-არვიცი რატომ მაგრამ შენთან ჩახუტება მომენატრა... მითხრა ლიზამ, გვერდით ჩამიჯდა და ჩამეხუტა.
-ჩემო ლამაზო მეც მომენატრა შენთან ჩახუტება....
ვთქვი თუ არა ეგრევე ცრემლები წასკდა ლიზას.
-ლიზა ხომ გითხარი რომ მეორედ მის გამო არ უნდა იტირო მეთქი... ვუთხარი გაჯავრებულმა და მოვშორდი. ცრემლები ცერა თითებით მოვწმინდე. გავსწორდი და გვერდიდან მივიხუტე ლიზა.
-რა ხდება?... დასვეს ბიჭებმა ერთდროულად კითხვა.
-მეც და ლიზაც ოჯახმა მიგვატოვა.
-აქამდე რატომ არ გვითხარი როუზ.. მითხრა გაჯავრებით.
-უბრალოდ... არ მინდოდა ლიზას ნებართვის გარეშე მეთქვა... ვუთხარი და თავზე ვაკოცე ლიზას.
-მგონი შენ და კრისტიანმა ადგილები უნდა შეცვალოთ... მითხრა დრაგოსმა.
-ხო ეგ მართალია მაგრამ სანამ კრისტიანი გამოჩნდებოდა, მთელი ეს დრო მას მე ვუწევდი დედობას იმის მიუხედავად რომ ჩემზე დღეებითაა დიდი. დღეიდან კი ოფიციალურად გაბარებ ჩემს დას კრისტიან, რადგან ვიცი რომ ის შენთან ბედნიერი იქნება და მას ძალიან კარგად დაიცავ. რათქმაუნდა მეც მაქვს პასუხისმგებლობა მასზე.
-კაი მოვრჩი.... მითხრა და გასწორდა.
-როგორი სასაცილო საყვარელი ხარ... ვუთხარი სიცილით.
-ნამდვილად... მოდი ჩემთან... უთხრა კრისტიანმა. ლიზამ ჯერ მე შემომხედა თითქოს ნებართვა აიღო ჩემგან. მე კი ხელით ვანიშნე რო მისულიყო. გამეცინა ასეთ ბავშურობაზე. მე თვალები დავხუჭე დასვენების მიზნათ. რომ გავახილე დრაგოსის უცნაურ ქცევას მოვკარი თვალი. ჯერ კრისტიანს და ლიზას შეხედა მერე კი მე შემომხედა.
-რა გჭირს დრაგოს?... ვკითხე გაკვირვებულმა. მერე რო დავუფიქრდი. აიმე...
გამეცინა.
-რა ბავშვი ხარ! ვუთხარი სიცილით ავდექი მის გვერდით დავჯექი და გვერდიდან ჩავეხუტე.
-როდის უნდა წავიდეთ?.. მკითხა ლიზამ.
-საღამოს 6 საათზე...
-კაი წავიდეთ ეხლა უნისში... თქვა კრისტიანმა და ადგა.
-აუუუ დიმიტრის ნახვა არ მინდა...
-არც მე დაამატა ლიზამ.
-ჰეი ჰეი... are we joke for you?... გვითხრა კრისტიანმა და დრაგოსისკენ ანიშნა.
-ნოუპ... ვუთხარი და 4 ივემ გავიცინეთ.
საბოლოოდ ავიღეთ ჩანთები და მანქანით წავედით უნისში.
ყველა ლექციამ ჩვეულებრივ ჩაიარა ბოლო ლექციაზე ტელეფონზე ზარი შემომდის. ვიღებ და დიმიტრის სახელს ვაწყდები.
-შეგიძლია გახვიდე და უპასუხო როუზ... მითხრა ამ ქვეყნად ყველაზე კარგმა მასწმა ლოლამ.
-მას დიდი ბოდიშით რომ სულ მიწევს თქვენი გაკვეთილიდან გასვლა....
-ნუ ღელავ, შენ ჩემი საუკეთესო მოსწავლე ხარ...
-თქვენ შემაყვარეთ კიდევ უფრო ინგლისური ენა.
-ძალიან მიხარია, შეგიძლია გახვიდე საყვარელო...
-მადლობა მას....
-მიდი მიდი
გასვლას ვაპირებდი როცა დრაგოსის ხმა გავიგე.
-მას მეც გავყვები.... თქვა და ჩემი მიმართულებით წამოვიდა.
-კარგით თავისუფლები ხართ მაგრამ მეტს ვეღარ გავუშვებ...
-მადლობა მას... უთხრა და კარებს მიაწვა. ორივე გავედით.
- რა უნდა.?? მკითხა როცა კლასს მოვშორდით.
-არვიცი ვუპასუხე და შევედი საპირფარეშოსი.
დრაგოსიც შემოვიდა
-გოგოებისაა დრაგოს...
-არაუშავს არავინაა... თქვა და კარები ჩაკეტა.
3 ჯერ დამირეკა ამ დროის მანძილზე.
-ხმამაღალზე ჩართე... მითხრა დრაგოსმა. მეც ვუპასუხე და დინამიკი ჩავურთე.
-როუზ...
-რა ჯანდაბა გინდა?...
-ლუკასზე უნდა დაქორწინდე....
ამაზე კარგად გადავიხარხარეთ მე და დრაგოსმა.
-მანდ კიდევ ვინმეა?...
-რა გაგვაცინე.... ძლივს დავმშვიდდით მე და დრაგოსი სიცილისაგან.
-შენი დანაშაული არ გეყო და ახლა ცეცხლზე ნავთს ასხამ?..!! ვუყვირე ტელეფონში.
-როუზ!! მიყვირს თვითონაც.
-ნუ უყვირიხარ ჩემს მომავალ ცოლს... უთხრა დრაგოსმა.
ამაზე გავოგნდი...
-რა?... ვთქვი მხოლოდ პირის მოძრაობით.
დრაგოსმა კი ხელით მანიშნა რომ დავმშვიდებულიყავი.
-როუზ! ამას არ გააკეთებ ხომ ასეა?..
დრაგოსმა თავი დამიქნია.
-კი როგორ არა შენ დაგიჯერებ.... ძლივ გადავაბი ერთმანეთს სიტყვები.
-როუზ!!! მე ვარ შენზე პასუხისმგე... აღარ დავამტავრებინე და ვუყვირე
-შენ ჩემთვის მხოლოდ ფორმალური ბიძა იყავი მეტი არაფერი სხვა არაფერი გაგიწევია ჩემთვის, ლიზას მე გავუწიე დედობა მამობა და დობა, ჩემთვის კი არავის არაფერი გაუწევია და ეხლა მეუბნები და რომ ჩემზე პასუხისმგებელი ხარ... ნაბიჭვარი ხარ მეტი არაფერი ერთი დიდი ნაბიჭვარი ხარ.... დამივიწყე მე შენს ბრძანებებს არასდროს ვასრულებდი, ვასრულებ და არც არასდროს შევასრულებ... აქ დარეკვა და მითუმეტეს დალაპრაკება არ გაბედო!!მე გაფრთხილებ! ვუყვირე და გავუთიშე. გამოსახულება ამერია და წავბარბაცდი მაგრამ დრაგოსმა გამამაგრა.
-ჰეი...პატარავ კარგად ხარ?...
-კი კი... კარგად ვარ
-მოდი აგიყვან და სახლში წავიდეთ.
-არ მინდა იყოს, ჩემითაც ვივ... სიტყვა არ დამამთავრებინა ამიტაცა ხელში. აწ უკვე გაღებულ კარებში გავიდა საბოლოოდ კი სახლში წავედით. ჩვენს ოთახში ავედით. მე ბარგის ჩალაგებას შევუდექი, დრაგოსი საწოლზე დაჯდა ლეპტოპი ჩართო და კორეის შესწავლა დაიწყო.
-როუზ ენა რომ არ ვიცით?...
-ვაიმე... ინგლისურად ხომ ვლაპარაკობთ?..
-კი
-ხო და ვსიო თან რაღაც სიტყვები ვიცი...
ბარგი ჩავალაგე და მეც დრაგოსს მივუჯექი გვერდით.
საღამოს 5 საათი.
კრისტიანი და ლიზა მოვიდნენ თან მოაყოლეს პარკები.
-აქამდე სად იყავით?? ვკითხეთ მე და დრაგოსმა ერთდროულად და ტელევიზორს თვალი მოვაშორეთ.
-ლიზამ მთხოვა რომ კაბები მეყიდა შენთვის და მისთვის, როუზ არც ერთი კაბა არ გაქვთ არცერთს?
-ნოუპ...
-საინტერესოა... თქვა დრაგოსმა და თვალი ჩაუკრა კრისტიანს.
-დაო რა დავაშავეთ?... ვკითხე მე ლიზას.
-რავიცი ვიცი რავიცი.... თქვა და ორივეს გაგვეცინა.
მე და ლიზამ კაბები ჩემს ოთახში ავიტანეთ და არჩევას შევუდექით.
-ლიზა... ამის მერე უფრო მოგენდობი რაკარგები აგირჩევია... ვუთხარი და ჩავეხუტე.
-ნუ ეხლა... თქვა და შეიფერა.
ორივემ გავიცინეთ და მოვემზადეთ.
-ვაუ... დაგაკვდა ლიზუუ... ვუთხარი სიცილით და გაოცებულმა.
-და თეთრი რა პონტია? ვკითხე რაღაცნაირად
-რავი კრისტიანმა მითხრა აიღეო.
-მაცა აქ ხომ ორი თითქმის ერთნაირი კაბა იყო და ეგ ვცადოთ... ავდექი და ის კაბები მოვძებნე. გამოვიცვალეთ და სარკის წინ დავდექით.
أنت تقرأ
Blood Rose
مصاصي الدماء"სისხლიანი ვარდი" რა არის სიყვარული?.. ეს ის გრძნობაა როდესაც ორი ერთმანეთისგან განსხვავებულ ადამიანს უყვარდებათ ერთმანეთი. არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად განსხვავებული ხარ სხვა სამყაროსგან, შენც შეგიძლია გაგანჩნდეს შენი გრძნობები. სიყვარული?!.. ეს ი...
