germangie

hoofdstuk 3

Ik lach nog een keer en zeg dan...

Pov: violetta

"Oke dan" zij Angie nou oke!!
Ik omhelsde haar en we liepen naar huis.
Rosalie: mammie waar gaan we heen.
Angie: we gaan naar het huis van je oom.
Rosalie: joepie!!

We stonden voor de deur, en toen besefte ik me opeens, dat ik mijn sleutels was vergeten, en belde aan.
Angie: wat doe je?
"Ik ben mijn sleutels vergeten"
Angie: haha

Pov: Herman

Ik zat in mijn kantoor, met Roberto te praten totdat opeens de bel ging. Ik liep naar de deur en daat stonden ze: Violetta, een meisje en Angie, ze was nog mooier geworden. Ik voelde al mijn gevoelens weer terug komen. Maar ik moet ze wegstoppen.
Ik zeg "hee"
Angie: heyy.
Ze klonk een beetje verlegen.
Rosalie: mammie wie is dit?
Dat meisje noemde Angie mama, er gingen plotseling allemaal vragen door me hoofd heen.
Angie zij "dat is je oom Rosalie"
Ze heete dus Rosalie.
"Papa mogen Angie en Rosalie hier blijven in de vakantie?"  vroeg vio
Ik zei, een beetje te opgewonden "ja natuurlijk!!"
Angie lachte, ik had die lach de afgelopen tijd gemist.

Pov: Angie

Herman zei ja, ik wou hem zo graag kussen op zijn mond, of ten minste een knuffel geven. Maar het kon niet ik weet niet of hij nog wat voor mij voelt, maar ik weet wel dat ik nog wat voor hem voel. "Angie dat kan gwn niet" ik praatte weer eens hard op.
Herman vraagt "wat kan je gwn niet?" "zei ik dat hard op?" Hoe moest ik me hier nou weer uit moet redden.
"Ja dat zei je." zij herman we liepen ondertussen naar binnen en gingen op de bank zitten. Herman vroeg het nog een keer "Angie wat kan he gwn niet?" "o uhmmm vragen of jij morgen misschien op Rosalie kan passen." en herman antwoorde "ja natuurlijk waarom niet." Ik was zo blij dat ik op hem sprong en hem begon te knuffelen. (Ondertussen waren vio en Rosalie naar de keuken.) en toen opeens gebeurde het zomaar in eens...