Το σ'αγαπώ μου φυλαχτό

Μέρος 22ο

Οι μέρες είχαν περάσει. Και ο αρραβώνας του Μίνου και της Σοφίας είχε πλέον φτάσει. «Πρέπει να υπάρξει και μια περίοδος μνηστείας!» Είχε απαιτήσει η Δέσποινα.

Ο αρραβώνας τους θα γινόταν σε ένα κέντρο στο Ηράκλειο. Το οποίο θα είχε μια ποιοτική ορχήστρα που θα αποτελούνταν από πιάνο, βιολί, και ακορντεόν. Ο κόσμος θα πήγαινε στο κέντρο, και θα τους υποδεχόταν ο Αποστόλης κι ο Γιάννης. Η υπόλοιπη οικογένεια θα κατέφθανε αργότερα μαζί με το ζεύγος. Κι ο Αντώνης, ο "πρώην" μνηστήρας της Σοφίας εκεί ήταν. Ιδέα της Μαργαρώς να τον έχουν παρόντα. Κοιτούσε τα πάντα με τόση ζήλια που δεν ήταν εκείνος και η οικογένεια του στη θέση του Μίνου. Φυσικά, δεν έλειπε και ο φωτογράφος. Που είχε βγάλει κάποιες φωτογραφίες την Σοφία στον γάμο της Μαρίας και του Σπύρου. Οι οποίοι ήταν και εκείνοι παρόντες. Με την Μαρία ένα μηνών έγκυος. Ο παπάς, περίμενε υπομονετικά συζητώντας με τον Μιλτιάδη και την Ισμήνη. Το ζεύγος είχε φτάσει πλέον μαζί με τις οικογένειες τους. Τα χειροκροτήματα άρχισαν να πέφτουν σαν βροχή μόλις τους είδαν να μπαίνουν από την είσοδο. Η Σοφία για ένα λεπτό νόμισε ότι παντρευόταν. Όχι ότι αρραβωνιαζόταν.

Τα μάτια πολλών, έπεφταν πάνω στα ακριβά και φινετσάτα ρούχα τους. Ο Μίνος φορούσε μαύρο κουστούμι με μαύρη γραβάτα, λόγω το ότι κόκκινη ήθελε να φορέσει στον γάμο του, κι ας ήρθε σε σύγκρουση με τον πατέρα του που ήθελε να καμαρώσει τον γιο του με παραδοσιακή στολή όπως συνηθιζόταν γενιές και γενιές στην οικογένεια τους, και η Σοφία φορούσα ένα λιλά φουστάνι με ύφασμα οργαντίνα γκοφρέ, σε φαρδιά γραμμή, με μακρυά αραχνοΰφαντα μανίκια. Ενώ οι γονείς, φορούσαν τυπικά μαύρα κοστούμια με κόκκινη γραβάτα, και οι γυναίκες φλοράλ φουστάνια, που ήταν και το επίσημο της εποχής.

Το μυστήριο ξεκίνησε. Και ο πάτερ πέρασε στους δυο μνηστευμένους τα δαχτυλίδια με τα μπριργιάν. Ενώ αργότερα ο Μίνος, πέρασε στην αρραβωνιαστικιά του το μονόπετρο με τον ορυκτό λίθο, τρία καράτια μπριγιάν VVS 1,. Ολόκληρη κοτρώνα. Την έβλεπες και σου πονάγανε τα μάτια. Ότι λεφτά είχα μαζέψει για τον γάμο του, τα μισά πήγαν στο δαχτυλίδι. Πάλι καλά που είχε και τους γονείς του για να βοηθήσουν. Η Σοφία όμως παρόλο αυτά είχε πει, πως δεν ήθελε εκείνη την ημέρα να της φορέσουν κανένα κόσμημα όπως υφίσταται κατά το έθιμο. Την επόμενη ημέρα ας έκαναν ένα τραπέζι οικογενειακά σε ένα από τα δύο σπίτια, κι ας έδιναν σε εκείνη και στον Μίνο ότι ήθελαν!

Μόλις τελείωσε το μυστήριο, πιάστηκαν όλοι για ένα ρομαντικό τανγκό. Στην κέντρο της πίστας χόρευε ο Μίνος και η Σοφία. Ήταν τόσο απορροφημένοι στις κινήσεις τους, που κάποια στιγμή παραμέρισαν όλοι αφήνοντας τους μόνους. Η Σοφία γελούσε ευχαριστημένη. Ενώ ο Μίνος την στριφογυρνούσε ξανά και ξανά.