𝐇𝐎𝐌𝐎𝐏𝐇𝐎𝐁𝐈𝐀 [✓]

- 26 - [EPILOGUE]

මේ චැප්ටර් එක කියවීම මම අනුමත නොකරමි. මන්ද යත් මේක මෙලොව ඇති දරුණුම දේවල් වලින් ⁣කිහිපයක් සමග සම්බන්ධයි. මේ චැප්ටර් එක කියවලා ඔයාලා මං ගැන වැරදියට හිතන්න ඉඩ තියෙනවා.
ඒත් මේ චැප්ටර් එකත් දැම්මහම මගේ හිත නිදහස් වෙනවා. ඒක නිසා මම මේක දානවා.
මගේ ලොකු අම්මා කිව්වේ මිනිස්සු මොනවා කිව්වත් ඔයාට සතුටක් දැනෙන දේ කරන්න කියලයි.
ඉතින් here you go.
🙂🖤

__________________

ජීයන්ග්ගේ සිරුර ආදාහනය කර අවුරුදු තුනක් ගතව තිබිණි. ජීයන්ග්ගේ කාමරය පිරිසිදු කිරීම⁣ට තරම් සවියක් නිවස තුළ වූ කිසිවෙකුටත් නොතිබිණි. අවසානයේ යුන්ගි හා ජිමින් ඒ සඳහා පියවර ගත්තේ අවුරුදු තුනකට පසුවය.

ඔවුන් ලී සොල්දොරයට පා තබන විට එය දූවිල්ලෙන් වැසී කුණු වැදී තිබිණි. යුන්ගි නාසය ඇකිලීය.

'එයා නැතිවෙලා දැන් අවුරුදු තුනක්...' යුන්ගි සුසුමක් හෙළීය.

ජිමින් තමාගේ අතැඟිලි යුන්ගි සමඟින් පටලවා ගත්තේය. 'එයා දැන් සතුටින් ඇති.'

යුන්ගි සිනාසී මදක් ඉදිරියට නැඹුරුව ජිමින්ගේ දෙතොල් සිප ගත්තේය. 'ඔව්... එයා දැන් සතුටින් ඇති.'

ඔවුන් දෙදෙනා කාමරය අස් කිරීමට පටන් ගත්තේ ඇගේ මේසයෙනි. යුන්ගි එහි තිබූ දූවිලි වැකුණු පොත් ගොන්නක් ගෙන පසෙකින් තැබීය. එයට යටින් තිබූ කොළය ඔහුගේ ඇස ගැටුණේ ඊට පසුවය.
එහි මුදුනින් ජිමින්ට යනුවෙන් ලියා තිබිණි.

'ජිමින්...' යුන්ගිගේ හඬින් දූවිලි පිසිමින් සිටි ජිමින්ගේ අවධානය බිඳිණි.

'හ්ම්ම්?'

'මේක ඔයාට.' යුන්ගි කොළය දිගු කළේය.

ජිමින්⁣ ප්‍රවේශමෙන් කොළය අතට ගෙන එහි තිබූ දූවිලි පිස දමා එය කියවන්නට විය.

' ජිමින්

මම දන්නේ නැහැ මේක ඔයාට කියන්න ඕනද නැද්ද කියලා... ඇත්තටම මම දන්නේ නැහැ මේක ඔයා හොයාගනියිද කියලවත්. කමක් නැහැ. මේ දේවල් කියන එක හොඳයි කියලා මට හිතෙනවා.