Turn The Plage ✓ <Kurapika x Reader>

//9 °Co to za wiadomość?!°

- Co jest grane? - popatrzyłam się na kierowce który miał nas zawieść na lotnisko - Nie można jakoś przyspieszyć?

- Niedobrze - popatrzyłam się na Kurapikę a później na godzinę, cholera... Zaraz się spóźnimy... - Spóźnimy się na nasz lot.. - Czytasz mi myślach Pika..

- Panie! Zrób pan coś! - patrzyłam się na kierowcę zaciskając pięść lekko.

- Nie na jak w tym kierunku - No to świetnie! Już po nas! - To jest jedyna droga.

- W takim razie.. - popatrzyłam się na Gona który się uśmiechnął.. o nie to już zły znak.. Ale się myliłam.. wyszliśmy z auta zaczynając biec z lekkim uśmiechem.

- Gon! Zdajesz sobie sprawę, jak daleko stąd jest lotnisko? - popatrzyłam się na chwilę na Leorio a później przed siebie z lekkim uśmiechem. Tyle przeszliśmy że to nas nie zabije!

- Chcę uratować Killue tak szybko jak to możliwe - Gon popatrzył się na niego z uśmiechem a później przed siebie

- Niech ci będzie! - uśmiechałam się biegnąc przed siebie.

- Przypomina mi to egzamin na łowcę - popatrzyłam się na Kurapike z lekkim uśmiechem. Miał rację.. to tam się spotkaliśmy... - Dzięki temu egzaminowi nie spotkałbym was.. - popatrzył się na nas zatrzymując wzrok na mnie.

- Tak.. Pamiętam ten dzień.. - uśmiechnęłam się patrząc się na Kurapike biegnąc patrząc się przed siebie - To było coś.. tam się właśnie spotkaliśmy..

- W porównaniu do egzaminu to pestka - patrzyłam się tym razem na Gona biegnąc przed siebie cały czas. To fakt!

- Kto ostatni na lotnisku to burak! - zaczęłam biec przed siebie śmiejąc się widząc jak tamci zaczęli biec z śmiechem.

- Zobaczymy kto nim będzie! - patrzyłam się na Kurapike z uśmiechem biegnąc przed siebie szybko przestając. Nie wiem jak oni to robią ale przy nich czuje się jak nowo narodzona! Przy nich czuje się... Szczęśliwa...

•

Już byliśmy na miejscu, no nieźle tu mają.. nie powiem że nie. Patrzyłam się na wielką bramę..

- Coś niesamowitego... - uśmiechnęłam się lekko przytulając na słowa Leoriona.

- O to głową brama posiadłości Zoldycków - patrzyłam się na nią bramę gdy dziewczyna nasza przewodniczka nam opowiadała - Znane także jako ,,Drzwi do Hadesu" - To nieźle tutaj mają nazwy.. - ponieważ nikt stamtąd nie wrócił żywy. Przejście stanowią drzwi znajdujące się obok budki ochroniarza. Niestety za tą bramą zaczyna się teren prywatny, do którego nie mamy wstępu- Rozumiem... Ale spokojnie.. zmienię to.

- Zaraz! - popatrzyłam się na Leorio który krzyknął, o co chodzi? - To jest bramą głowna?! - A coś ty myślał? Że będzie malutka jak twoja walizka? - Przecież jest jeszcze Dalego od góry - popatrzyłam się i otworzyłam lekko oczy.. okej.... Tego akurat nie zobaczyłam..

- Tak, Zoldyckowie mają na własność całą górę Kukuroo, jak również otaczający jak krajobraz.

- To wszystko to ich podwórze.. - Mhm... Chyba tak, nieźle.

- Pani przewodnik, co trzeba zrobić żeby wejść do środka? - spytałam się jej spokojnie pokazując na bramę.

- Dziewczynko, słuchałaś, co mówiłam przed chwilą? - Nie bo jestem głucha, wiesz? - Jeśli tak wejdziesz, to już nigdy nie wrócisz! - Ja nie wrócę? Przestań gadać pierdoły - To siedziba zabójców

- A ja jestem...! - zamykałam szybko usta uśmiechając się nie wynnie patrząc się na bramę szybko czując wzrok na sobie. Cholera opanuj się! Prawie byś wygadała że jesteś z trupy!