Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı...
Ben kim miyim?
Ben, Peri Ahsen Bennur.
Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun!
Şşt🤫 burda olanlar aramızda!
Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerind...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yine günlerden bilindik bir pazar günüydü. Bir elimde dergim, bir elimde kahvem, rahat ve konforlu koltuğuma yayılmış, uzun zamandır geri kaldığım gündemi, Aşk-ı Memnudaki Matmazel gibi yakalamaya çalışıyordum.
Aykız ve Afet dışarı yürüyüşe çıkmışlardı. Nedeni de, Aykızın evde Dağhan krizine girmiş olmasıydı. Geleli daha sadece 2 saat olmuştu! Sadece 2 saat ve Aykız onu çok özlediğini iddia ederek geri dönmeye çalışmıştı. Kızlarla onu durdurmamızdan dolayı çok kızmış ama bir süre sonra nasihatlerimizle sakinleşebilmişti.
Ah, tamam! Sakinleşme falan olmadı! Sadece bizim öyle düşünmemizi istemişti ve başarılı da olmuştu. Lakin, Afet kuzenini bizden daha uzun süredir tanıdığından, bu oyuna gelmemişti. Sonuç olarak Afet, Aykızı kolundan sürükleyerek yürüyüşe çıkartmaya karar vermişti. Nur'sa Eceler'de kalmaya gitmişti. Ece çok ısrar edince kıramamıştı onu.
"Peri guzum! Vallahi beni çok şaşırtıp durun. Na, daha demincek Aygızce cinnet geçirip dudu gözümüzün önünde, sen oturmuş şu zıbırtıları okursun, hiçbir şeycikler olmayıvemiş gibi. Senin şu rahatlığına hasta oluverip durun vallahi!" diyerek bir elini yere doğru savurdu, bir eliyle de kıkırtısını gizlemeye çalıştı.
"Napim Hatçe aba'm." diyerek elimdeki Magazin dergisinden bir sayfa çevirdim. "Ağlayıp durum mu gız!" diyerek kendi yaptığım, yada yapamadığım ege şivesine kıkırdadım.
"Yok guzum. Ağlayı da vemee tabi. Kıyamam sana ben." Onun bu sözlerinin ardından kafamı gömmüş olduğum dergiden kaldırıp ona öpüçük attım havadan. Hatice abla gülerek kafasını iki tarafa sallayıp mutfağa girdi.
Annem gelir gelmez adliyeye gitmesi gerektiğini söyleyerek gitmişti. Kahvemden bir yudum alıp derginin son sayfasına geldiğimi anlayıp kumandayı elime aldım. Madem ki dergide bir haber kalmamıştı, ozaman televizyondan devam ederdim bende.
Çok popüler olan bir Magazin programına denk gelince hızla elimdeki dergiyi kapatıp masanın kenarına attım. Magazin'deki konu son zamanların meşhur Pop şarkıcısı Ulushanla ilgiliydi.
Yüz yedinci sevgilisiyle görüntülenen Ulushandan bahsediyorlardı. "Yuh! 107 ne lan! Benim baba tarafından tanıştığım kuzenlerimle birlikte o kadar tanıdığım kadın yok ayol!" Sesli düşüncelerimi belirtmemle, Hatice abla ona seslendiğimi sanmıştı. "Yok abla sana demiyorum!" diye bağırmış olsam'da, mutfaktan kafasını uzatıp tekrar sordu "Efendim guzum. Ba mı didin?"
"Yok abla. Magazinde anlatılan pop şarkıcısına şaşırıyordum. Adam yüz yedinci sevgilisiyle kameralara yakalanmış da..." diyerek düşünceli bir şekilde geri televizyona döndüm.
"Aboow!" diye feryad eden Hatice ablayla yerimden sıçradım. "Noldu kız. Ne bağrıyon!" diyerek damağımı paş parmağımla yukarı çekmiştim. Bu hareketi kimden öğrendiğimi söylememe gerek yotur sanırım. Tabiki Anneannemden!
