Zawgyi Fonts
ဒုတ္...ဒုတ္...ဒုတ္ ~
ပံုမွန္ထက္ ပို၍ ခုန္ေနေသာ ႏွလံုးသားကို လူစီးရပ္စ္ သတိျပဳလိုက္မိျခင္းႏွင့္အတူ သူ၏ ဦးေႏွာက္အျခမ္းမွ ကိုက္ခဲမႈ ေဝဒနာႏွင့္ ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ျမင္လိုက္ရသည္..။
(Flash back.... )
"လူစီးရပ္စ္!ေတာ္ေတာ့..ထပ္မေသာက္နဲ႔ေတာ့"
လူစီးရပ္စ္ လက္ထဲမွ အရက္ခြက္ကို ဆြဲဖယ္ရင္း ေဆးဗားရပ္စ္ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္...။
အရက္အိုင္ထဲတြင္ လက္ပစ္ကူးေနသည့္ လူစီးရပ္စ္၏ ပံုစံကို ၾကည့္ရင္း ေဆးဗားရပ္စ္ မ်က္ရည္ဝဲမိသည္...။
"သူ...သူမ႐ွိေတာ့ဘူး"
ေခါင္းေမာ့ၿပီး မ်က္ရည္မ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ကို ေျပာသည့္ လူစီးရပ္စ္ ပံုစံက သနားစရာေကာင္းလြန္းလွသည္..။
ေအာ္...အခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းကို ေပ်ာ္ရြင္ေစသလို နာက်င္ေစႏိုင္တာပါလား..။
"ငါသိပါတယ္!"
တည္ၿငိမ္စြာဆိုလိုက္ေသာ ေဆးဗားရပ္စ္က လူစီးရပ္စ္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲဖက္လိုက္ျခင္း...။
"သူမ႐ွိေတာ့ရင္ေတာင္ မင္းအနားမွာ ငါ႐ွိပါေသးတယ္!"
(Flash back end.... )
"လူစီးရပ္စ္! ငါ့ကို လႊတ္ဦး!"
ေဆးဗားရပ္စ္က လက္ကို ႐ုန္းေနေသာေၾကာင့္ ျမင္ေယာင္လာေသာ ပံုရိပ္မ်ားက ေပ်ာက္သြားရသည္..။
ဒါ..ဒါက လူစီးရပ္စ္ ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္လား?*
"မင္း....."
အဲလစ္စ္၏ အေတြးႏြံနစ္ေနမႈေၾကာင့္ စနိပ္၏လက္ကို လႊတ္လိုက္မိခ်ိန္တြင္ ေဆးဗားရပ္စ္ တစ္ေယာက္ 'မင္း......'ဆို၍ တစ္လံုးတည္း က်ိန္းကာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္...။
သို႔ေသာ္ လူစီးရပ္စ္ တစ္ေယာက္ေတာ့ ထိုေနရာကေန မလႈပ္ႏိုင္ေသး... ။
