Το σ'αγαπώ μου φυλαχτό

Μέρος 6ο

Πάει καιρός από τον αρραβώνα της Μαρίας με του Σπύρου. Και από το σκηνικό με την Χρύσα και την Σοφία. Όλα κυλάνε μια χαρά. Όλοι στην οικογένεια Βαλυράκη, περιμένουν τον γάμο της Μαρίας και του Σπύρου. Πιο πολύ από όλους όμως, ο Μιλτιάδης. Δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη χαρά για εκείνον από το να παντρέψει την μοναχοκόρη του. Και φαίνεται πως αυτό το γεγονός, το έχει περάσει και στον αδελφό του. Ο οποίος έχει ξεσηκωθεί για την ώρα που θα έρθει να παντρέψει και εκείνος την δίκη του κόρη. Όλα μέχρι εκείνη την μέρα ήταν μια χαρά. Μέχρι εκείνη την μέρα όμως.

Η Δέσποινα, εφόσον ήταν και εκείνη καλεσμένη στον γάμο αποφάσισε να ράψει ένα καινούριο φουστάνι στην Ανέζω. Δεν φαντάστηκε όμως ότι στο σπίτι της Ανέζως θα έβρισκε την Όλγα. Μάνα του Δαγκανάλη. Αιώνιο ανταγωνιστή του γιου της. Παρά την κόντρα των παιδιών τους, η Δέσποινα με την Όλγα δεν ήρθαν ποτέ σε ρίξη. Αν και η Όλγα είχε και εκείνη μια μικρή ζήλια για τον μεγάλο γιο της Δέσποινας, δεν επέλεγε ποτέ να την βγάζει προς τα έξω.

«Καλή σας μέρα κυράδες μου!» Τις καλημέρισε με ευγένεια.
«Καλημέρα και σε σένα Δέσποινα! Πως και από εδώ;» Ρωτάει η Όλγα κοιτώντας την Ανέζω.
«Ήρθε να επιλέξει σχέδιο για το φόρεμα που θα βάλει στον γάμο.» Την απαλλαγεί από την απορία. «Μόλις τελειώσω το καρφίτσωμα με την φούστα της Όλγας, θα σου βγάλω όλα τα σχέδια Δέσποινα.»
«Κάνε την δουλειά σου κυρά Ανέζω. Δεν βιάζομαι.» Κάθεται σε μια πολυθρόνα.

«Σε λίγο... θα ραβόμαστε για τους δικούς μας γάμους!!!» Τα λόγια της Ολγας πέφτουν σαν βόμβα. Και οι δυο γυναίκες γουρλώνουν τα μάτια τους.
«Παντρεύεται ο γιος σου ο Γιώργης; Με ποια;» Λέει γεμάτη περιέργεια η Δέσποινα. Ήταν γνωστό ότι ο γιος της ο μεγάλος ήταν πολύ νευρικός. Θα έπρεπε να ήταν κάποιος πολύ σκληρός για να τον επιλέξει για γαμπρό στην κόρη του. Γιατί μόνο από προξενείο θα μπορούσε αυτός να παντρευτεί ποτέ.
«Ποιος Γιώργης καλέ; Ο μικρός μου, ο Αντώνης. Αυτός... σιγά να μη παντρευτεί ποτέ. Γεροντοπαλίκαρο θα μείνει. Χαράμι θα πάει η περιουσία του πατέρα του. Αχχ...»Βαριαναστενάζει.
«Ο Γιώργης είναι ο μεγαλύτερος. Εκείνου η σειρά είναι να παντρευτεί πρώτα. Καλά λέει η Δέσποινα.»
«Ποια πέρνει ο γιος σου; Δεν μας είπες ακόμα.» Παρά μένει με την ίδια περιέργεια η Δέσποινα.
«Τάξτε μου! Με την μικρή κόρη του Βαλυράκη. Την Σοφία.» Λέει με καμάρι.
«Μμμ... η μια χαρά μετά την άλλη στο σπίτι των Βαλυράκιδων. Να δω πως θα τις προικίσουν και τις δυο τις κοπελιές. Δεν θα τους μείνει χωράφι για χωράφι. Είναι και ο Γιάννης που δικαιούται τα περισσότερα.»

Η Δέσποινα έμεινε να τις κοιτάει με ανοιχτό το στόμα σαν χάνος. «Και πότε με το καλό οι γάμοι;» Βρίσκει κάτι να πει για να μη φανεί και αγενής, η ότι ζηλεύει.
«Ε καθίστε ντε. Σήμερα θα πάει ο άντρας μου ο Μανούσος να βρει τον Μανώλη να τα συζητήσουνε.» Κατεβαίνει από το σκαμνί που την είχε βάλει να ανεβεί η Ανέζω και κάθεται πλάι στην Δέσποινα.
«Εμ έτσι πες μας κυρά μου. Εσύ σε λίγο ακόμα θα το έβγαζες στεφανωμένο το παλικάρι.» Ελαφρογελά η Ανέζω.
«Γιατί πιστευτέ ότι θα του αρνηθεί το χέρι της θυγατέρας του ο Μανώλης; Λίγη περιουσία έχουμε; Άσε που τον είδα εγώ στους αρραβώνες της ανιψιάς του με τον λαδέμπορα πόσο συγκινημένος ήτανε. Εκείνη την στιγμή να του ζητούσα το χέρι της κόρης του, όχι δεν θα έλεγε!» Αποκρίνεται γεμάτη σιγουριά.
«Ναι αλλά έχει και αδυναμία στην κόρη του. Άμα η καρδιά της έχει χτυπήσει για κανένα άλλο κοπέλι που λέει ο λόγος, δεν θα την αναγκάσει με το ζόρι.»
«Τα τίμια και τα μυαλό μένα κορίτσια περιμένουν πότε θα ρθει η ώρα τους, και δεν βρίσκουν αγαπητικούς.» Λέει με μια μικρή νευρικότητα.
«Ότι και να ναι! Οι ώρες οι καλές εύχομαι Όλγα μου.» Εύχεται η Δέσποινα.
«Σε ευχαριστώ Δεσποινάκι μου! Και να ξέρεις ότι εγώ στον γάμο θα σας έχω. Εδώ σας είχε ο αδελφός του. Δεν θα σας έχει ο συμπέθερος;» Της χαϊδεύει τρυφερά τα χέρια.
«Ναι..» μουρμουρίζει η Δέσποινα.