Chaptah Terti-seben

5 0 0
                                    

Embrace~

Ang payapa ng pang-gabing kalangitan. Walang bakas na magkakaroon ng pag-ulan. Kitang-kita ang dalawang buwan na palaging magkasama.

Naisip ko tuloy, siguro milyon o bilyong taon na sila nasa tabi ng isa't-isa.

Sino naman kaya ung taong makakasama mo ng gano'n katagal? Ung panghabang buhay? Pa'no mo malalaman kung siya na nga ba 'yon?

Siguro hindi rin talaga natin masasabi. Only time and fate will tell. If that person stayed in your heart and never let go, maybe that's it. Or in some cases, maybe it's still not enough.

Cause what if you're the one who will let go? Hindi naman pwedeng isa lang ang kumakapit. Mahihirapan ung isa, at ung isa naman ay masasaktan. Both of them will be miserable.

I hugged myself as the cold breeze blew and enveloped my body. Then, I fixed my hair and stared at the two moons of Acelatoria along with the little twinkling stars around it.

Buti pa 'tong katukayo kong buwan laging kasama si Eros.

I chuckled at my own thought. Siguradong kung may nakakakita sa'kin dito sa balkonahe, baka akalaing nababaliw na 'ko. Pero madaling araw na at impossibleng may gising pa ng ganitong oras.

I'm having a late night talk with myself. And yes, it's because of what happend earlier. Though, I don't regret what I did, I still feel kind of guilty because I know that I hurt someone.

Naging importanteng tao sa'kin si Lucas at 'yon ang hindi magbabago. I will still always care for him, I will still love him, pero hindi na katulad nang kung paano ko siya mahalin noon.

Because I can't love two persons with the same intensity.

I gaze at the bigger moon in front of me. "Even if it's unrequited love, it's still love that I feels for you, Eros."

Sabi ko ibabaon ko na sa lupa ang nararamdaman ko para sayo pero tama si Zain. Kahit 'di ko diniligan at inalagaan iyon, tumubo pa rin ito at lumago. May nakalimutan pala kasi akong isang bagay. Kahit nga naman ibaon mo lang sa lupa ang isang buto, tutubo pa rin ito dahil may araw at ulan. There are external factors which makes our feelings grow unknowingly.

"Hay nako, Eros! Nung una tayong nagkita dapat pala ang ginawa kong kabayaran sa wish mo ay makita mo 'ko ulit at ma-fall ka nang hard sa kagandahan ko. Sayang!"

"Who are you talking to?"

My shoulders jerked up when someone from my back spoke. My heart almost went out of my chest because of shock. I looked at who it is as my heart just continued to race fast.

"Why are you h-here?" I blinked many times to check if I was just hallucinating but, he remained from my sight.

Nakakahiya! Nakita niyang kong kinakausap ung buwan! Ano ba kasing ginagawa niya dito? Kaya nga ganitong oras ako pumunta para siguradong tulog na ang lahat pero bakit gising pa siya? Malamang iniisip niyang ang weird ko!

"I'm the first one who asked." he said using a flat voice then, walked near me. May dala siyang dalawang container ng ice cream.

"H-Huh? E-Eh, I was talking to myself."

He leaned on the balustrade and opened one of the containers. Tinabi niya naman ung isa. Napansin kong dalawa ang dala niyang kutsara pero pinigilan ko ang aking sarili na mag-isip ng kung ano.

Planet AcelatoriaWhere stories live. Discover now