Pse nuk me lë?

111 12 0
                                    

Vazhdonte ta shihte me ëndje.Gjithe kujtimet e bukura te se kaluares iu rikthyen.Ai ishte perballe saj tani.Por,kesaj here gjithcka dukej e zbehte,e ftohte,e erret e pajete.Ne syte e Jonit s'kishte ngelur asnje grimce dashurie,asnje ndjesi tjeter vec asaj te urrejtjes.Kerkonte te gjente pak fare ngrohtesi ne teresine e acarit ne brendesine e shpirtit te tij,por e pamundur.
-"Mbarove se me sodituri sikur te ishte hera e fundit qe me veshtron?"-pyeti ai me buzeqeshje tallese .
-"Do doja shume te beja te njejten pyetje",shtoi Ersi ne urtesi.
Nderkohe qe Fiona ,pa ditur se c'duhej te bente po priste sinjalin e shefit te saj per t'u larguar prej andej,e keshtu ndodhi.
-"E the bukur,do doje te beje te njejten pyetje por,ja qe s'mundesh sepse s'je gje tjeter vetem dikush qe eshte punesuar ketu dhe po mbahet me meshiren time .Mos kujto se ka dicka tjeter.Pa shihe njehere veten per Zotin,shikoje ca veshjeje ke ,floket e tu te pakrehur mire.S'je ne nivelin tim ,me vjen keq".-tha ai me nencmim te plote i cili shprehej edhe ne zerin e tij te ashper.
-"Prandaj s'me ke leshuar akoma?"-ia ktheu Ersi me nje buzeqeshje te lehte.
-"Nuk mundem"-shtoi ai.
-"E perse jo? Apo ke frike se nese me leshon nuk do me shohesh me?"-nisi te provokonte ajo me perkedheli.
-"Sepse...neqoftese te leshoj do rrezohesh"
-"Edhe?"-vazhdoi Ersi me lojen e saj te vogel.
-"Edhe s'do ishte mire qe te rrezoheshe.Do mendonin se te kam plagosur une meqe me njohin vetem si perbindesh dhe pitbullin e qytetit"-iu pergjigj Joni duke e pare ate drejt e ne sy.
-"Pse s'je? AHAHA"-tha Ersi duke qeshur me te madhe.
-"Ti flet shume Ers,do beje mire ta qepje ndonjehere!"
-Nese me leshon ,do iki dhe do  e qep"-iu pergjigj ajo.
-"Po te leshoj ngadale,ama kujdes"-iu pergjigj ai teksa e leshonte silueten e saj te brishte me qetesi,nje shprehi e papare nga ai.
Sapo u leshua me kembe mbi dysheme,iu afrua ngadale pamjes burrerore te serte dhe u hodh paksa perpjete per te arrire kemben e tij te majte.E dinte se nese e shkelte me shume force,dhimbja e tij fizike do behej e tmerrshme.Qellimi i vertete i saj ishte nje tjeter lloj dhimbjeje,ai i dhimbjes shpirterore,qe e mundonte Ersin qe ditet e para te largimit te tij e te mosinteresimit.Asnje mesazh,asnje audio,asnje foto.Asgje.Bosh.Ajo ndihej aq keq sa edhe jeten e shihte te kote pa te e ai c'beri? Iku pa e kuptuar dashurine e vetme te jetes.
-Ahh,u degjua nje psheretime e lehte dhimbjeje nga ana e Jonit.
-"Kaq eshte pak"-i tha Ersi me peshperime ne vesh perpara se te dilte nga zyra.

Arredimi i zemres.✔Where stories live. Discover now