hoofdstuk 2

368 11 2
                                    

Pov: Violetta

Ik ben zo blij angie komt weer naar Buenes aires, papa weet nog niks, ik zal haar zo gaan ophalen. Ik zeg tegen mijn vader: "ik ga even weg."
"is goed lieverd" zij mijn vader.

Ik ben onderweg naar het vliegveld, ik dacht aan Rosalie, ze was de dochter van papa en Angie, maar papa wist het niet eens. Ik was eerst wel boos op haar maar Angie was bang. Ik kom aan op het vliegveld en zie dat Angie's vliegtuig over 5 minuten land.

Pov: Angie

We zaten in het vliegtuig, er werd omgeroepen, dat we de gordels om moesten doen. Rosalie lag te slapen, ik maakte haar wakker en zij "we gaan zo landen, dus doe je gordel maar vast." ze deed hem vast en we gingen landen.

10 minuten later...
Pov: violetta

Ik zag Angie, ik rende op haar af en we knuffelden. Rosalie vroeg "mammie wie is dat?"  Angie antwoorde en zij "dat is je nicht Violetta." Ik was natuurlijk haar zus maar dat wist zij nog niet. Ze gaf me een knuffel, en ik tilde haar op ik vroeg aan Angie waar ze ging slapen.

Pov: Angie

Violetta vroeg waar ik ging slapen, dat was ik helemaal vergeten, ik heb helemaal niks geboekt.
Violetta: Angie??
Angie: uhmmm wat ze je?
Violetta: waar jullie gingen slapen??
Rosalie: mammie!! Ze trok aan mijn arm
Angie: ja ik kom zo. Vio ik denk dat ik in een hotel ga slapen.
Violetta: je hebt dus nog niks geboekt.
Angie: uhmm ja wel.
Violetta: ik zie dat je liegt.
Angie: oke ik heb nog niks geboekt
Violetta: je kunt ook bij ons komen slapen
Angie: violetta dat vind je vader helemaal niet goed.
Violetta: ja wel hoor.
Angie: kun je zijn gedachten lezen ofzo?
Violetta: nee, maar ik weet wel dat hij de tijd dat weg was, de hele tijd naar een foto van je stond te staren.
Hij staarde dus elke dag naar mijn foto, er kwam een lach op mijn gezicht.
Rosalie: mammie kom nauw!!
Ze trok weer aan mijn arm, ik negeerde het maar.
Violetta: er verschijnt wel een glimlach op je gezicht.
Ik lach nog een keer en zeg dan...

germangieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu