Chapter 1

167 16 6
                                    

ANDREA's

"Andrea... can we talk?" he ask.

"I have a lot of things to do Cedric." sabi ko sakanya at akmang aalis na ng maramdaman kong mas hinigpitan niya pa ang kapit sa may braso ko.

"Please?" I turned around to face him. I stared at his eyes for a while and shook my head. Binawi ko ang braso ko mula sa pagkakahawak niya at tuluyan ng lumabas ng faculty room.

Hindi pa ko nakakalayo ay narinig ko na ang boses ni Justine na tinatawag siya. I closed my eyes tightly at huminga ng malalim to control my feelings.

Cedric Hean Rodriguez.

I'll forget about you soon.

May meeting ang teachers kaya naman wala kaming klase, so instead of going back sa classroom ay dumiretso ako sa music room.

Natuwa ako ng makitang walang ibang tao doon. I took the guitar and started to strum. It took me a while before I get to play a real song.

Someday, you're gonna realize

One day, you'll see this through my eyes

By then I won't even be there

I'll be happy somewhere

Even if I can't

I first met Cedric during the first day of high school.

Naglalakad akong mag-isa habang hinahanap ang classroom ko. I never thought Angel's University was so big. I was lost, but then the young Cedric approached me at tinulungan akong hanapin ang classroom ko. And it even turned out na magkaklase pala kami.

We became friends. We got close. Close enough for me to fall for him. Our love had the foundation of friendship. Pero ngayon, kahit pagkakaibigan, hindi ko magawang ibigay sa kanya.

I can't. Especially when I also lost my best friend because of him.

Coz someday, someone's gonna love me

The way I wanted you to need me

Someday, someone's gonna take your place wo oh oh

One day, I'll forget about you

You'll see, I won't even miss you

Someday,

Napalingon ako sa pintuan ng music room ng makarinig ako ng palakpak.

"What are you doing here?" I ask him coldly.

"Wala talagang pinagbago. Your voice is still as beautiful as it is." he said while slowly walking towards me. Binaba ko ang gitara at hinarap siya.

"Ano ba talagang kailangan mo?" tanong ko habang nakakrus ang mga braso.

He stood there quietly, for a moment I thought he won't say anything so I stood up.

"S-sorry." He blurted out. Sandali akong natigilan. I looked at him. Nakayuko siya habang ang mga kamay ay nasa loob ng bulsa ng unipormeng suot.

I smiled, a bitter one.

"Hindi lahat ng kasalanan nadadala sa sorry at hindi lahat ng sorry madaling tanggapin. May mga kasalanan kasi tayong nagagawa na habang buhay ng dala ng taong nagawan natin ng kasalanan." I said habang nakatingin sa nakayuko niyang pigura.

"Cedric." tawag ko sa kanya dahilan upang magtaas siya ng tingin at salubungin ang mga mata ko.

"Alam mong mapagpatawad akong tao. Pero sana, sana hindi mo ko inabuso. Kasi tao lang rin ako, napupuno at napapagod. Kahit maka ilang milyong sorry ka pa, well, maybe in the future I'll be able to forgive you. But don't expect na babalik pa tayo sa dating tayo." I saw how guilt and regret filled his face. But it was too late for that. The damage has been done, there's no turning back.

8 Rules to Play (RULES DUOLOGY BOOK ONE - COMPLETED)Where stories live. Discover now