#Zawgyi
ဘာလိုလိုနဲ႕ လူစီးရပ္စ္ တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကိုေရာက္တာေတာင္ တစ္လေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္..။
စာသင္ရတာလည္း အဆင္ေျပသလို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးလည္း ပို၍ အဆင္ေျပလာသည္..။
ခက္ေနသည္ကား ေဆးဗားရပ္စ္စနိပ္!
တစ္ေန႕တစ္ခါေတာင္ စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာ..ေတြ႕တိုင္း ဘုကလန႔္ပဲ ေျပာေနေသာေၾကာင့္ အရင္က ကိစၥေတြကို စိတ္ဆိုးမေျပေသးမွန္း သိသာသည္...။
တစ္ခုထူးျခားသည္က ေဆးဗားရပ္စ္ ႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္မနိုင္ျဖစ္ေနတတ္သည္..။
သူနဲ႕စကားေျပာေနသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္မပိုင္ေတာ့သလို...တစ္ျခားတစ္ေယာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္...။
ေတြ႕လိုက္လွ်င္ပင္ လူစီးရပ္စ္၏ မွတ္ဉာဏ္မ်ားက မ်က္လုံးထဲတြင္ တျဖည္းျဖည္း ျပန္ေပၚလာတတ္သည္...။
ေသခ်ာသည္...ထိုသည္မွာ တကယ့္ လူစီးရပ္စ္၏ ဝိဉာဥ္ပင္ျဖစ္သည္..။
"အဟမ္း!"
ေခ်ာင္းဟန႔္သံၾကား၍ အေတြးစမ်ားကို ျဖတ္ကာ အသံလာရာကို ၾကည့္မိေတာ့ ေဆးဗားရပ္စ္ ျဖစ္ေနသည္..။
"Sev...!!"
ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ကိုယ္အေရွ႕ေတာင္ေရာက္လာေလၿပီ!ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္လာလဲေတာင္မသိ...။
"ေအး...ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ညေနက်ရင္ ႐ုံးခန္းခနလာခဲ့ပါဦးတဲ့"
ေဆးဗားရပ္စ္ က သူ႕ရဲ႕အသံနက္ႀကီးျဖင့္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေျပာသည္..။
"ေအာ္...ေအး!!"
လူစီးရပ္စ္ ဆီက ေထာက္ခံေၾကာင္းလက္မွတ္ရၿပီးေနာက္ ျပန္ေတာ့မည္အလုပ္....
"Sev...!!"ဆိုေသာအသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန႔္သြားရျပန္သည္...။
"ေျပာ..!!!"
"ဟို.... ငါနဲ႕ Date မလား?"
လခြမ္း...ငါေျပာခ်င္တာ အဲ့လို မဟုတ္ဘူးေလ..!
အဲလစ္စ္၏ ဝိဉာဥ္ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က လက္ဦးသြားျပန္သည္...။
တျခားအခ်ိန္တြင္ အဆင္ေျပေနေသာ္လည္း ေဆးဗားရပ္စ္ နဲ႕ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မပိုင္ေတာ့..။
