Gardenya Yakamozu

Bölüm 4 ''Yeniden''

Medya: Tesadüf mü?

Hakan Kurtaş-Tesadüfen

📚📚📚

Dersimin olduğu sınıfa doğru giderken, kolumdaki saate baktım. Saati görünce dudak büzdüm. Dersin başlamasına daha kırk beş dakika vardı. Hava güzeldi, gidip bahçede biraz oturabilirdim.

Bu düşüncemle adımlarımın yönünü değiştirdim. Kampüs, sahilin hemen yan tarafıydı. Bahçesi denizi görüyordu. Oradaki banklardan birine oturup, dalga sesleriyle kitap okuyabilirdim.

Bahçeye çıktığımda iki tane bankın boş olduğunu gördüm. Ağacın altında olana ilerlemeye başladım. Çantamdaki kitabımı elime aldım. Tam kapağını açacakken telefonumdan bildirim sesi geldi.

Ceketimin cebinden telefonu çıkartıp gelen bildirime baktım.

0542***: Ne yapıyorsun Olric?

Güldüm bu mesaja. Ne yaptığıma baktım. Oyununu bozmadan cevap verebilirdim.

Ben: Dalgaları sayıyorum Efendimiz.

0542***: Kaç oldu Olric?

Ben: Gelen bir!..

0542***: Nasılsın?

Ben: Katil, tecavüzcü, potansiyel sapık veya dolandırıcı olmadığına emin misin?

0542***:Mfkwhdlfjhfjfl

0542***: Eminim, ama istersen kanıtlayabilirim?

Ben: Bunu nasıl yapacaksın?

0542***: Bilmiyorum.

0542***: Ne yapsam emin olursun?

Ben: Bilmem.

Ben: Hiç bana sapık olmadığını kanıtlamaya çalışan bir insana, nasıl sapık olmadığını kanıtlarsın diye sorup, benim istediklerimi yapmasını istemedim.

Önce görüldü oldu. Ardından üç dakika boyunca mesaj yazmadı.

0542***: Üç dakikadır ekranla bakışıyorum.

0542***: Yazdığını anlamak için.

Yazdığı şeye kahkaha attım.

0542***: Güzel gülüyorsun.

0542***: Çok güzel gülüyorsun.

Kaşlarım çatıldı. İzlendiğimi hissettim.

Salak mısın Cemile? İzleniyorsun ki güldüğünü gördü.

Sus iç ses.

Ben: Beni mi izliyorsun?

0542***: Karşımda oturuyorsun, o yüzden.

0542***: Sapık gibi seni takip etmiyorum sakin ol.

Ben: Karşında mı?

0542***: Benim görebileceğim bir karşı, üzgünüm.

0542***: Sen daha göremezsin.

Sıkıntıyla dudak büzdüm.

Ben: Ama neden!?