Blood Rose

თავი 5

1 თვის შემდეგ
ჩვენთვის რთული არ აღმოჩნდა გამოქვაბულში დამალვა მაგრამ დრაგოსს გაუჭირდა პირველი 3 დღე. მერე კი შეეჩვია. ყოველდღე ვარჯიშობდით ყველანი. ნაკაწრებიც გვქონდა. ვაღიარებ კრიტიანთან  ბრძოლა და ვარჯიში მეტად დამღლელი იყო. კრისტიანი საკმაოდ ძლიერია. მაღაზიაში მე და კრისტიანი  მივდივართ საჭმლისთვის. დრაგოსი და ლიზა უფრო გაძლიერდნენ.
-როუზ.. ყურადღება მივაქცია დრაგოსს.
-რა იყო?...
-როდის უნდა შევუტიოთ ეს ყველაფერი მომბეზრდა....
-ჩვენც როუზ... მითხრა ლიზამ.
-არვიცი, მეშინია.....
-რა?... მიპასუხეს სამივემ ერთად.
-ჰო რაიყო....
-რისი გეშ.... უნდა დაესვა კითხვა ლიზას მაგრამ დრაგოსმა გააწყვეტინა
-ჩვენი დაკარგვის.... თქვა და გამიღიმა.
"ამის ღიმილმა მომკლა ეს 1 თვე" გავიფიქრე ჩემთვის. და გამეღიმა. მარცხნივ დრაგოსი მომიჯდა მარჯვნიდან კრისტიანი წინ კი ლიზა დამიჯდა.
-როგორ ფიქრობ ჩვენ არ გვეშინია რომ რამე მოგივა?... დამისვა კითხვა ლიზამ.
მხრები ავიჩეჩე.
-ეხლა გაგპუტავ!!! ბიჭებს გაეცინათ მათ შორის მეც.
-კაი ხო.... გვეყო სიკვდილზე ლაპარაკი... თქვა კრისტიანმა.
-აბა..... ცოტა გავხალისდეთ
ცალი ხელით კრისტიანის ცალი ხელით კი დრაგოსის მუხლს დავეყრდენი და ავდექი. ტელეფონი ამოვიღე.
-წამოდით გარეთ.... ვუთხარი ყველას და გარეთ გავედით.
-აბა... ტელეფონში ჩავრთე maroon 5 -sugar. გავხალისდეთ!!... ყველას გაეცინა და გართობა დაიწყო.
ცეკვაც კი დავიწყეთ მე და დრაგოსმა.
-ვერ წარმომედგინა ასეთი როუზიც თუ არსებობდა თქვა კრისტიანმა.
ლიზას გაეცინა.
ჩვენი გართობა დიდხანს ვერ გაგრძელდა.
-გვიტევენ... ჩავჩურჩულე დრაგოსს.
-ჩვენებურად?... მითხრა ჩუმად და ეშმაკურად გაიღიმა.
-აბა რა... ვუთხარი ეშმაკური ღიმილით. ლიზა ვამპირული სიჩქარით მოიტანა იარაღები.
მე და დრაგოსს ჩვენებური ხელის ჩამორთმევა გვქონდა როგორც კრისტიანს და ლიზას. ჩამოვართვით წყვილწყვილად ჩვენებურად ხელები. ზუსტად რომ დავამთავრედ მაშინდაიწყო შემოტევა. მე ჩავიკუზე, დრაგოსმა ფეხი დამადო და ინერციით ამობრუნდა და ჩანთასთან დახტა.
ჩვენ კი ჩხუბი დავიწყეთ. 10 კაცის        შუაში ვიყავი მოქცეული. ერთ ერთს ჩემს წინ ვინც იდგა იარაღი ეჭირა. ამბრუნდი ორივეს ხელის დახმარებით, ფეხით გავაგდებინე იარაღი თან ყბაშიც ვდრუზე. მის მოპირდაპირედ მდგარსაც მოხვდა ოღონდ ზევიდან ქვემოთ. საწყალი ცოტა კი შემეცოდა. 3 კაცს ერთდროულად წაავლო კრისტიანმა და მომაშორა. მერე ზურგებით მივადეთ და ისე ვიბრძოდით. ლიზას უკნიდან ეპარებოდნენ ლიზა კი ისეთი გართული იყო არ შეუმჩნევია.
-დრაგოსს დროა!!! დავუყვირე დრაგოსს. გამოიქცა მე კი იმ ორ კაცს უკნიდან დავუტყაპუნე ხელები მხრებზე. მოიხედეს გაკვირვებულებმა.
-ჰოლა!!! ვუთხარი გავუღიმე და ისევ დავსერიოზულდი. დრაგოსს მხარზე გადავხვიე ხელი თვითონ წელზე მომკიდა და დამატრიალა. მე კი ფეხის დახმარებით მივულეწე სახე. ორივე უგონოდ დაეგდო რასაცქვია. დრაგოსის უკან კიდევ სამი კაცი მოდიოდი.
-დრაგოს უკან... ამომატრიალე.... დავუყვირე მანაც ამომატრიალა. ხელები არ გაუშვია ორი ფეხით ის ორი კაცი მოვიგერიე. შუაში მყოფს კი ფეხებით დაუჭირე ფეხი. დრაგოსმა დამატრიალა მეკი ზურგზე გადმოვბრუნდი, იმას კი პირდაპირ კოჭში მოვატეხე.
(ამ ბრძოლის განმავლობაში ბევრიც მომხვდა)
უკვე ყელში ამოგვივიდა.
-დროა!!! დაიყვირა კრისტიანმა. თვალები გამიწითლდა და რამდენიმე შამში თქვენს წინაშე ნამდვილი მხეცი იდგა და არა როუზ ჰელსეი. (აქამდე არასდროს მიხსენებია გვარი). კაც კაცზე ვაწვენდით მე ლიზა და კრისტიანი. დრაგოსიც არანაკლებ იბრძოდა ძალიან გვეხმარებოდა. ძალიან დავიღალეთ.... უფრო და უფრო მეტნი მოდიოდნენ. ჩვენ კი უკვე ძალაც აღარ გვქონდა. ცოტა ჩაწყნარდა სიტუაცია. გადავიქეცით ადამიანის სახის ვამპირებად. ერთი დავიღრიალეთ სამივემ და გამოვიქეცით. კრისტიანს დრაგოსზე ჰქონდა ხელი ჩაკიდული და ვამპირული სიჩქარით მოჰყავდა. უკვე გზაზე გამოვედით სადაც არც ისე ბევრი ხალხი იყო.
4 ივეს ბევრი ჭრილობა გვქონდა. მე ტუჩი გახეთქილი და სისხლი მდიოდა, პირიც და კბილებიც სულ სისხლიანი მქონდა მაგრამ არ მაწუხებდა მე ხომ ვამპირი ვიაყვი. უბრალოდ ამდენი დაჟეჟილობისაგან ყველაფერი მტკიოდა. მხარიც გაკაწრული მქონდა, სულ დასვრილი. ჩემ ჯადოქრულ ძალას ვერ ვიყენებ ჯონათანთან და მის არმიასთან შელოცვები ადევთ.
ლიზას წარბი ჰქონდა გახეთქილი, ლოყაც გაკაწრული, ფეხზე ძლივს იდგა, ის უფრო დასვრილი იყო.
-ლიზა კარგად ხარ?.. ვკითხე სვენებ სვენებით. 4ივე ძირს ვზივართ. -კარგად ვარ შენ შენს თავს მიხედე სისხლი მოგდის....   მოვიდა მომწმინდა სისხი ტუჩიდან და თვითონ გაილოკა.
ბიჭებიც არანაკლებ დაშავებულები იყვნენ. შარვლები მუხლებთან სულ გადაცქვლეფილი და იქაც ნაკაწრები იმჩნეოდა. უმეტესობა ტანსაცმლისა დახეული ჰქონდათ. სახეზეც ქონდათ რამდენიმე ჭრილობა.
ფეხზე ძლივს ავდექი.
-სჯობს დიმიტრის.... სიტყვა გამიწყდა
-უკვე აქ ვარ... მეუბნება ახლახანს გადმოსული მანქანიდან ბიძაჩემი.
-ლიზას მიხედე...
-პიტერ შენ კრისტიანს დაეხმარე მაგხელა მოზვერს მე ვერ დავძრავ ისედაც დაშავებული ვარ ვუთხარი ბიძაჩემის დაცვას პიტერს. მე კი დრაგოსის დახმარებას შევუდექი.
-იაჰჰ.... ეჰ რა გავსწორდი წელში... ვთქვი ოდნავ სიცილით. დრაგოსსაც გაეცინა.
ჩავჯექით მანქანაში. მე ფანჯარასთან მომიწია. გვერძე დრაგოსი მეჯდა, გვერძე ლიზა ეჯდა. კიდევ უკან კი დიმიტრი და კრისტიანი იჯდა.
-მძღოლის გვერძე ადგილია და ვისაც გინდათ გადადით... ჩვენ სამის გასაგონად თქვა ბიძიამ. მე გადასვლას ვაპირებდი მარა ლიზა სიტყვამ გამაჩერა
-მე გადავალ როუზ იყავი...
-კარგი ოღონდ ფრთხილად...
გადაჯდა და წავედით.
-დედასავით ნუ იქცევი როუზ..
-ვერ შეგპირდები... ბიძ... საით?.. არც მიმიხედავს ისე ვკითხე.
-თქვენს სახლში...
-ბიჭებიც იქ დარჩებიან... ვთქვი მკაცრად.
-ჩვენ სახლიც გვა... გავაწყვეტინე სიტყვა კრისტიანს
-უსახკარო რო არა ხარ ვიცი კრისტიან, მაგრამ ახლა ასე ვთვლით საჭიროდ მე და ბიძია, გთხოვ ნუ დამაწყებინებ ახსნას... ვუთხარი ცოტა უკვე დაწყნარებულმა.