Endless Poem

1

For Unicode

ဂွမ်ဂျူရဲ့ လေထုက ဒီနေ့မှ ပိုပြီး ကြည်လင်အေးမြကာ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းနေသည်။

ခုနလေးကမှ အလျှံတငြီးငြီးတောက်လောက်နေတဲ့ နေမင်းကို တိမ်လွှာဖြူဆုပ်ဆုပ်တွေက ၀န်းရံကာဆီးလိုက်တော့ အပူဒဏ်ကပါ အတော်လေးသက်သာသွား၏။

" သားရေ..နေပူတယ် ထီးယူသွား "

လျှာထိုးဦးထုပ်ပါပေမဲ့လည်း အမေက မှာသော စကားမို့ ဘာမှအငြင်းပွားမနေပဲ
ခေါက်ထီးပြာပြာလေးကို လှမ်းဆွဲယူလိုက်ရ၏။

လမ်းဘက်ကိုထွက်လာတော့ နေလုံးကတိမ်ထုထဲမှ လွတ်ကာ ပို၍ ပူလောင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် အမေပေးလိုက်တဲ့ ခေါက်ထီးကလေးကို ဖွင့်၍ ဆောင်းရတော့သည်။ ဒေစီပန်းကလေးတွေ လွင့်မျောနေဟန် အလှဆင်ထားတဲ့ အမေ့ထီးကလေးက မိန်းကလေးဆန်နေပေမဲ့ ‌အတော်ကလေးကို အေးရိပ်ပေးနိုင်၏။

" ဆော့ဂျင်! ဘယ်လဲ "

" ဆိုးဂန် တို့ဆီ "

" အော် စာကျက်ဝိုင်းလား "

လမ်းလည်ခေါင်မှာ စက်ဘီးကို ခွရပ်ကာ အမေးမြန်းထူနေတဲ့ သကောင့်သား လီဂျွန် ကို သူဘုကြည့်ကြည့်လိုက်မိ၏။

" စာအုပ်ပြန်တောင်းမလို့!"

" ငါ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ "

" နေပါ။ မင်းဘွားတော်ကြီး တွေ့ရင် ပွားလွန်းလို့ "

လီဂျွန်က ဟွန့် ခနဲ နှာခေါင်းရှုံ့ကာ စက်ဘီးကလေးကွေ့ပြီး ထွက်သွားသည်။
အထက်တန်းကျောင်း ပထမနှစ်ဆိုတာ အရမ်းကြီးရင့်ကျက်ဖို့မလိုသေးပေမဲ့ သူတို့ကတော့ လူကြီးလေးတွေလို ပြုမူပြောဆိုနေရတာကို သဘောကျသည်။

နှစ်လမ်းကျော်လောက်လျှောက်ပြီးသည်နှင့် ဟီးထနေသည့် သုံးထပ်တိုက်ကြီးတစ်ခုက ဘွားခနဲ။

ထည်ဝါသည့်သံတံခါးကြီးက စေ့ရုံပဲစေ့ထားတာကြောင့်  အေးအေးဆေးဆေး တွန်းဖွင့်၍သာ ၀င်လာခဲ့သည်။

" ကင်ဆိုးဂန်! "

ခါတိုင်းဆို အသံကို စီနေအောင် ကြားရတတ်တဲ့ ဆိုးဂန်ရဲ့ အသံကတိတ်ဆိတ်နေသည်။