Endless Poem

19

For Unicode

* ဟေး ကျွန်တော့်ရဲ့ မောင်
ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေပါသလဲ ဗျာ *

ဘယ်နှစ်ခါမြောက်ဖတ်မိခြင်းလဲမသိတော့ဘူး။

ဒီMessageလေးတစ်စောင်က သူ့ရင်ကို အတော်လေး ဗလောင်ဆူ သွားစေသည်။

ကလေးဆိုးလေးက သူ့ကို ဘယ်လို ခြွေရမယ်ဆိုတာ မွေးရာပါ ပညာတစ်ခုအလားထင်ရအောင် တစ်ဖက်ကမ်းလွန် တတ်မြောက်နေတော့တာ...

* မောင် Meetingပြီးလို့ နားနေပါတယ် ခင်ဗျာ *

* ညနေကျ ကျွန်တော်လာကြိုမယ်နော်*

သူပို့ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း၀င်လာတဲ့ Messageလေးကြောင့် ဆော့ဂျင် အသံထွက်အောင် ရယ်လိုက်မိတယ်။

ဒီအချိန်ဆို အတန်းထဲရောက်နေမှာပဲကို..

* မောင် စောင့်နေမယ်‌ *

* ချစ်တယ်ဗျာ *

တိုးလာတဲ့ ရင်ခုန်နှုန်းတွေနဲ့ဆတူ ဆော့ဂျင်မျက်နှာက အလိုက်သင့်ရဲတတ်လာတော့တယ်။

သူ ဒီကလေးဆိုး လေးကို ဒုတိယအကြိမ်အခွင့်အရေးမပေးမိခဲ့ရင်....

ဘုရား ဘုရား! သူတကယ်နောင်တရမိမယ်ထင်တယ်။

.
.
.
.

ညနေရောက်တော့ ‌နမ်ဂျွန်းက သူ့ကတိအတိုင်း လာကြိုသည်။
ခေါင်းစွပ် နက်ပြာရောင် ဟူဒီတစ်ထည်နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီတစ်ထည်ကိုသာ ရိုးရိုးစင်းစင်း၀တ်ဆင်ထားသော်လည်း နမ်ဂျွန်းအသွင်က ကြည့်မ၀အောင် လူတိုင်းကို ဖမ်းစားထားနိုင်သည်။

ကုမ္ပဏီက လူတစ်ချို့က သူ့ကို နမ်ဂျွန်းနဲ့အတူ တွဲတွေ့တာမို့ သိသိသာသာကို စူးစမ်းနေကြ၏။

ထိုမျက်လုံးပေါင်းစုံရဲ့အောက်မှာ
ဆော့ဂျင် အသက်ရှု၀သလိုတောင် မခံစားရ။

" မောင် "

" ရှုး သူတို့ကြားသွားမယ်လေကွာ "

နမ်ဂျွန်းက မျက်ခုံးထူထူတွေမြင့်တတ်သွားကာ ဆော့ဂျင်ကို အကဲခတ်သလို စိုက်ကြည့်သည်။ ပြီးမှ လေသံတိုးတိုးဖြင့်

" လာ မောင်...ဒါဆို မြန်မြန်အိမ်ကိုသွားစို့ "

သူ့လက်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆွဲကာ ကားပါကင်ဆီကို ဦးတည်နေတဲ့ နမ်ဂျွန်းခြေလှမ်းတွေက ပေါ့ပါးလန်းဆန်းနေသည်။