Elimdeki kalemi biraz daha hızlandırdım. Bu hocaya bir türlü yetişemiyordum, hep çok hızlı yazıyor ve hiç beklemeden siliyordu. Yazdıklarının bitmesiyle rahat bir nefes aldım. Hoca da kalemin kapağını kapatıp kürsüsüne ilerledi. Not defterinde birkaç şeye göz attı ve bize döndü.
''Biraz beni dinler misiniz?''
Son kelimemi de yazıp elimdeki kalemi bıraktım ve hocaya baktım. Sınıftaki diğer öğrenciler de bunu yapınca konuşmaya başladı.
''Bir şiir yazmanızı istiyorum. Doğayla ilgili bir şiir. İster yanınıza birini alın, ister tek gidin. Bu hafta sonu yeşillik bir alanda, bir deniz kenarında ya da ne bileyim, belki bir gölette. Bu, size de iyi gelecektir. Dönem sonu notlarınızı etkileyecek. Lütfen buna göre özen gösterin. Haftaya perşembeye kadar teslim etmenizi istiyorum.'' Sınıfa kısaca göz gezdirdi. ''Bugünlük bu kadar. Gelecek dersimizde görüşmek üzere.''
Çantasını alıp kapıya ilerledi. Hocanın dediklerini kafamın bir köşesine yazıp eşyalarımı topladım. Birden yanıma bir beden oturdu.
''Mevsim? Son paragrafı yazamadım, telefonumla fotoğrafını çekebilir miyim?'' dedi Ceylin.
Sınıfta sohbet ettiğim insanlardandı. Çok yakın sayılmazdık, arada birbirimizden notlar isterdik.
Gülümseyerek geri defterimi çıkarttım. ''Tabii.''
Telefonunu çıkartıp paragrafın fotoğrafını çekti.
Demek ki gerçekten öğretmen hızlı, sorun benim yavaş yazmam değil...
''İşin yoksa kahve içelim mi?''
Dudak büzüp saatime baktım. Blok yaptığı için biraz daha erken bırakmıştı hoca. Sahafa gitmek için yaklaşık iki saatlik bir zamanım vardı.
Üzerimde uzun, kahverengi, bol bir pantolon vardı. Üzerine de beyaz, yarım bir crop giymiştim. Göbeğim açıktı. Ceketim de pantolonumla aynı renkti. Ceket almak istememiştim ama ne olur, ne olmaz diye yine de almıştım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Havalar iyice ısınmaya başlamıştı. Yaz hızlı bir şekilde geliyordu. Mayıs ayının ortalarındaydık şu an. Okulun kapanmasına bir aydan az bir süre kalmıştı.
Umut'a yanlışlıkla anonim olduğunu bildiğimi söylememin üzerinden de yaklaşık bir ay geçmişti.
İlk zamanlar tedirgin yaklaşmış, ne yapacağını kestirememişti. Hatta ilk iki gün bana yazmamıştı bile. En sonunda benim inatçılığımla tekrar eski haline dönmüştü. Bundan memnundum. Çünkü onunla konuşmayı seviyordum. Umut'un sohbetini elbette seviyordum ama Deniz'in sohbeti kesinlikle içime işliyordu. Soy adının Kargun olduğunu da öğrenmiştim. Nedenini sorduğumda başka zaman anlatacağını söyleyip konuyu kapatmıştı. Ben de üstelememiştim.
