The Bachelor's Other Woman

xxxiii

A/N: Hola! Dahil may time pa ko kasi maaga ako dumating sa school, kaya naisipan kong mag UD hehe.. please leave a comment and vote.. please? Yung mga silent readers dyan paramdam naman po kayo para mainspire la lalo mag UD ang napaka ganda nyong author chos haha! So yun, here's another update. Enjoy! ;)

*Andrea's POV*

Lalabas sana ako ng kwarto para sundan si Gab nang hilain ni Andrea ang braso ko.

"San ka pupunta? Tatakas ka?!" Tanong nya sa akin at saka nya ko pinandilatan ng mata.

Kaagad ko namang binawi ang braso ko mula sa pagkakahawak nya.

"Tatakas? Hinde! Susundan ko ang lalaking mahal ko na pilit mong nilalayo sa'kin!"

"Susundan? Aso ka ba? O ahas? Gagapang kana naman?!"

"Sabihin mo na ang gusto mong sabihin sa'kin, pero tandaan mo na ang puno't dulo ng lahat ng to ay ang kapatid mo at kasabwat ka dito! Kaya wag na wag mo kong babantaan na ipapahuli mo ko sa mga pulis dahil kung may isang tao na dapat makulong ay walang iba kundi ang kapatid mo!"

Hindi ko na hinintay pang magsalita si Brigette at tuloy tuloy na kong lumabas sa kwarto. Nakita ko sa isang sulok si Lauren na iyak pa rin ng iyak. Sinalibong nya ko ng yakap na mabilis ko namang ginantihan.

"Ssshhh.. stop crying baby. Mom is here na"

"Mom? Is dad mad at us? He's screaming and he didn't let me hug him" malungkot na sabi ng anak ko.

"No, dad is not mad at you. He's just confused baby"

"Confused? About what?"

"About your mom and about your real dad"

Sabi ng boses sa likuran ko. Si Brigette nanaman.

Dali-dali akong tumayo at hinarapan sya.

"Hindi mo ba alam ang salitang privacy ha? Pano mo nga pala malalaman e wala kana man alam tungkol sa salitang yun dahil pinapakialaman mo lahat"

"Pinapakialaman ko lang kung ano ang dapat at kung ano ang akin" sagot nya.

"Walang sayo! Isa ka lang sabit sa lahat ng nangyayari dito!"

"Ah talaga? Okay, sa presinto kana magpaliwanag"

Laking gulat ko nalang ng makita ko na may papalapit na mga pulis. Anong ibig sabihin nito?

"What is the meaning of this Brigette?"

"Diba marunong ka naman gumawa ng salita? Edi sa kanila ka nalang magpaliwanag at tignan natin kung gaano ka kagaling para makumbinsi mo sila"

"Whaaat?!! No!"

Nagpupumiglas ako nang hawakan ako ng mga pulis. Sabay namang tumayo si Lauren at niyakap ang aking mga binti.

"Let me go! Wala akong kasalanan! Bitawan nyo ko!"

"Mooommmm!!!! Let my mom go!!" Magmamakaawa ng anak ko.

"Sige na sir sa presinto nyo na dalhin ang mamamatay slash mapag panggap na babaeng yan"

Kinuha naman ni Brigette si Lauren na wala pa rin tigil sa pag iyak.

"Mommmyyyyyy!!!!!"

"Bitawan nyo ko sabi e!"

"Sa presinto nalang tayo mag usap ma'am"

"Hindi ako pupunta sa presinto at lalong di ko kailangan magpaliwanag sa inyo!"

"Sige na sir dalhin nyo na yan" utos ni Brigette.

Dali-dali syang sinunod ng mga pulis. Hindi ko sila mapigilan dahil sadya silang malakas kaysa sa akin.

"Lauren go to our house and never ever go with that evil woman!" Sigaw ko habang papalayo kami sa anak ko.

"Noooo!!!! Mommmmyyyyyyyy!!!!!"

*Brigette's POV*

Nang maka alis na si Andrea kasama ang mga pulis ay kinausap ko si Lauren.

"Come. Go with me"

Sumisinok pa sya at patuloy ang luhang dumadaloy sa kanyang mga pisngi ng sya ay magsalita.

"I will not go with you! You're bad! You let my mom come with the police! You're bad!" Ramdam ko ang sama ng loob ng batang kausap ko ngayon. Gusto ko man sabihin sa kanya ang totoo ngunit alam kong hindi nya yun maiintindihan at lalong hindi nya ako paniniwalaan. Mas mabuti na sigurong dalhin ko muna sya kay Gab at para na rin makapag usap kami.

"Okay, so that you will not get mad at me. Let's go to your house nalang"

"No! I will not go with you!"

Ahhh! This child is starting to get into my nerves! Kung alam ko lang na magmamana ito sa bruha nyang nanay ay mas ginusto ko ng pinalaglag sya!

"Let's go" matiim kong sabi.

"I will not go!!!!!!" At pinadyak padyak pa nya ang kanyang mga paa sa sahig.

Dahil sa hindi ko na sya makumbinsi ay buong lakas ko syang binuhat papunta sa elevator. Wala namang nagawa ang batang paslit kahit buong lakas pa syang magpumiglas hanggang sa narating namin ang aking sasakyan.