong mundo nang sikuhin ako ng katabi ko.

"Ano bang problema mo? Layuan mo na nga ako!" sigaw ko dahil nawala bigla ang seryosong konsentrasyon kong pag-iisip dahil sa kaniya.

"Nagtatanong lang eh. Galit agad?" nakangusong sabi niya na umisod palayo mula sa mahabang sopa na kinauupuan namin.

Napabuntong hininga ako.

Ugh~ This shit head is killing me, bigtime!

~•~

It's already past noon, wala pa si Hadeon. Sabi ni Kestrel na sandali lang pero bakit di pa bumabalik?

Kakatapos ko lang kasi maligo pero muli akong bumaba para magpalipas ulit ng oras sa sala at ipagpatuloy ang binabasa kong libro na nakita ko sa upstairs living room o pajama lounges nung nakaraang linggo. Kanina ko lang kasi sinimulan dahil hindi ko agad nahanap kung saan ko binato nang araw na tumakbo ako papunta sa kwarto na tinutulugan ko noong makita ko si Hadeon na nakahubad.