Obsession 27

6.2K 169 9
                                    

Zhan's POV

Hindi naging madali ang bawat araw ko sa States. Hindi ko mapigilang hindi magtanim ng galit kay Angel.

How dare her do this to me?! Wala akong ibang gustong gawin sa kanya kung hindi lang ang makita siyang masaya. I did all whatever I know na magiging masaya siya but fuck! She choose to leave!

7 years have passed but it's still the same. It was like it all happened just yesterday.

Sa pitong taon na hindi ko siya nahanap, hindi ko na alam kung titigil ba ako o ipagpapatuloy parin ang paghahanap.

Damn! She's fucking making crazy! And I'm not liking this!

"Son, you're drinking again." Inilapag ko ang baso at tinignan si mom. Nag aalala ang kanyang mukha ng naupo ito sa aking tabi at hinawakan ako sa kamay.

She was in coma for a year and I was so damn happy when exactly on my birthday, she waked up. She was so happy to see me by her side that time.

She told me what happened between them. That Angel pushed her. Sinabi din ni mom na siya ang may kasalan, hindi kasalan ni Angel.

Nagalit ako kay mom sa mga pinagtapat niya. Sa mga salitang binitawan niya sa babaeng mahal na mahal ko, but she explained herself.

"I'm really sorry Son, believe me, it wasn't my intention to insult her. Ginawa ko lang iyon para malaman kung hanggang saan ka niya kayang ipaglaban. Hindi ko sinasadyang napuno ko siya kaya niya ako natulak. Anak, nakita ko kung paano siya nagulat sa kanyang ginawa, I even heard her say sorry before I lost my consciousness. Son, she said sorry even that she knows she's not at fault. Duon palang anak, alam ko nang mabuti siyang tao, forgive me son." I knew my mom very well, and I believe her.

Tuwing naalala ko ang nangyari ay hindi ko alam kung nasaan ang rason sa mga iyon para iwan niya ako.

How can she just leave me so easily?

"Son, you need to forget her, she leaves you, it's her choice, maybe she's not contented with you and maybe she wants to explore. It's time for you to focus on yourself, like Angel doesn't exist." Bumalik ako sa realidad ng magsalita ulit si mom. I gave her a plain smile. "Give time on yourself anak, pitong taon na, hindi pwedeng lagi ka nalang ganyan. Paano kung magkita ulit kayo? Paano kung isang araw ay lumitaw siya? Mas mabuting kalimutan mo na siya Anak, hindi ko sinasabing kalimutan mo siya literally, ang punto ko ay bumalik ka sa dati, yung dating ikaw, iyong panahon na trabaho at sarili mo lang ang prino problema mo, hindi yung ganito."

It's not that easy, for fuck's sake! She's my life, my everything.!
I cannot just forget. Masyadong malalim ang naging epekto niya sa akin at alam kong kahit kailan ay hindi ko na ito malalabanan.

I fell for her....so hard..fucking hard that I cannot even think if I will forget her!

"Mom, you know I cannot do that. Never." Marahang aniko at tinungga ulit ang alak.

"You should stop looking for her. She doesn't want you, Son. Hindi ka na niya gusto-" I cut her off.

"Don't say that mom, please. Ikaw na mismo ang nagsabi na mahal niya din ako." I can't bare to hear those words. Mas lalo akong nagagalit.

"No, you need to understand that Son. If she really loves you, she shouldn't left you. She should've stayed by your side! Pero anong ginawa niya? He left you!" Mom almost says screaming.

Damn! Please tell me this are all wrong! I will never fucking forgive her if ever this is true! She loves me, but then she left.

She didn't show up herself even though she knows I'm looking for her.

"Sinasaktan mo lang ang sarili mo anak." Mom said while she's crying. "Hayaan mo muna siya Anak, kung nasaan man ito ay alam kong nasa mabuti siyang kalagayan. Give her time, baka may problema ito. Please Zhan, ako ang nasasaktan kapag ganyan ka. Alam mo anak, naiintindihan ko naman kung bakit ka nagkakaganyan pero sobra naman ata! Huwag mo namang ikulong ang sarili mo sa sakit!" Mas lalo siyang humagulgol. Shit! Mabilis mo siyang niyakap at pinunasan ang mga luhang naglalandas sa kanyang mata.

"Shhhh, I'll do it mom, just don't cry please. I hate seeing you crying you know that." I whispered as I comfort her. Yinakap niya ako ng mas mahigpit at sa balikat ko umiyak.

"I'm sorry anak, ako ang may kasalanan kung bakit siya umalis. I think I'm the one at fault here. If....if.." she cried even more. "Anak, kung hindi ko sana siya pinuntahan ng araw na iyon ay baka nandito pa siya, baka hindi ka niya iniwan." Hinagod ko ang likod niya at pilit siyang pinapatahan.

"No mom, please stop blaming yourself. And don't worry about me, pagtutu unan ko ng pansin ang kompanya. I'll stop looking for her, but I cannot promise you mom that I will forget her." I can't. I will never.

Kahit iniwan niya ako ay siya parin. No matter what will happen, she'll never be replaced. She is the only woman I will want. Siya lang.

Aantayin ko ang araw nang pagkikita natin. Hindi ko alam pero sigurado akong isang araw, makikita din kita, at pag dumating na ang araw na iyon, sinisigurado kong hinding hindi kana makaka alis, I will cage you... forever in my arms.

Pagsisisihan mo ang ginawa mong pag iwan sa akin. I don't know what I will do to you when we meet again, mahal.

______________

May 31, 2021

The Billionaire's ObsessionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon