Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı...
Ben kim miyim?
Ben, Peri Ahsen Bennur.
Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun!
Şşt🤫 burda olanlar aramızda!
Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerind...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Olaylı süpriz doğum günü partim bitmişti ve gecenin sonuna gelmiştik. Gelene kadarki süre aralığında neler yaşanmıştı kısaca anlatayım size ponçiklerim.
Annem ve Teyzoşumla sarılmalara öpmelere doyamamıştık birbirimizi. Beklemediğim bir şekilde güzel vakit geçirmiştik hep birlikte. Annem durmadan Babama laf sokuyordu. Teyzem babamdan o kadar haz etmiyordu ki bir ara pastanın getirildiği arabayı 'çok yanlışlıkla' babamın üzerine sürmüş ve onun yere düşmesine neden olmuştu.
Savunması da şöyleydi "Hadi ben körüm, seni görmedim. Sen sakat mısın, geldiğimi görüyorsan çekilsene yolumdan!" Bu savunma sokratesin savunmasından bile iyiydi.
Böylelikle Aslan da kime çekmiş olduğumu az çok anlamıştı. Teyzemin deli dolu halleri ile Afetin dünya yansa zil takıp oynayacak havaları birbirini harmanlanmış, ortaya çok güzel kareler çıkmıştı. Hep birlikte fotoraflar çekmiştik. Ikili fotoraflarda Teyzem, ben, Annem yada Teyzem, Nur, Ece, Ben veya Teyzem, Afet olmak üzere bir sürü fotoraf çekilmiştik.
Akın ve Aslan doğum günümün sonuna kadar kalamamışlardı. Işleri gereği geri dönmek zorunda kalmışlardı. Biraz bozulsam da hemen toparlanmıştım.
Hayatımda belki de görüp görebileceğim en kalabalık ve eğlenceli doğum gününü yaşamıştım. Afet şarkı açarak ortaya bir sürü sandalye doldurmuş ve oyun başlatmıştı. Oyunun kazananı tabiki ben- değildim...
Birinci oynayışımızda hiç beklemediğim bir isim birinci olmuştu. Ece! Ah benim kutu bebeğim! Sessiz sakin durmasına aldanmayın ponçiklerim, kazanmak söz konusu olunca kendisi kaplan kesilirdi. Ama hırs yapıp ikinci oynamamızda bütün sandalyeleri kapmam sonuçu, birinci olmuştum.
Gecenin sonlarına doğru hepimiz, Afet ve Nur dışında çok yorulmuş ve enerjimiz tükenmişti. En son Afet ve Nurun Hadisenin 'Bence evlenmeliyiz' şarkısına dans ettiklerini hatırlıyordum. Daha sonra ben babam tarafından kuçaklanarak arabaya taşınmıştım.
Annem benim bu halimi gördüğü anda babama "Bir kıza bakamadın." diyerek baya laf etmişti. Kendisini savunmaya, hatta benim onu savunmama çalışmamız bir sonuç vermemişti. Annemin gözünde babam, sokak tinercileriyle aynı seviyede kalmıştı. Hatta sanıyordum ki tinercilere bile acırdı ama babama acımazdı...
Annemin bu dişi panter hallerinden çekinen babam, benim bir gece daha burda kalmam icin ısrar etmişti. Kos koça adamı öyle ustaca laf sokmalarla dize getirmişti ki, bir ara babam annemin ayaklarına kapanıp "Noooolur gitmeyin, nooolur!" diyerek ağlayacak sanmıştım.
Annem daha fazla bu ısrarlara dayanamamıştı ve bir gece daha burda kalmamıza karar verilmişti. Tabi bunda teyzemin merakı ve burda kalma isteği de vesile oldu diyebilirdik. Ah, bir de benim ne kadar hatırlamak istemesem de reklam çekimim vardı.
