¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ℌ𝔞𝔱𝔢 𝔐𝔢𝔫
"Erkeklerden nefret ediyorum! Beni... Beni hiç sevmediğini söyledi. Neden hepsi benden nefret ediyor?"
Saçlarını tarayan Bela'ya aynadan bakıyordun. O en iyi arkadaşındı. Ona birisini sevdiğini ve ona bunu söyleyeceğini, söylemiştin. Bunu yapmaman konusunda seni uyarmıştı ama sen onu dinlememiştin.
"Seni dinlemeliydim öyle değil mi Bela?"
"Beni bilirsin Y/N, ben erkeklerden çok hoşlanmam. Annemin anılarını bilirsin, çok hoş değiller.."
Başını salladığında saçlarını örmeyi bitirmişti.
"Peki Bela, ben çirkin bir kız mıyım?"
"Bunu nereden çıkardın?"
"Biliyorsun senin gibi değilim. Sen güzelsin, mükemmel sarı saçların, hastalığın yüzünden soğukta dışarıya çıkıp gün ışığı görmesen bile porselen gibi güzel bir yüzün ve cildin var. Ben öyle değilim!"
Ortalama birisiydin. Çok güzel değildin, kimsenin sana tapacak bir güzelliğin hiç olmamıştın. Vücudun çıt kırıldım bir kız gibi de değildi. Saçların her kızınki gibiydi. Biraz bakımlı ve sade. Yüzünün kusurlarına aynada bakmaya başladın. Fakat Bela hızla önüne geçmişti. Aynayı kapatıp yüzünü görmeni engellemişti.
"Sen gördüğüm en güzel kızsın. Erkekler mi? Boş ver onları. Onlar asla neyi kaçırdıklarını bilmezler!"
Başını kaldırıp onun yüzüne baktın. Göz göze geldiğinizde hafifçe gülümsedi ve sana doğru yaklaştı. Yüzleriniz aynı hizaya geldiğinde Bela, dudaklarına tüy kadar hafif bir öpücük kondurdu.
"Kimsenin düşüncelerini önemseme. Ben seni olduğun gibi seviyorum Y/N!"
