#Zawgyi
"မဒမ္ ! ဆီးမက္စ္ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ?"
ဟယ္ရီ အခုေရာက္ေနသည္ကား ေက်ာင္းေဆးခန္း ထဲတြင္ ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီး သဖြယ္ မလႈပ္ မယွက္ လွဲေလ်ာင္း ေနေသာ ဆီးမက္စ္ ၏ အေ႐ွ႕....။
"အဆင္ေျပပါတယ္ ကြယ္! အသက္ အႏၲရာယ္ ေတာ့ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး! "
မဒမ္ ပြန္ဖေရ က ဆီးမက္စ္ ကို ၾကည့္ရင္း ဟယ္ရီ႕ ကို ေျပာျပသည္...။
"ဟုတ္ကဲ့ !ဒါဆို က်ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
"ေအးပါကြယ္!"
လ်ိဳ႕ဝွက္ ရမည့္ ကိစၥ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ဟယ္ရီ တစ္ေယာက္တည္း တျခားလူေတြ သတိမထားမိေစရန္ အေဆာင္မွ မနက္ ေစာေစာ ထြက္လာခဲ့သည္..။
မဒမ္ ပြန္ဖေရ ေျပာစကား အရ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဒမ္ဘယ္ေဒါ အပါအဝင္ ဆရာမ်ား အားလံုး သိၿပီးၿပီ ျဖစ္သည္..။
ဤ ကိစၥ ကိုေတာ့ သူတို႔ ေျဖ႐ွင္း ႏိုင္ေလာက္ ပါရဲ႕..။
____________________
(Host! ထေတာ့...Host!!! )
(ေအာင္မေလး.....ဘုရား!)
နားထဲတြင္ အူေနေအာင္ ဆူညံေနေလေသာ System ၏ အသံေၾကာင့္ အဲလစ္စ္ တစ္ေယာက္ လန္႔ၿပီး ႏိုးလာရသည္..။
( ဝါး.......နင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? )
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ တစ္ခ်က္ သန္းလိုက္ရင္း ပ်င္းေၾကာဆန္႔ လိုက္ကာ System ဆီသို႔ စကားလႊဲလိုက္သည္..။
( ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?ဟုတ္လား..ဒီေန႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ႐ုံးခန္းသြား ရမယ္ ေလ..!)
(ဟုတ္သားပဲ! !)
အဲလစ္စ္ အခုမွ သတိရမိသည္..။
မေန႔က ျဖစ္တဲ့ ကိစၥ အတြက္ ဒီေန႔ ဆရာအစည္း အေဝး လုပ္မည္ ျဖစ္သည္..။
မေန႔က ဆိုမွပဲ ပထမဆံုး သတိရမိသည္က ေဆးဗားရပ္စ္.....။
( Flash back.... )
"မဒမ္! သူ႔ကို ကယ္ပါဦး!"
အဲလစ္စ္ ေပြ႔ခ်ီ လာတဲ့ ကေလးေလး ကို ၾကည့္ၿပီး မဒမ္ ပြန္ဖေရ မွာ လည္း အံျသ သြားသည့္ပံု..။
"ဘာ..ဘာျဖစ္ လာတာလဲ?"
မဒမ္ ပြန္ဖေရ က ေဆး႐ုံကုတင္ ေပၚ တင္ထားေသာ ဆီးမက္စ္ ကို ၾကည့္ၿပီး လူစီးရပ္စ္ ႏွင့္ စနိပ္ တို႔ကို ေမးလာသည္...။
