Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝔙𝔢𝔫𝔡𝔢𝔱𝔱𝔞 ~ 𝔓𝔞𝔯𝔱 1
"Rebecca! Bunu yapmandan nefret ediyorum!"
Telefonunu sabitledikten sonra önündeki kağıtları toplayıp bir dosya içerisine yerleştirirken hafif sinirle söylenmeye başlamıştın. Kamera karşısındaki arkadaşın küçük nazlı bir mırıldanmayla karşılık vermişti.
"Hadi ama yardımına ihtiyacım var! Buraya gelmek bir saatlik uçuşuna mâl olur."
"Tatilde olduğumu biliyorsun tatlım!"
Ona elindeki kahve bardağını ve son okumaya başladığın kitabı gösterip sallarken gülümsedin.
"Evet! Tatilini mahvetmeye gittiğim tek kişi sen değilsin!"
Rebecca gülerek yanındaki Chris'e telefonu çevirdiğinde homurdanmaya başlamıştın. İkisinin bir araya gelmesi hiç iyi değildi. Özellikle Chris'in bulunduğu işler iyi sonuçlanmıyordu.
"Bunun Chris ile ilgisi olduğunu sanmıyorum Reb, bu adam tatili bir korku filmi sanıyor."
Gülümseyerek telefon ekranında yaklaştın ve sanki sır veriyormuş gibi sessizce mırıldanmıştın.
"DSO'nun en iyi ajanını tanıyorsun öyle değil mi? Leon Kennedy!"
Leon... Onunla zamanında bir ilişkin olduğunu elbette ki en iyi arkadaşına söylememiştin. İyi bir ayrılık değildi. Şiddetli bir kavga ve aşırı kıskançlık krizleri... Sonuç ayrılıktı. Özellikle de ikinizin uzun süredir görüşmediği bir ayrılıktı.
"Evet, ne kadar güzel Reb! Ama dinlenmeye ihtiyacım var! Senin de öyle... O laboratuvarından çıktığına sevindim. Hayatını yaşa. Seni seviyorum."
"Ama Y/N insanların hayatı..."
Sözünü tamamlamadan telefonu kapatmıştın. Elindeki kitabına bakıp masanın bir köşesine fırlattın. Gözün bir an duvarda çerçevede asılı duran resme gittiğinde bir süre durup ona baktın. Leon'un sırtına atlayıp yanağından öperken çekilen bir fotoğrafınızın orada hala asılı duruyor olması seni şaşırtmıştı.
"Ada! Ada! Neden sürekli karşına çıkıyor?"
"Mantıksız konuşuyorsun Y/N! Onunla aramda bir şey olmadığını biliyorsun!"
"Peki bu ne?"
Helena ile gittiği görevden gelen fotoğrafları ona doğru fırlattın. Ada ile olan samimi fotoğraflar her yere saçırılırken, Leon'un yüzünü büyük bir şaşkınlık kapladı.
"Bunlar doğru değil!"
"Neden beni aldattın? Onun kadar iyi ya da güzel olmadığımı biliyorum ama bu benim gururumu incitmene izin vereceğim anlamına gelmiyor! Artık yüzünü dahi görmek istemiyorum!"
Arkanı dönüp ortak yaşadığınız evin merdivenlerine doğru ilerlediğin zaman Leon hızla kolunu tuttu. Göz yaşların artık yanaklarından akarken Leon onları silmeye yeltendiğinde bir adım geri çekildin.
"Y/N bu yanlış anlaşılma!Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun!"
"Artık buna inanabileceğimi sanmıyorum Leon!"
Basamakları çıkıp önceden hazırladığın valizi alıp çıkıp gitmiştin. Önce birlikte yaşadığın evi, ardından da her gün onu görmek zorunda kalmamak içinDSO'yuterk etmiştin. Şimdi ise Bir paralı asker olarak yaşamaya devamediyordun.
"Neden bu fotoğrafı saklıyorum ki?"
Görmezden gelip odadan çıktığında Rebecca'dan gelen acil durum çağrısını görememiştin.
...
Baskın yaparcasına çalınan kapıyı açmadan önce üzerindeki bornozu hafifçe düzelttin. Kavradığın silahı arkana doğru saklarken kırılacak kapıyı açmıştın. Karşında Chris ve Leon'u görmeyi beklemiyordun. Rahatlamayla karışık şaşkınlığı atlatırken kapıyı geri kapatmaya çalıştın. Ayağını kenara koyan Chris ile gözlerini devirmeden edemedin.
Elindeki silahı vestiyere bırakırken Chris ve Leon'un içeriye girmesi için kapıyı açık bırakıp salona doğru ilerledin. Zaten peşinden geleceklerini biliyordun.
"Herkese böyle mi kapı açarsın?" Leon'un konuşmasıyla birlikte hızla ona döndün. Kaşların alabildiğine çatılmıştı. Vücudunu ciddi bir şekilde süzerken, rahatsız olduğunu belli etmek babında hafifçe öksürdün.
"Tabii ki, senden sonra çok şey değişti. Peki sen ne yaptın? Hala içip Ada'yı düşündüğüne eminim."
"Böyle bir şey olmadığını biliyorsun Y/N! Sana bunu kanıtlamak için ne yapmam gerekiyor."
"Buraya sizin absürt kavganızı izlemeye gelmedim. Bir sorununuz varsa baş başa halledin. Rebecca'nın başı dertte. Glenn Arias onu kaçırdı."
"Bu adam..."
Chris'in uzattığı dosyaya bakarken, hafifçe kaşlarını çattın. Bu adam Neoumbrella ve Tricell'in dağılmasını fırsat bilen biyolojik silah tüccarı. Düğününde öldüğünü düşünmüştün ama yaşıyormuş...
"Hala yaşadığına inanamıyorum."
"Onu tanıyor musun?" Chris sana doğru baktı. İstemsizce gözlerini kaçırdın. Leon huzursuz olduğunu fark etmiş gibi yanına yaklaştı. Fakat ondan bir adım uzaklaştın.
"Düğününde ona suikast düzenlendi. Bir bomba. Ölmesi gerekiyordu. Aldığım emir bu yöndeydi. Ama şimdi yaşıyorsa, kan davası güttüğü aşikar."
"Senin için geleceğini mi düşünüyorsun?" Leon endişeyle yüzüne baktı. Ondan ayrıldıktan sonra ve DSO'yu terk ettiğinde hayatın hiçte yolunda gitmemişti.
"Önemli olan ben değilim. Rebecca'ya ne yapacağı belirsiz. Sizinle geleceğim. Hazırlanmam için biraz zaman verin!"
İtiraz edecek gibi olan Leon'a karşı, Chris'in son derece sakin duruşu... Salondan koşarak çıkıp hazırlanmak için odana koştuğunda aldığın işin bu noktaya geleceğini hiç düşünmemiştin.
