Zawgyi
"ပေရာ္ဖက္ဆာ!"
မစၥတာဖီး႐ွ္ က ပေရာ္ဖက္ဆာ စနိပ္ကုိ ျမင္ေတာ့ အေနာက္ကို နည္းနည္း ဆုတ္သြားသည္ ...
" လူစီးရပ္စ္ ကို က်ေတာ္ပဲ ဧည့္ခံလိုက္ပါ့မယ္!"
စနိပ္က မစၥတာ ဖီး႐ွ္ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ မစၥတာဖီး႐ွ္က သူရဲ႕ ခ်ဥ္ျပံဳးျပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႔ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ၿပီး ျပန္ေျပာရွာတယ္..
" ဟုတ္ကဲ့ပါ!ပေရာ္ဖက္ဆာ! "
မစၥတာဖီး႐ွ္ထြက္သြားေတာ့ ပါေမာကၡ စနိပ္က လူစီးရပ္စ္ကို သ႔ူရဲ႕ေက်ာက္႐ုပ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ၾကည့္သည္...
"မင္း ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ?"
စနိပ္၏ အသံက ဇာတ္လမ္းထဲမွာကဲ့သို႔ တည္ၿငိမ္လြန္းသလို ေၾကာက္ဖို႔လည္းေကာင္းသည္..
ဒီေလာက္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အသံနဲ႔ စာသင္ေနတာ ေက်ာင္းသားေတြေတာ့ လန္႔မေသကုန္ဘူးလား မသိဘူး🙄
လူစီးရပ္စ္ စနိပ္ကို ၾကည့္ၿပီး ေတြးလိုက္မိသည္..တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ... တျခားအၾကံတစ္ခုပါ ထပ္ထြက္လာေတာ့သည္..
...ဟုတ္သားပဲ!စာသင္တာ..ငါ ဒေရကိုနဲ႔ ဟယ္ရီကို အနီးကပ္ဆံုးေစာင့္ၾကည့္လို႔ရမယ့္ အၾကံတစ္ခုရၿပီ...
"ငါ..ငါ ဒမ္ဘယ္ေဒါကို လာေတြ႔တာ"
"ဘာ!!..မင္းဘာျပသာနာ႐ွာမလို႔လဲ?လူစီးရပ္စ္!ဒီကိုလာတာမင္းအတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား?"
စနိပ္က ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ လူစီးရပ္စ္ နည္းနည္းေတာင္ လန္႔သြားမိတယ္..စနိပ္၏အသံ မွာ စိုးရိမ္သလို အရိပ္အေယာင္ေတြပါ ပါလာသည္...သူ႔ကိုယ့္သူ စိတ္ပူတာပဲလား..လူစီးရပ္စ္ကို စိတ္ပူေနတာလား မသဲကြဲ..
"ေအးပါ..ငါသိပါတယ္..ငါ..သြားေတာ့မယ္ေနာ္!ငါ့ကို စိတ္ပူမေနပါနဲ႔..ကိစၥ႐ွိလို႔လာတာ!ေကာင္းတဲ့ကိစၥပါ..က်ိန္ဆိုက်ိန္ရဲတယ္"
လူစီးရပ္စ္၏ က်ိန္ဆိုက်ိန္ရဲတယ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ စနိပ္လည္း ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာခ်လိုက္သည္...
အဲလစ္စ္က ဇာတ္လမ္းၾကည့္ကတည္းက လူစီးရပ္စ္ နဲ႔ စနိပ္နဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ သိၿပီးသား..သို႔ေသာ္ ဒီေလာက္ရင္းႏွီးလိမ့္မယ္ လို႔ေတာ့ မထင္ခဲ့ပါ..။
