Blood Rose

თავი 11

-ეგ რას ნიშნავს?...
ტელე ამოვიღე და პაკ ჯიმინის სურათები ვაჩვენე.
-მერე.... მოიშორა ტელე და შემომხედა რა... თქვა გაოგნებულმა
-არ არსებობს....
-მეც ეგრე ვფიქრობ მაგრამ უკვე ძაან ბევრი დამთხვევები ხდება...
ყველაფერი მოვიყევი.
-არვიცი რა გითხრა....
-არსებობს იმის შანსი რომ ეს
ჩვენი ვარაუდი სიმართლეს შეესაბამებოდეს? ვკითხე გიოს.
-არვიცი როუზ... არვიცი....
-მომენატრებით....
-ჩვენც მითუმეტეს ანას.
-ხო მარა რა ვქნა... ასეა საჭირო...
-კორეაში რომ ჩახვალთ შეიძლება ყველაფერი გაირკვეს....
-იმედი ვიქონიოთ რომ კი...
რამდენიმე საათში დასრულდა ბანკეტი. ბავშვებს დავემშვიდობეთ და წამოვედით. სანამ წამოვიდოდით ჩემს სამეულს საბას ანის და გიოს ვთხოვე რომ ჩვენთან წამოსულიყვნენ და დარჩენილიყვნენ. დაგვთახმდნენ.
წინ დრაგოსი მართავდა მანქანას, გვერძე საბა ეჯდა, უკან კრისტიანს ლიზა ჰყავდა ჩასმული კალთაში და მიხუტებული, ანა შუაში იჯდა მე კი გიორგის ვეჯექი კალთაში. და საბას სკამს ვიყავი მიხუტებული.
-გიო... ვუჩურჩულე გიოს და მისკენ შევბრუნდი
-ვიცი რაც უნდა მითხრა... ბევრი სალაპარაკო გვაქვს და  დღეს ერთად დავიძინებთ....
-ვაიმე   ოქროსი ხარ ოქროსიი.... ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე.
როგორც იქნა სახლში მივედით, დრაგოსს ვუთხარი და საწინააღმდეგო არაფერი ჰქონია.
შევედი იმ ოთახში სადაც მე და გიოს უნდა ადაგვეძინა პიჟამოებით ხელში. შევედი აბაზანაში დავიბანე, ჩავიცვი
და გამოსხვლისას ოთახში უკვე აბაზან მიღებული გამოცვლილი გიო დამხვდა.
-დავიღალე იცი რას ნიშნავს? ვუთხარი გიოს.
-კი მერე რა გინდა?. ამოყო თავი ტელედან და მის გვერძემოკალათებულს შემომხედა.
-დავიღალე... ყველაფრისგან და ყველასგან დავიღალე.... აღარ მინდა სიცოცხლე.. მალე თავი გამისკდება ამდენი ფიქრებისგან...
-როუზ..... არ შეცვლილხარ... ისევ ისეთი ხარ როგორც მაშინ... უკვე დეჟავიუ მაქვს ამ სიტყვებზე...
-გიო.... ვუთხარი და მუხლებზე გულაღმა დავადევი თავი მან კი თმებზე თამაში დამიწყო.
-მაშინ ბავშვი ვიყავი და ვერ ვიაზრებდი რას ვამბობდი და ეხლა სრულად ვიაზრებ რასაც ვლაპარაკობ.
-როუზ... ეგეთი ფიქრები ამოიგდე თორემ გავბრაზდები თან ძალიან... მითხრა გამაფრთხილებელი ტონით.
-კია კაი შენი გაბრაზებული სიფათის ყურებას მირჩევნია ეს ფიქრებეი ამოვიგდო... ვუთხარი ჯერ სერიოზულობით შემდეგ კი სიცილი დავაყოლე.
-უხხხ... შენი.... მითხრა და თმები ამიბურდა. (ფაქტი როუზის შესახებ ნომერი : როდესაც ვინმე ეთამაშება თმებზე სიამოვნებისაგან ეძინება)
-გამოცდილებიდან გამომდინარე გეუბნები რომ არ გადამაგდო საწოლიდან ან არ გაშალო შენი ორ მეტრიანი ხელფეხი თორე მიგკეცავ და ჯიბეში ჩაგდებ... ვუთხარი გამაფრთხილებელი ტონით.
-კაი მარა როდის მიქნია ეგრე?
მერე "რამდენჯერაც გინდა" სახით შევხედე და გაიცინა:
-კაი ხო....
ცოტახანი ჩუმად ვიყავით მერე კი გიომ სიმღერა დაიწყო.
-შენ კიდევ ისეთივე ხმა გაქვს როგორც მაშინ გქონდა ოღონდ ახლა უფრო ნაზია და ამავდროულად ბოხი.... ვთქვი და პატარა კატასავით გავიტრუნე.
-ჩემი პატარა კნუტი....თქვა გიორგიმ და როუზი სბაანის ქვეშ მოაქცია. ბელიშზე თავი დაადებინა და თვითონაც დაიძინა.
დილით ასეთ პოზაში არიან  გიორგი და როუზი....