«Εγώ είμαι σίγουρη πως ο Μανώλης θα το ξανά σκεφτεί. Πατέρας είναι. Το καλύτερο θέλει για την θυγατέρα του!» Είπε η Δέσποινα προσπαθώντας να μειώσει τον καημό του γιου του. Τον έβλεπε που έλιωνε σαν το κερί.
«Δεν αλλάζει ο άνθρωπος ρε μάνα!»
Ο Μίνος ένιωθε χαμένος. Δεν είχε και πολλές ελπίδες ότι ο Μανώλης θα τους έδινε την ευχή του στο γάμο του με την Σοφία. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν πως να πήγαινε στο σπίτι της για να την κλέψει.
«Και εσύ ρε Μίνο! Από όλες τις γυναίκες του νησιού αυτή έπρεπε να σου γυαλίσει;» Ξεφύσησε ο Αποστόλης μπουχτίζοντας.
«Ναι ρε! Αυτή έπρεπε να του γυαλίσει εσένα τι σε κόφτει τώρα; Γιατί δηλαδή; Επειδή ο πατέρας της το έχει χαμένο προ πολλού.» Αποκρίθηκε ο Κωσταντής παίρνοντας το μέρος του αδελφού του.
Και οι πέντε, ρούφηξαν τους καφέδες τους βουτώντας κάπου κάπου ένα κουλουράκι χωρίς να βγάλουν λέξη. Κάποια στιγμή ο Νεοκλής σηκώθηκε για να πάει στην αυλή και να πάρει ξύλα για το τζάκι. Εκεί πέρα τον περίμενε μια έκπληξη. Ο Μανώλης, με την Σοφία και την Μαργαρώ.
«Χαίρεται!» Είπε πρώτη η Μαργαρώ για να σπάσει τον πάγο.
«Χαίρεται!» Απάντησε ενθουσιασμένος ο Νεοκλής.«Ελάτε μέσα στο σπίτι μου! Μη καθόσαστε έξω στο κρύο.»
Και οι τέσσερεις σηκώθηκαν όρθιοι μόλις τους αντίκρισαν. Ο Μίνος έκπληκτος κοίταξε αμέσως την Σοφία. Η οποία του έδωσε ένα ζεστό χαμόγελο επιβεβαιώνοντας ότι όλα πήγαν καλά.
«Καθίστε, καθίστε. Μη στέκεστε όρθιοι.» Είπε η Δέσποινα και έτρεξε αμέσως στην κουζίνα για να τους τρατάρει ένα ποτηράκι λικέρ με φοντάν.
«Ομολογώ ότι υπήρξα άδικος όλα αυτά τα χρόνια. Η οικογένεια σας δεν μου έκανε ποτέ τίποτα. Ίσα ίσα όλος ο κόσμος έχει να λέει τα καλύτερα! Επηρεάστηκα από την μάνα μου. Γνωρίζετε την αδυναμία που της έχω. Και πάλι όμως το λάθος είναι δικό μου. Δεν το ρίχνω σε εκείνη. Αφού λοιπόν η κόρη μου επέλεξε τον άνθρωπο που θα την κάνει ευτυχισμένη... δεν έχω παρά να δώσω την συγκατάθεση μου αλλά και την ευχή μου! Στην υγειά σας!» Είπε παίρνοντας ένα ποτηράκι λικέρ από τον κρυστάλλινο δίσκο.
«Να ζήσετε παιδιά μου! Η ώρα η καλή!» Είπε η Μαργαρώ φανερά συγκινημένη αρπάζοντας ένα μαντήλι από την τσάντα της για να σκουπίσει τα δάκρυα της.
«Αυτό ήταν Σοφία! Τα καταφέραμε!» Ψιθύρισε ο Μίνος στο αυτί της Σοφίας και στην συνέχεια την αγκάλιασε.
Το όνειρο και των δυο νέων είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Τώρα εμένα να αποφασίσουν την ημερομηνία του γάμου, το πως και το που. Η Σοφία μαγεμένη από τον γάμο της ξαδέλφης της, εξέφρασε την επιθυμία της, να είναι κάπως έτσι και ο δικός της γάμος. Συμφώνησε και ο Μίνος. Αλλά ο Μανώλης όπως και ο αδελφός του δυσαρεστήθηκε αρκετά. Αλλά χαλάλι. Άμα ήταν για τον γάμο της κόρης του....
आप पढ़ रहे हैं
Το σ'αγαπώ μου φυλαχτό
रोमांसΣτην Κρήτη του 1958 ο είκοσι τετράχρονος Μίνος Τζανετάκης, έπειτα από τρία χρόνια υπηρέτησης στρατού, επιστρέφει πίσω στο χωριό του στα Χανιά. Η οικογένεια του βρίσκεται σε ένα μικρό χάσμα μαζί με την οικογένεια των Βαλλυράκιδων. Τι γίνεται όμως ότα...
